มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2390

หลังจากนั้นไม่นาน ซิมมอนส์ก็พยักหน้าและตอบว่า "ในเมื่อนายมาจากที่นี่ก็อยากจะเข้าเป็นบัณฑิต นายควรเตรียมจิตใจให้พร้อม

“ในเมื่อหลานชายของฉันออกปากขอความช่วยเหลือนี้เอง เพราะงั้นฉันจะรับปาก กิลเบิร์ต ไปหาห้องให้เขา ต่อไปนายจะเป็นศิษย์พี่ของเขา นายไปไหนให้เขาไปกับนายด้วย”

กิลเบิร์ตพยายามอย่างเต็มที่ที่จะควบคุมสีหน้าของเขาที่กำลังจะบูดบึ้ง เขายิ้มแข็ง ๆ และพูดว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลเขาอย่างดี"

แม้ว่าเขาจะพยายามควบคุมน้ำเสียงอย่างสุดกำลัง แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง แม้ว่าคำพูดของเขาจะดูไม่มีอะไรผิดปกติก็ตาม เขามองไปที่กิลเบิร์ต

กิลเบิร์ตดูค่อนข้างเป็นมิตร แต่เฟนด์สัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่แฝงอยู่ในกริยาอบอุ่นนั้น กิลเบิร์ตไม่พอใจอย่างยิ่งกับการมาถึงของเฟนด์ ราวกับว่ากิลเบิร์ตกลัวว่าเฟนด์จะมาแย่งตำแหน่งของเขาไป

นั่นทำให้เฟนด์ยิ่งประหลาดใจ กิลเบิร์ตไม่ให้โอกาสเฟนด์พูดด้วยซ้ำ เขาจะยกมือขวาขึ้นก่อนจะเชิญเฟนด์ไปที่อื่น

“มากับฉัน ฉันจะหาที่พักให้นาย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายจะเป็นหนึ่งในเพื่อนบัณฑิตของฉันในวิมานโอสถ”

เฟนด์พยักหน้า หลังจากนั้นเขาก็หันไปมองแชนด์เลอร์ แชนด์เลอร์ถอนหายใจก่อนจะพยักหน้าอย่างจริงจัง

“พรุ่งนี้ผมจะออกเดินทางตอนเที่ยง ก่อนจะไปผมอยากจะเลี้ยงอาหารคุณสักหน่อย อย่าปฏิเสธเชียว”

แชนด์เลอร์เน้นย้ำคำพูดของเขาอย่างหนักแน่น เฟนด์ยังคงรู้สึกขอบคุณแชนด์เลอร์ค่อนข้างมาก เนื่องจากแชนด์เลอร์เต็มใจเลี้ยงอาหารเขา เขาจึงไม่ปฏิเสธ

“ผมจำได้ว่าเมื่อปีก่อนวิมานโอสถรับบัณฑิตถึงยี่สิบคน” แชนด์เลอร์พูดหลังจากจิบชา

เขาทำแบบนี้เพราะเห็นแก่เฟนด์ แต่ตัวเขาก็สงสัยด้วยเช่นกัน

ซิมมอนส์พยักหน้า "คุณความจำค่อนข้างดีทีเดียว ปีนั้นเรารับบัณฑิตยี่สิบคน"

เขาหัวเราะแห้ง ๆ ในขณะที่พูดว่า "แต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกได้ มีคนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเข้าใจมรรคาแห่งโอสถและควบแน่นรังสีแห่งโอสถได้

“การจะสร้างนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกให้ได้สักคนนั้นเป็นเรื่องยากมาก ไม่ต้องพูดถึงนักเล่นแร่แปรธาตุระดับเจ็ดหรือแปดเลย… ในวิมานโอสถของเรา มีนักเล่นแร่แปรธาตุระดับแปดเพียงคนเดียว นักเล่นแร่แปรธาตุระดับแปดนับได้ว่าเป็นตำนานที่ยังมีลมหายใจ เขามีชีวิตอยู่อย่างสุขสบายมากทีเดียว”