มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2391

แชนด์เลอร์อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าเมื่อได้ยินเรื่องทั้งหมดนั้น เส้นทางของนักเล่นแร่แปรธาตุไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน มันยากกว่าศิลปยุทธหลายเท่า และต้องใช้พรสวรรค์สูงกว่านั้นมาก

“การจะควบแน่นรังสีของโอสถยากขนาดนั้นเชียวเหรอ?” แชนด์เลอร์วางถ้วยชาในมือลงขณะที่เขาถามอย่างจริงจัง

แม้ว่าเขาจะเข้าใจเรื่องการเล่นแร่แปรธาตุอยู่บ้าง แต่เขาไม่เคยพยายามเข้าใจมรรคาแห่งโอสถมาก่อน เขาไม่เข้าใจว่าการจะเข้าใจมรรคาแห่งโอสถและควบแน่นรังสีของโอสถยากเย็นเพียงใด

ซิมมอนส์มีประสบการณ์อยู่ภายในวิมานโอสถหลายปี ดังนั้นเขาจึงมีอำนาจบางอย่างโดยปริยาย

“แน่นอนว่ามันไม่ง่ายเลย! ผมต้องขอยกตัวอย่างที่คุณพอจะเข้าใจได้ สำหรับนักเล่นแร่แปรธาตุระดับห้าที่เข้าใจมรรคาแห่งโอสถและควบแน่นรังสีแห่งโอสถได้ก็เหมือนกับการมีผู้ฝึกยุทธในระดับแรกกำเนิดเรียนรู้ทักษะขั้นสูงระดับปฐพี นั่นนับว่าเป็นเรื่องยากหรือเปล่าล่ะ?!"

จากการยกตัวอย่างของซิมมอนส์ แชนด์เลอร์ก็รู้สึกยิ่งกว่านั้น แน่นอนว่ามันยาก! มันยากอย่างไม่น่าเชื่อ โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถทำได้เลย เพราะหากเขาสามารถเรียนรู้ทักษะขั้นสูงระดับโลหิตได้ก็ถือว่าดีมากแล้ว

แต่ทักษะระดับปฐพีเป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าแม้แต่จะนึกถึงขณะที่ตัวเองอยู่ในระดับแรกกำเนิด ผู้ที่สามารถเรียนรู้ทักษะเหล่านั้นล้วนเป็นศิษย์ฝีมือเยี่ยมของสำนัก ถ้าเขาทำแบบนั้นได้ เขาเขาคงได้เป็นศิษย์ภายในไปนานแล้ว

เนื่องจากในจำนวนยี่สิบคนมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำเช่นนั้นได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็เข้าใจเหตุและผลทันที เขาเม้มริมฝีปากอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่ภาพของเฟนด์แวบขึ้นมาในใจ

หลังจากเสียงดังเอี๊ยด ประตูไม้ที่ผุพังก็ถูกใครบางคนผลักให้เปิดออก แสงแดดส่องเข้ามา และฝุ่นหนาเตอะก็ปรากฏแก่สายตา คล้ายกับว่าเป็นเวลานานแล้วที่ไม่มีใครเข้ามาทำความสะอาดที่นี่เลย

บนหน้าต่างมีใยแมงมุมพอจะใช้เป็นผ้าปูโต๊ะได้ ห้องมีขนาดเล็กอย่างไม่น่าเชื่อ นอกจากโต๊ะแล้ว ก็มีเพียงเตียงเท่านั้น เตียงนอนไม่มีแม้แต่ผ้าปูที่นอนด้วยซ้ำ ห้องนี้ดูทรุดโทรมไปเสียหมด

ในขณะนั้น หัวใจของกิลเบิร์ตเต็มไปด้วยความโกรธ เขาอยากจะพุ่งตัวเข้าไปข้างในและฆ่าชายที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนี้เสีย แต่เหตุผลก็เอาชนะอารมณ์ของเขาได้ เขาส่งเสียงคำรามและจ้องมองที่ประตูอย่างชั่วร้ายก่อนจะหันหลังกลับและจากไป

หลังจากที่เขาจากไป เฟนด์ก็เรียกแนชออกมาจากมัสตาร์ด ซี๊ด เฟนด์ไม่ได้ขอให้แนชทำอะไรเลย เฟนด์หยิบเครื่องมือทำความสะอาดออกมาและทำความสะอาดห้องก่อนที่เขาจะให้แนชนั่งข้างเตียง

เฟนด์บอกแนชเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้

หลังจากที่แนชได้ยินทุกอย่าง เขาก็ขมวดคิ้วและพูดว่า "ทำไมลูกถึงเจอพวกแมลงหวี่แมลงวันทุกที่ที่ลูกไปเลยล่ะ? ลูกไม่ได้ทำอะไรให้กิลเบิร์ตคนนี้เลย ทำไมเขาต้องพยายามจะหาเรื่องลูกด้วย"