มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2392

เฟนด์ถือผ้าขี้ริ้วไว้และตอบว่า "ก็คงคิดว่าผมกำลังเป็นภัยต่อสถานะของเขา ไม่อย่างนั้นเขาไม่เกลียดผมถึงขนาดนี้ ทำราวกับว่าผมจะขโมยของของเขาไปถ้าผมกลายเป็นบัณฑิตร่วมกับเขา

“เรื่องอื่นผมไม่รู้หรอก แต่แม้ว่าบัณฑิตเหล่านั้นจะดูเหมือนกำลังเรียนรู้การเล่นแร่แปรธาตุเพื่อเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกอย่างหนักหนาสาหัส แต่จริง ๆ แล้วพวกเขาดูไม่ต่างจากคนรับใช้ที่ถูกยกหางเท่านั้น

“พวกเขาจะถูกบังคับให้ทำงานที่วิมานโอสถ พวกเขาต้องจัดการกับลูกค้าและทำความสะอาดร้าน พวกเขาต้องแยกแยะอายุของวัตถุดิบเหล่านั้นด้วย หลังจากเสร็จงานพวกนั้นแล้วเท่านั้พวเพราะเขาถึงจะมีโอกาสได้บ่มเพาะตัวเอง

“นี่เป็นชีวิตที่ยากลำบาก ย่อมต้องมีคนแย่งกันเพื่อให้ได้โอกาสดี ๆ สิ่งดี ๆ เหล่านั้นเป็นธรรมดา ผมเป็นบัณฑิตใหม่ และอาจต้องขัดแย้งกับเขาเมื่อมุ่งหวังในสิ่งเดียวกัน ก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะไม่พอใจผมขนาดนี้”

เมื่อแนชได้ยินคำอธิบายของเฟนด์ เขารู้สึกว่าเฟนด์พูดถูก แต่เขาก็ยังคงรู้สึกโกรธอย่างหนัก เห็นได้ชัดว่าเฟนด์ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย แต่เขาก็ยังถูกเปลี่ยนอยู่ดี

แนชเงยหน้าขึ้นมองเฟนด์ “แล้วเราจะเอายังไงกันต่อ? การเล่นแร่แปรธาตุกินเวลาไม่น้อยเลย ลูกต้องแน่ใจนะว่าลูกไม่ได้กำลังเสียสละตัวเองเพื่อมันมากเกินไป

“ถ้าลูกมัวแต่เสียเวลาอยู่ที่นี่และละเลยการบ่มเพาะตน ในอนาคตมันก็ไม่ง่ายเลยที่ลูกจะชดใช้มันได้”

เฟนด์พยักหน้า เขาไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น ทั้งสองคุยกันอยู่นาน เมื่อถึงเวลาเที่ยงเฟนด์เดินตามแชนด์เลอร์ไปที่โรงเตี๊ยมใกล้ ๆ พวกเขาทั้งสองสั่งสุราและอาหารบางอย่างมา หลังจากนั้นพวกเขาก็เข้าไปในห้องรับรองเพื่อกินข้าวและพูดคุยกัน

แชนด์เลอร์เล่าเรื่องทุกอย่างที่ได้พูดคุยกับลุงของเขาให้เฟนด์ฟัง เมื่อแชนด์เลอร์เห็นท่าทีสงบของเฟนด์ เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวๆ

“ผมรู้ว่าคุณคงไม่ได้กังวลเรื่องนี้ แต่ถึงคุณจะไม่กังวลมันก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุณรู้ไหมว่าปกติบัณฑิตเหล่านั้นทำอะไรกันบ้าง”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน