มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2395

“อย่าคิดว่าแค่เพราะมีคนคอยหนุนหลังแล้วจะทำอะไรตามใจตัวเองก็ได้นะ เข้าใจไหม?”

เฟนด์ขมวดคิ้ว เขานึกอยากจะส่งหมัดของตัวเองออกไปสักหมัดในตอนนั้น เขาอยากจะบอกให้เด็กสารเลวคนนี้ระวังคำพูดของตัวเองเสียหน่อย แต่เขาก็รู้ดีว่าเขามาอยู่ที่นี่เพราะอะไร ดังนั้นเขาจึงยอมกล้ำกลืนฝืนทน

เฟนด์ชะงักไปชั่วขณะแล้วพูดว่า "ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วคุณมาพูดเหมือนผมชอบทำอะไรตามแต่ใจตัวเองอย่างนั้นน่ะหรือ?"

กิลเบิร์ตเลิกคิ้วขึ้น “นี่นายคิดจะไปหางานทำหรือไง? น่าเสียดายหน่อยนะ ภารกิจพวกนั้นมีคนทำอยู่แล้ว เดือนนี้ไม่มีคะแนนบุญให้นายหรอก รอไปถึงเดือนหน้านู่น ถึงตอนนั้นอาจจะพอมีงานให้นายทำ”

เฟนด์ขมวดคิ้ว ในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมกิลเบิร์ตถึงมาหาเรื่องเขาแบบนี้ กิลเบิร์ตพยายามบอกเขาว่าจะตราบใดที่เฟนด์ไม่เรียกร้องของานทำก็จะไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น กิลเบิร์ตไม่ต้องการให้เฟนด์ได้รับคะแนนบุญใด ๆ เลย

เฟนด์รู้สึกกำลังฟังเรื่องตลกที่สุดในโลกอยู่ กิลเบิร์ตจัดการกับนักเรียนคนอื่น ๆ แบบนั้นด้วยหรือเปล่า? ค่อย ๆ ขัดขาคนอื่น ๆ จากการได้รับคะแนนบุญเพื่อที่เขาจะได้ได้รับคะแนนทั้งหมดด้วยตัวเอง จากนั้นเขาจะใช้คะแนนที่ได้รับมาเพื่อขอสิทธิ์ในการศึกษามรรคาแห่งโอสถ นี่ไม่ฟังดูไร้สาระเกินไปหน่อยเหรอ?

เฟนด์ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ กิลเบิร์ตที่ยืนอยู่ตรงหน้ากำลังจะบอกเขาว่าอีกฝ่ายจะไม่มีทางยอมหลีกทางให้เขา เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เขาก็หัวเราะเล็กน้อย แล้วหันหลังกลับและกลับไปที่ห้องของเขาทันที

นั่นทำให้กิลเบิร์ตประหลาดใจ ไม่นึกเลยว่าเฟนด์จะเชื่อฟังขนาดนี้ เฟนด์จากไปอย่างกะทันหัน โดยไม่แม้แต่จะเสียเวลาพูดจาต่อล้อต่อเถียงกับเขาเลยด้วยซ้ำ

กิลเบิร์ตเลิกคิ้ว ได้แต่สงสัยว่าเฟนด์หันหลังกลับไปเพราะคิดหาทางจะจัดการกับกิลเบิร์ตทีหลังหรือไม่ เฟนด์จะวิ่งออกไปรับภารกิจทันทีที่กิลเบิร์ตจากไปหรือเปล่า?

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น กิลเบิร์ตก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา เขาจะไม่ให้โอกาสเฟนด์ได้ทำแบบนั้น กิลเบิร์ตเคยบอกไปแล้วว่าเขาจะไม่ยอมให้เฟนด์รับงานใด ๆ ดังนั้นเขาจะไม่ปล่อยให้เฟนด์มีเวลาทำแบบนั้นแน่นอน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน