มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2396

เฟนด์สัมผัสได้ถึงเสียงปังในหัวราวกับว่ามีบางอย่างระเบิด ความทรงจำที่ไม่คุ้นเคยหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเฟนด์

หลังจากกลับมาที่ห้องตัวเอง กิลเบิร์ตสังเกตเห็นว่าเดเมี่ยน ลีดส์กำลังรออยู่ที่หน้าห้อง กิลเบิร์ตขมวดคิ้วและยื่นกาน้ำชาใส่มือเดเมี่ยน เดเมี่ยนรับกาน้ำชาไปด้วยความเคารพ

“ทำไมนายถึงมารออยู่นี่? ฉันเคยบอกนายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? เราค่อยคุยเรื่องนี้กันทีหลังก็ได้ หมอนั่นสร้างปัญหาให้เราไม่ได้หรอก”

เมื่อเห็นการแสดงออกของกิลเบิร์ต เดเมี่ยนก็รู้ได้ในทันทีว่ากิลเบิร์ตจัดการเรื่องที่เกิดขึ้นไปแล้ว เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ผมไม่รู้ว่าคุณซิมมอนส์คิดอะไรอยู่ ถึงได้รับเด็กสารเลวนั่นเข้ามาในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ถ้ามันทำลายแผนการที่เราวางเอาไว้ขึ้นมา…”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น กิลเบิร์ตก็ขัดจังหวะเขาทันที "จะไม่มีใครมาทำลายแผนการของเราได้! เลิกคิดในแง่ร้ายสักทีเถอะ!"

เดเมี่ยนตัวสั่นด้วยความกลัว เขากลัวกิลเบิร์ตมาโดยตลอด เขากระแอมเล็กน้อย แล้วจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาในทันที "ผมสงสัยนะว่าคราวนี้เขาจะทำสำเร็จหรือเปล่า"

ทันทีที่พูดถึงบุคคลที่สามใบหน้าของกิลเบิร์ตก็แข็งทื่อ แต่ทว่ากิลเบิร์ตก็สามารถควบคุมสติของเขาได้เป็นอย่างดี เขาขมวดคิ้วและส่งสายตา “เขาก็น่าจะทำได้สำเร็จนั่นแหละ เพราะเขาเตรียมตัวเพื่อเรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว หากเขายังควบแน่นรังสีของโอสถได้ไม่ถึงห้าในส่วนสิบ เขาอาจจะตรอมใจตายก็ได้”

แต่ทว่าเขามีพรสวรรค์ด้านการเล่นแร่แปรธาตุ คนธรรมดาทั่วไปเทียบอะไรกับเขาไม่ได้เลย ตราบใดที่เวลาเข้าข้างเขา เขาจะกลายเป็นเสาหลักของวิมานโอสถอย่างแน่นอน เขาจะเป็นหนึ่งในสมาชิกระดับสูงในวิมานโอสถ

เมื่อถึงวันนั้น ทุกคนจะต้องนับถือเขาอย่างสูง ใครก็ตามที่เคยทำตัวกระด้างกระเดื่องต่อเขาจะถูกเขาเหยียบจนจมดิน แค่คิดถึงความจริงที่ว่าเขาจะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอนแล้ว เลือดลมในร่างกายของเขาก็สูบฉีด

เดเมี่ยนกล่าวว่า "ผมเห็นเจ้าเฟนด์นั่นแล้ว รู้สึกได้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา คุณพูดอะไรกับเขาบ้างหรือ? เขาจะไม่ฟังคำพูดของเราและดื้อรั้นจะไปรับงานหรือเปล่า?"

กิลเบิร์ตยิ้มเย็น ขณะพูดว่า "ไม่ต้องห่วง หมอนั่นเป็นพวกไร้ประโยชน์ ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาทำลายแผนของเราได้หรอก"