มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2397

“เขาต้องการรับภารกิจกับคะแนนบุญเหรอ? ฝันไปเถอะ! ตราบใดที่ฉันยังอยู่ เขาจะไม่มีวันได้รับคะแนนบุญเลยสักคะแนนเดียว!”

เมื่อเดเมี่ยนได้ยินเช่นนั้น เขาก็ยิ้มกว้างออกมาแล้วพูดว่า "ถ้าคุณพูดอย่างนั้น ผมก็ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว! ผมแค่กลัวว่าการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของผู้ชายคนนี้จะทำให้แผนของเราพัง!"

กิลเบิร์ตเลิกคิ้วขณะที่เขาหัวเราะเย็น ๆ “ฉันบอกนายไปแล้วไม่ใช่หรือยังไง? ไม่มีใครทำลายแผนของเราได้ การที่เด็กเหลือขอนี่ปรากฏตัวขึ้นนับว่าเป็นเรื่องไม่คาดฝัน แต่นั่นจะไม่ขัดขวางแผนของเราเด็ดขาด

“ฉันให้คนไปจับตาดูเขาเอาไว้แล้ว เขาไม่มีทางรอดพ้นไปจากสายตาของฉันได้อย่างแน่นอน! เราจะจับตาดูเขาไว้ตลอดหนึ่งเดือน หลังจากครบหนึ่งเดือนแล้วเราก็จะมีโอกาสกำจัดเขาไปได้ หลังจากนั้นเราจะได้ควบคุมที่แห่งนี้”

หลังจากที่แผนของเขาสำเร็จ ทุกคนจะต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ กิลเบิร์ตจึงรู้สึกยินดีอย่างยิ่ง

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันและรู้สึกมีความสุขกับตัวเองอยู่นั้น เฟนด์ก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เขาเพิ่งดูดซับความทรงจำจำนวนมหาศาลที่อยู่ในชิ้นส่วนวิญญาณ

โชคดีที่เขาไม่ใช่เฟนด์คนเดิมอีกต่อไปแล้ว จิตวิญญาณของเขาแข็งแกร่งขึ้นมาก การดูดซับชิ้นส่วนวิญญาณอาจทำให้เขาเจ็บปวดมากก็จริง แต่มันไม่ได้ทำลายชีวิตของเขา ในขณะนั้น เฟนด์หน้าแดงก่ำ

เขาเหงื่อออกท่วมตัว เหงื่อของเขาไหลลงมาจากหน้าผากอย่างต่อเนื่อง ในขณะนั้นดวงตาของเขาแดง และร่างกายก็เจ็บปวดแสนสาหัส แต่เขากลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างน่าประหลาด

ความทรงจำมากมายกำลังโจมตีจิตวิญญาณของเขา มันทำให้เฟนด์รู้สึกเหมือนมีภูเขาทับอยู่บนร่าง เขาจำเป็นต้องขุดเจาะและทำลายภูเขาพวกนั้นอย่างช้า ๆ

เขาจำได้ว่ากิลเบิร์ตก่อกวนไม่ให้เขารับภารกิจ เพราะกลัวว่าเขาจะได้เรียนรู้วิชาโอสถเพลิงสีชาดได้ เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชาเขาไม่สนใจโอสถเพลิงสีชาดเลยแม้แต่น้อย แล้วทำไมเขาจะต้องไปศึกษาเรื่องนั้นด้วย?

เวลาผ่านไปสองวันสองคืนก่อนที่เฟนด์จะผสานความทรงจำของนักรบผู้ยิ่งใหญ่เข้ากับร่างกายของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์ หลังจากที่เขาลืมตาขึ้น เฟนด์ก็รู้สึกถึงคลื่นความเหนื่อยล้าที่พลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของเขา

มันเป็นความรู้สึกที่น่ากลัว เขาต้องการเพียงล้มตัวลงนอนเป็นเวลาสามวันเต็ม แต่ก่อนที่เขาจะเข้านอน เขาจำเป็นต้องอาบน้ำเพื่อชำระล้างสิ่งสกปรกออกจากร่างกายเสียก่อน

ขณะที่เขายืนขึ้นและจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย จู่ ๆ ประตูก็ถูกเปิดออกด้วยเสียงปัง เสียงดังเกิดขึ้นกะทันหันจนหน้าของเฟนด์แข็งทื่อไปในทันที