มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2412

เฟนด์ไม่ตอบเขา แต่ผลักประตูเปิดห้องรังสีแห่งโอสถไปอย่างใจเย็นแทน หลังจากมองดูการกระทำของอีกฝ่าย ราฟาเอลจึงไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไปแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะรีบวิ่งไปหาเฟนด์

เขาเอื้อมมือออกไป ดึงเฟนด์กลับมาแล้วพูดว่า "เฟนด์ ฉันได้ยินมาว่านายไม่ได้รับคะแนนบุญเลยแม้แต่แต้มเดียวตั้งแต่นายเข้ามาในวิมานโอสถ ถูกต้องไหม?"

เฟนด์สูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาอยากจะตบราฟาเอลให้ประเด็นออกไปจริง ๆ แต่ถ้าเขาทำเช่นนั้นมันก็มีแต่จะทำให้เกิดปัญหาเขาจึงระงับความหงุดหงิดและความโกรธเอาไว้ แล้วพยักหน้ารับทันที

แน่นอนว่าเขาไม่สนใจคะแนนบุญอะไรพวกนั้นเลย สำหรับเฟนด์ สิ่งเหล่านั้นล้วนเป็นเรื่องไร้สาระ โอสถเพลิงสีชาดเป็นสมบัติล้ำค่าสำหรับผู้คนที่นี่แต่เฟนด์มีโอสถแห่งสุญญะอยู่แล้ว โอสถเพลิงสีชาดจึงเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์อย่างเหลือเชื่อสำหรับเฟนด์ มันเป็นสิ่งที่ต่อให้คนพวกนี้จะมอบให้เขา เฟนด์ก็ไม่ต้องการ

“ตอนนี้ยังไม่มีใครใช้ห้องรังสีโอสถ การที่ผมจะเข้าไปในนั้นไม่ได้รบกวนใคร เพราะงั้นปล่อยผมไปเถอะ ตกลงไหม? เพราะผมเองก็มีสิทธิ์ใช้ห้องนี้ด้วยเหมือนกันนี่” เฟนด์กล่าว

ราฟาเอลมองเฟนด์ ริมฝีปากของเขากระตุก เฟนด์ดูคล้ายจะบ้าขึ้นไปเรื่อย ๆ แล้ว เขาถอนหายใจอย่างหนัก “นายมันบ้าไปแล้วจริง ๆ!”

เฟนด์เพิกเฉยต่อราฟาเอล ขณะที่เขาปลดมือของราฟาเอลที่วางอยู่บนตัวเขาออก ก่อนเดินเข้าไปในห้องอย่างสงบและปิดประตูที่อยู่ด้านหลังเขา

ดวงตาของราฟาเอลยังคงกระตุกต่อไป ขณะที่เขามองไปยังประตูที่ปิดอยู่ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า "ฉันยอมแพ้ ฉันยอมแพ้แล้ว ฉันล่ะอยากเห็นจริง ๆ ว่านายจะดึงดันไปเพื่ออะไร!"

หลายวันต่อมาเฟนด์ก็มาที่นี่อีกในเวลาเที่ยงเหมือนทุกวัน ในตอนแรกราฟาเอลรู้สึกหมดคำจะพูด แต่ก็ค่อย ๆ เลิกใส่ใจไปหลังจากนั้น สีหน้าของราฟาเอลเมื่อเห็นเฟนด์ปรากฏตัวในยามบ่ายไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปอีกแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน