มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2419

“พวกนายทุกคนสามารถเข้าร่วมการคัดเลือกได้ คนแรกที่ควบแน่นอักขระทางยาได้สามร้อยอักษรจะถูกส่งไปยังพันธมิตรนักเล่นแร่แปรธาตุแห่งรัฐตอนกลาง”

นักเรียนทุกคนตกตะลึงกับสิ่งที่รองเหรัญญิกพูด พวกเขาจ้องมองเหรัญญิกด้วยสีหน้าสงสัย บัณฑิตร่างเตี้ยหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะรวบรวมความกล้าหาญมากที่สุดที่เคยมีมาในชีวิตเอ่ยถามออกไปว่า “รองเหรัญญิก เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามรรคาแห่งโอสถเป็นเช่นใด แล้วเราจะควบแน่นอักขระทางยาได้ถึงสามร้อยอักษรได้อย่างไร ในบรรดาบัณฑิตทั้งสิบเอ็ดคน มีเพียงศิษย์พี่ใหญ่เท่านั้นที่เคยได้ศึกษาโอสถเพลิงสีชาด—”

แต่เขาถูกขัดจังหวะก่อนจะพูดจบ

“นายนี่มันโง่จริง ๆ นายคิดว่าทุกสิ่งที่นายเห็นเป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ?”

คำพูดเหล่านั้นทำให้บัณฑิตตัวเล็กตะลึง เขาดูท่าทางสับสน มองไปที่รองเหรัญญิก ก่อนที่จะมองไปที่นักเรียนคนอื่น ๆ

เฟนด์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และเข้าใจในทันทีว่ารองเหรัญญิกหมายถึงอะไร ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าเขาพบกับกิลเบิร์ตครั้งแรกที่เขาเข้าไปในห้องรังสีแห่งโอสถได้อย่างไร

ริมฝีปากของกิลเบิร์ตโค้งงอเป็นรอยยิ้มภาคภูมิใจ กิลเบิร์ตไม่ได้พูดอะไร หลังจากได้เห็นใบหน้าของเขาก็ทำให้ทุกคนได้รับคำตอบ

บัณฑิตคนนั้นนิ่งงันอยู่นานก่อนที่เขาจะเอ่ยอย่างไม่มั่นใจนัก "กิลเบิร์ตและแอนดรูว์ได้ศึกษามรรคาแห่งโอสถแล้วหรือ?"

รองเหรัญญิกพยักหน้า เขารู้มานานแล้วว่าพวกเขาทั้งสองคนแอบทำอะไรลับ ๆ ไปมากมายเพราะเรื่องนั้น แต่เขาก็ไม่ได้ลงมาจัดการอะไร

ในตอนนั้นเขาถูกบังคับให้ต้องเปิดเผยความจริงทุกสิ่ง เขาไม่อาจจะเมินเฉยต่อไปได้ บัณฑิตตัวเล็กพูดออกไปว่า “แต่…โอสถเพลิงสีชาดต้องใช้คะแนนบุญแลกไม่ใช่หรือ?”

แอนดรูว์ค่อย ๆ หันหน้าไปมองเมื่อได้ยินเช่นนั้นและตอบโต้อย่างเย็นชาว่า "อันตรายเนี่ยนะ? ไม่รู้สึกผิดเหรอที่พูดออกมาแบบนั้น?

“คนอื่นอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่นายก็น่าจะรู้นี่ว่ามีภารกิจง่าย ๆ ที่ได้คะแนนบุญสูงไม่มากนัก และเหล่าผู้ดูแลมักจะมอบหมายงานเหล่านั้นให้กับบัณฑิตใหม่

“แล้วถ้าบัณฑิตพวกนั้นปฏิเสธ ภารกิจนั้นก็จะถูกทิ้งไว้ไม่มีใครมาทำ หลังจากนั้น นายก็แค่เอามันไปทำเองจนเสร็จ บอกฉันมาสิว่าจริงไหม กิลเบิร์ต?”

คำพูดเหล่านั้นทำให้กิลเบิร์ตอ้ำอึ้งและสีหน้าค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีม่วงคล้ำ มือของเขาสั่นเครือ อยากจะโต้กลับอย่างสุดกำลัง

ในขณะนั้น สายตาแห่งการตระหนักรู้ก็ฉายชัดขึ้นในดวงตาของบัณฑิตลำดับที่เก้า