มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2423

เฟนด์ยังคงไม่แยแสต่อการกระทำของกิลเบิร์ต ในขณะที่เขาพูดออกไปว่า "นายเสียเวลาไปกับคำพูดไร้สาระมากแล้วนะ แล้วการที่นายคิดจะจัดการเรื่องที่ไม่ได้ทำให้นายเดือดร้อนก็ไม่มีประโยชน์เลย ว่าไหมล่ะกิลเบิร์ต?"

แอนดรูว์ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เมื่อได้ยินคำพูดของเฟนด์ เขาอาจคิดว่าเฟนด์เป็นคนบ้า แต่ศัตรูของศัตรูก็ถือว่าเป็นมิตรและเนื่องจากเฟนด์ขัดแย้งกับกิลเบิร์ต เขาจึงเลือกที่จะเข้าข้างเฟนด์

ยิ่งไปกว่านั้น แอนดรูว์ก็ไม่คิดว่าเฟนด์จะมีโอกาสชนะ เพราะหากเฟนด์ชนะนั่นคงถือเป็นเรื่องแปลก

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง นักเรียนที่ยืนอยู่ด้านหลังรองเหรัญญิกก็เริ่มซุบซิบกันเอง

เดเมี่ยนรู้ว่าเฟนด์คือใคร “ผู้ชายที่ชื่อเฟนด์คงมีปัญหาทางสมองแน่ ฉันมั่นใจเลย เขาเพิ่งเข้ามาเป็นบัณฑิตได้ไม่นาน แต่เขายังกล้าจะมาแข่งขันกับกิลเบิร์ตและแอนดรูว์อีก เขาไปเอาความกล้ามาจากไหน?"

“ฉันก็ว่าเขาบ้าเหมือนกัน ฉันไม่คิดว่าเขาจะรู้หรอกว่าอักขระทางยาหน้าตาเป็นยังไง บางทีเขาอาจจะต้องการให้แอนดรูว์และกิลเบิร์ตแสดงให้เขาดูก็เป็นได้?”

หลังจากที่บุคคลนั้นพูดเช่นนั้น จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะโกลาหลไปทั่ว บางคนถึงกับกุมท้องขณะที่พวกเขาหัวเราะเย้ยหยันเฟนด์ราวกับว่าพวกเขากำลังดูคนโง่เง่าคนหนึ่งอยู่

คนที่สงบที่สุดในปัจจุบันคือราฟาเอล ราฟาเอลถอนหายใจด้วยความโมโห ขณะมองดูแผ่นทองคำในมือ จากนั้นเขาก็มุ่งความสนใจไปที่นักเรียนคนอื่น ๆ ที่กำลังหัวเราะคิกคักกันอยู่

เขาถือแผ่นทองคำไว้ในฝ่ามืออยู่อย่างเงียบ ๆ

แม้ว่าพวกนั้นจะหัวเราะเสียงดังแค่ไหน แต่เฟนด์ก็ไม่ได้ใส่ใจกับมันเลย

เฟนด์ยังคงยืนตัวตรงขณะที่เขาพูดว่า "เราจะเริ่มกันเลยไหม?"

กิลเบิร์ตรู้สึกว่าคำพูดของเฟนด์ถือเป็นการท้าทายพวกเขาที่เหลือ กิลเบิร์ตต้องการใช้ทักษะของเขาเพื่อพิสูจน์ว่าเฟนด์เป็นแค่คนโง่เท่านั้น

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขาก็หลบสายตาขณะที่มือขยับอยู่ตลอดเวลา แสงสีแดงปรากฏอยู่บนปลายนิ้วของเขา

อัตราการควบแน่นของเฟนด์เร็วเกินไป เร็วมากเสียจนกิลเบิร์ตและแอนดรูว์เทียบไม่ได้เลย อักขระทางยาที่เฟนด์สร้างขึ้น เมื่อเทียบกับอักขระทางยาที่กิลเบิร์ตและแอนดรูว์สามารถสร้างได้นั้นอยู่ที่อัตราส่วนสิบต่อหนึ่ง

นอกจากนี้ จากประกายและรังสีของอักขระทางยา อักขระทางยาของเฟนด์ก็มีคุณภาพดีกว่าอีกสองคนมาก

ใบหน้าของเดเมี่ยนแข็งทื่อ ขณะที่เขาชี้ไปที่เฟนด์ "อะไรกัน…?"

เขาตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออกอยู่นาน ถ้าเขาไม่ลองหยิกตัวเองดู เขาคงคิดว่าตัวเองฝันอยู่ และนี่คงไม่ใช่เรื่องจริง!

รองเหรัญญิกตกใจจนพูดไม่ออก ทุกคนจมอยู่ในความเงียบอันเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด

ไม่มีบัณฑิตคนใดพูดอะไรออกมาเลย ทุกคนได้แต่มองดูอยู่อย่างเงียบ ๆ