มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2428

กิลเบิร์ตแทบจะร้องลั่นขณะประกาศความสำเร็จของเขา และเห็นได้ชัดว่าเขาตื่นเต้นมากแค่ไหน มากจนเขาไม่รู้จะพูดอะไรเลยด้วยซ้ำ

แต่ทว่ารองเหรัญญิกกลับทำเพียงขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาค่อนข้างไร้อารมณ์

กิลเบิร์ตมองรองเหรัญญิกด้วยสีหน้าแปลก ๆ และสงสัยว่าเหตุใดรองเหรัญญิกจึงจ้องมองเขาอย่างแปลกประหลาด ราวกับว่าผลลัพธ์ที่เขาได้ไม่คุ้มค่าให้รองเหรัญญิกชายตามองด้วยซ้ำ

สถานการณ์ทั้งหมดทำให้กิลเบิร์ตประหลาดใจ ปรากฏการณ์ที่เขาสร้างนับว่ายอดเยี่ยมมากจริง ๆ และเหตุใดคนอื่นถึงได้ทำสายตาแปลก ๆ เช่นนั้น? เขาเพิ่งได้ศึกษามรรคาแห่งโอสถเมื่อไม่นานมานี้และประสบความสำเร็จได้ค่อนข้างเร็ว ในวิมานโอสถแห่งนี้ทุก ๆ ห้าหรือหกปีถึงจะพบได้สักคน!

แล้วทำไมรองเหรัญญิกถึงมองมาที่เขาอย่างไม่ยินดีปรีดา? ริมฝีปากของกิลเบิร์ตกระตุกขณะที่เขามองเดเมี่ยนสหายรู้ใจของตัวเองทันที

กิลเบิร์ตสังเกตเห็นว่าเดเมี่ยนเองก็มองเขาด้วยสายตาประหลาดเช่นกัน เขาเห็นทั้งความเสียใจและความสงสารในสายตาของเดเมี่ยนด้วยซ้ำ

กิลเบิร์ตมีสีหน้าบูดบึ้งทันที เขามองดูทุกคนรอบตัวเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ขณะที่มือของเขาสั่น “นี่… ทำไมไม่มีใครพูดอะไรเลยล่ะ? ผมผ่านเกณฑ์มาตรฐานของรองเหรัญญิกแล้วนะ”

หลังจากพูดอย่างนั้น จู่ ๆ เขาก็หันไปมองแอนดรูว์ แอนดรูว์ยังคงหมกมุ่นอยู่กับการควบแน่นอักขระทางยาของเขา ดูจากความเร็วที่เขามี แอนดรูว์อาจจะใช้เวลาอีกไม่นานก็สามารถทำภารกิจที่รองเหรัญญิกมอบให้สำเร็จได้แล้ว

แต่อนิจจา แอนดรูว์ไม่อาจเทียบกิลเบิร์ตได้ นั่นเพราะกิลเบิร์ตสามารถพิชิตความท้าทายเดียวกันได้เร็วกว่า

รองเหรัญญิกกับกระแอมเล็กน้อยขณะที่เขาพึมพำอย่างช่วยไม่ได้ “นายทำภารกิจที่ฉันมอบให้สำเร็จแล้วก็จริง แต่…”

รองเหรัญญิกหยุดชะงัก ไม่รู้จะอธิบายสถานการณ์อย่างไร เขาเหลือบมองเฟนด์ก่อนจะสังเกตเห็นว่าอักขระทางยาที่เฟนด์ควบแน่นก่อนหน้านี้ถูกเฟนด์โบกมือกระจายไป จนเหลือเพียงพื้นที่ว่างเปล่าไปแล้ว

สิ่งนี้ทำให้รองเหรัญญิกยิ่งแย่ลงไปอีก เขาเม้มริมฝีปากและพบว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบาก ขณะที่รองเหรัญญิกครุ่นคิดอยู่ว่าเขาจะอธิบายเรื่องนี้ให้กิลเบิร์ตฟังอย่างไร ในที่สุดแอนดรูว์ก็ทำสำเร็จพอดี

รองเหรัญญิกแทรกขึ้นทันทีเมื่อสถานการณ์เริ่มแย่ลง เขาพูดขึ้นว่า “นายสองคนจะทะเลาะกันไปเพื่ออะไร! ฉันขอประกาศ…ผู้ที่ได้รับการเสนอชื่อคือเฟนด์!”

ผู้คนโดยรอบไม่มีใครมีปฏิกิริยาแปลกประหลาดเลยแม้แต่น้อย เว้นก็แต่กิลเบิร์ตและแอนดรูว์ ทุกคนมองทั้งสองคนด้วยสีหน้าสงสาร

กิลเบิร์ตและแอนดรูว์ตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดของรองเหรัญญิก พวกเขาได้แต่สงสัยว่าหูของพวกเขาฝาดไปหรือเปล่า

คนที่ได้รับการเสนอชื่อคือเฟนด์? ทำไมถึงเป็นเขาได้? นี่ไม่ใช่การต่อสู้กันระหว่างพวกเขาสองคนหรอกหรือ? เฟนด์ก็เป็นแค่คนโง่คนหนึ่งไม่ใช่หรือไง?

คำถามเหล่านั้นผุดขึ้นมาในหัว พวกเขาทั้งสองถึงกับพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ ขณะที่พวกเขามองไปที่รองเหรัญญิกด้วยสีหน้าตกตะลึง