มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2432

พวกเขายังคงอยู่ในวิมานโอสถ แม้ว่าเฟนด์จะเอือมระอา แต่เขาไม่อาจฆ่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์ได้ ดังนั้นเขาควรออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด มันจะช่วยให้ปัญหาน้อยลงได้มาก

เมื่อเขาได้สร้างชื่อให้กับตัวเองและบรรลุเป้าหมายเรียบร้อยแล้ว เขาจะตามหาสองคนนี้อีกครั้ง และพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่าตัวเขานั้นไม่ใช่คนที่ใครจะดูแคลนได้

รองเหรัญญิกรีบพยักหน้า ราวกับเขาเข้าใจว่าทำไมเฟนด์ถึงอยากรีบออกไปจากที่นี่นัก “เราจะออกเดินทางภายในสี่ชั่วโมง เราชักช้าไม่ได้อยู่แล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดของรองเหรัญญิก เฟนด์ก็ยิ้มอย่างจริงใจ จะเป็นการดีที่สุดถ้าเขาได้จากไปโดยเร็วที่สุดเขาไม่อยากอยู่ต่อแม้อีกสักวินาที เฟนด์อยากจะบอกรองเหรัญญิกว่าเขาสามารถออกไปได้ทันทีโดยไม่ต้องจัดการอะไรเลยด้วยซ้ำ

ทันใดนั้นประตูห้องรังสีแห่งโอสถก็ถูกกระแทกออก และรองเหรัญญิกก็ขมวดคิ้ว "เข้ามา!"

บัณฑิตลำดับที่เก้านั่นเองที่เข้ามา เมื่อเฟนด์เห็นหน้าเขาก็เลิกคิ้วขึ้น เขายังคงจำได้ชัดเจนว่าก่อนหน้านี้บัณฑิตลำดับที่เก้ายังยืนอยู่ด้านหลังรองเหรัญญิกตลอดเวลาด้วยซ้ำ

แต่เมื่อรองเหรัญญิกได้เห็นอักขระทางยาของเฟนด์เขาจึงได้ส่งบัณฑิตลำดับที่เก้าออกไป ก่อนที่สุดท้ายบัณฑิตคนนั้นจะกลับมายืนอยู่ข้างหลังรองเหรัญญิกดังเดิม แม้ว่าในตอนนี้บัณฑิตผู้นั้นจะมีสีหน้าวิตกก็ตามที

เขาเหลือบมองทุกคนที่อยู่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะกระซิบข้างหูรองเหรัญญิก พึมพำเพียงสองสามคำก็ทำให้รองเหรัญญิกขมวดคิ้ว ก่อนจะยิ้มออกมา

เขาเงยหน้าขึ้นมองกิลเบิร์ตและแอนดรูว์ “เอาล่ะ ดีทีเดียว พวกนายสองคนไม่ต้องโมโหอีกต่อไปแล้ว คราวนี้ฉันจะพาพวกนายทั้งสามคนไปด้วย แล้วอย่าทำให้ฉันต้องขายหน้าล่ะ”

ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้น รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกิลเบิร์ตและแอนดรูว์ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ยังคงส่งผลกระทบตอบพวกเขาเป็นอย่างมาก รอยยิ้มของพวกเขาจึงเหือดหายไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกเขาจะสงบสติอารมณ์ลงได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน