มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2431

กิลเบิร์ตและแอนดรูว์ไม่มีโอกาสเอาชนะเฟนด์ได้ ซึ่งนั่นทำให้แอนดรูว์กลายเป็นคนที่ต่อต้านอย่างหนัก

เขาหายใจเข้าลึก ๆ ขณะหันหลังกลับ มองตรงไปที่ดวงตาของเฟนด์ จ้องมองเขาอยู่อย่างนั้น

เฟนด์เลิกคิ้วขณะที่เขามองแอนดรูว์และกิลเบิร์ตอย่างเย็นชา

กิลเบิร์ตชี้ไปที่เขาแล้วพูดกัดฟันว่า "สร้างมันขึ้นมาใหม่! ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่มีทางเชื่อนาย!"

เห็นได้ชัดว่าความรู้สึกของกิลเบิร์ตหนักหน่วงและซับซ้อนเพียงใดในขณะนั้น แต่เฟนด์เพียงแต่หัวเราะขณะที่เขาจ้องมองกิลเบิร์ตอย่างเยือกเย็น

“นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร? แค่เพราะนายบอกให้ฉันทำแปลว่าฉันต้องทำงั้นเหรอ?

“ทำไมฉันต้องสนด้วยว่านายจะเชื่อหรือเปล่า รองเหรัญญิกเห็นสิ่งที่ฉันทำแล้ว ทำไมฉันต้องสนด้วยว่าพวกนายสองคนจะเห็นหรือไม่เห็น?!”

คำพูดเหล่านั้นหล่นทับกิลเบิร์ตราวกับอุกกาบาตที่ลงมาจากท้องฟ้า และการแสดงออกของกิลเบิร์ตก็มืดมนลงทุกนาที เขารู้สึกเหมือนว่าเขาไม่มีวันเอาชนะเฟนด์ได้หากต้องดวลกันด้วยคำพูด

แม้แต่กับการตอบสนองของเฟนด์ก็ยังนับว่าถูกต้อง

“ฉันไม่สน! ถ้านายไม่พิสูจน์ตัวเองให้ฉันดู ฉันก็ไม่มีทางยอมรับผลการแข่งขันนี้ แล้วคนที่จะถูกเสนอชื่อก็ยังต้องเป็นฉันอยู่วันยันค่ำ!” ณ จุดนั้น กิลเบิร์ตโกรธจนเสียสติไปแล้ว

“แต่ถึงอย่างนั้น ความจริงก็แสดงให้เห็นว่ามีคนที่เก่งกว่าเราได้เสมอ เฟนด์เคยศึกษามรรคามาก่อนแล้วมรรคาของเขาได้รับการถ่ายทอดโดยอาจารย์ของเขาเอง”

หลังจากนั้นรองเหรัญญิกสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และอธิบายสิ่งที่เฟนด์พูดไว้ก่อนหน้านี้ด้วยวิธีง่าย ๆ กิลเบิร์ตและแอนดรูว์ก็ทำหน้าเหยเกบอกบุญไม่รับอยู่อย่างนั้น

พวกเขาทั้งสองยังคงไม่เชื่อ นี่มันไร้สาระเกินไปแล้ว!

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ เสียงหัวเราะของเขาฟังดูไร้ซึ่งกังวล “รองเหรัญญิก เมื่อไหร่เราจะสามารถมุ่งหน้าไปยังพันธมิตรนักเล่นแร่แปรธาตุแห่งรัฐตอนกลางสาขาปักษาสีชาดได้?”

การอยู่ในวิมานโอสถนั้นทั้งไร้จุดหมายและเต็มไปด้วยอุปสรรค เขาทำให้กิลเบิร์ตและแอนดรูว์หัวใจสลายไปแล้ว และพวกเขาจะสร้างปัญหาอย่างแน่นอนหากเขาให้โอกาสพวกเขา