มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2434

รองเหรัญญิกเลิกคิ้วขณะที่เขาถอนหายใจอย่างโกรธ ๆ “อย่ามั่นใจให้มันมากนัก ฉันรู้ว่านายมั่นใจในความสามารถของตัวเอง แต่รู้เอาไว้ด้วยว่าที่นี่มีบางคนที่มีพรสวรรค์อย่างเหลือเชื่ออยู่

“ความมั่นใจมากเกินไปจะทำให้นายต้องผิดหวัง และความมั่นใจนั้นก็จะขังนายเอาไว้จนหาทางออกไม่เจอ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น…นายจะพ่ายแพ้”

คำพูดของรองเหรัญญิกนั้นฟังดูคลุมเครือ แต่ทั้งสามคนก็เข้าใจ รองเหรัญญิกรู้กลอุบายและแผนการต่าง ๆ ที่กิลเบิร์ตเคยทำมาก่อน และเขาต้องการเตือนกิลเบิร์ตถึงเรื่องนั้น

หากเขาได้เป็นบัณฑิตของพันธมิตรนักเล่นแร่แปรธาตุแห่งรัฐตอนกลางขึ้นมาจริง ๆ กิลเบิร์ตจะต้องทิ้งอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาไปเสีย มิฉะนั้น ความคิดเหล่านี้จะฉุดรั้งเขาและสร้างความสูญเสียครั้งใหญ่ให้กับเขาอีกด้วย

คำพูดของรองเหรัญญิกเกิดจากความเมตตา แต่กิลเบิร์ตมองมันในมุมที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง สำหรับกิลเบิร์ตแล้ว เขารู้สึกเหมือนรองเหรัญญิกกำลังดูแคลนเขา หลังจากได้เห็นพรสวรรค์และทักษะของเฟนด์ เขารู้สึกเหมือนรองเหรัญญิกกำลังมองเขาอย่างดูถูกอยู่

ริมฝีปากของกิลเบิร์ตกระตุกขณะที่ดวงตามีแววดุร้ายฉายชัด เขาบอกกับตัวเองว่าสักวันหนึ่งเมื่อเขาสร้างชื่อให้กับตัวเองได้เขาจะพิสูจน์ให้พวกคิดเล็กคิดน้อยพวกนี้ได้เห็น

เขาจะทำให้คนที่มาเหยียบย่ำเขาเหล่านี้ต้องชดใช้

แน่นอนว่าในขณะนั้นเขาไม่กล้าพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดออกมา

เขาสูญหายใจเข้าลึก ๆ และระงับความโกรธในใจ “ผมเข้าใจ รองเหรัญญิก แต่ผมมั่นใจในทักษะของตัวเองมาก นั่นก็เพราะผมประสบความสำเร็จในการควบรวมอักขระทางยาได้ถึงสามร้อยอักษรอย่างไรเล่า

“การเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกใช้อักขระทางยาจำนวนแปดร้อยอักษรเป็นเกณฑ์ และผมก็ใกล้จะทำสำเร็จแล้ว ผมน่าจะได้เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกได้ในเวลาเพียงหนึ่งปี”

กิลเบิร์ตเชิดหน้าขึ้นขณะพูด ดวงตาฉายชัดถึงความมุ่งมั่น ราวกับว่าคำพูดของเขาไม่มีอะไรให้ต้องกังขา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน