มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2443

“ฉันจะขอเตือนทุกคนอีกครั้ง การทดสอบในครั้งนี้ต่างจากครั้งไหน ๆ เมื่อได้รับเลือกแล้ว จะได้รับการเลี้ยงดูอย่างเข้มงวด และการเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกก็ถือเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น”

คำพูดเหล่านั้นทำให้ทุกคนที่ได้ยินเบิกตากว้าง มันกระตุ้นความกระหายชัยชนะของทุกคน นี่คือสมบัติล้ำค่า ซึ่งทำให้บัณฑิตในปัจจุบันน้ำลายสอ

สหพันธ์ไม่เคยเลี้ยงดูใครเช่นนี้มาก่อน และมันต้องเป็นข้อตกลงที่มีประโยชน์อย่างแน่นอน แม้ว่าจะฟังดูเหมือนคำลวงเพื่อหลอกล่อพวกเขา แต่สหพันธ์นี้ไม่ใช่สำนักเล็ก ๆ พวกเขาต้องรักษาคำพูดของตัวเองอย่างแน่นอน

ทันทีที่พวกเขานึกถึงสิ่งที่เขาจะได้รับจากสหพันธ์ มือของพวกเขาก็เริ่มสั่นด้วยความตื่นเต้น แรงกระตุ้นเข้าครอบครองร่างกาย แต่เฟนด์กลับไม่ได้สนใจคำพูดสองสามประโยคสุดท้ายที่ออกมาจากปากของผู้อาวุโสฮอร์สท์เลย

มีเวลาสิบห้านาทีให้ทุกคนคิดหาวิธีพิสูจน์ศักยภาพและความสามารถของตนเองได้ เฟนด์ได้แต่นึกสงสัยว่านอกเหนือจากการสร้างอักขระทางยาแล้ว นักเล่นแร่แปรธาตุจะสามารถพิสูจน์ความสามารถของพวกเขาได้อย่างไรอีก

เฟนด์ไม่อาจแม้แต่จะคิดถึงเรื่องนี้ได้ในขณะนั้น แม้ว่าจะมีผู้คนมากมาย แต่ก็ไม่มีใครเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกเลย วิธีเดียวที่จะพิสูจน์ทักษะของพวกเขานั่นคือการสร้างอักขระทางยา

จำนวนและคุณภาพของอักขระทางยาสามารถใช้เพื่อวัดความสามารถของใครบางคนได้ ขณะที่เขากำลังคิดถึงเรื่องนี้ กิลเบิร์ตก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอยู่ข้าง ๆ เขา

“ดูคนพวกนี้สิ… พวกเขาโลภมากอยากได้ในสิ่งที่ไม่มีทางได้ พวกเขาทำราวกับว่าพวกเขาชนะไปแล้ว ไม่ได้ยินหรือไงว่าที่นี่จะรับศิษย์เพียงห้าคนเท่านั้น?

“ที่นี่มีคนมากกว่าแปดสิบคน และสหพันธ์ต้องการศิษย์เพียงห้าคน หากอยากจะเข้าเป็นศิษย์ของสหพันธ์ด้วยทักษะกระจอก ๆ ของพวกนาย ก็หัดส่องกระจกดูตัวเองเสียบ้าง! การที่พวกนายดูตื่นเต้นขนาดนี้มันน่าขำจริง ๆ!"

คำพูดเหล่านั้นไม่ได้เป็นเพียงคำพูดเยาะเย้ยอีกต่อไป เขาแทบจะต่อว่าทุกคนที่มาที่นี่โดยไม่รู้จุดยืนของตัวเอง

แม้ว่าทุกคนจะชื่นชมและยอมรับพรสวรรค์ของเกรย์สัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขายอมยืนเฉย ๆ ให้เกรย์สันดูถูกเช่นนั้น ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะยอมกระติกหางและฟังสิ่งที่เกรย์สันพูดได้อย่างหน้าตาเฉย

มีแต่คนตะโกนขึ้นอย่างอดไม่ได้ว่า "นี่นายหมายความว่ายังไง เกรย์สัน! เราไม่เคยทำอะไรให้นาย แล้วทำไมนายถึงพยายามเยาะเย้ยเรา? ยังไงเราก็มาถึงที่นี่แล้ว ดังนั้นก็ไม่แปลกที่เราจะเข้าแข่งขันด้วยไม่อย่างนั้นเราจะมาที่นี่ทำไม?”