มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2444

เกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วตอบว่า "พวกนายทุกคนมาที่นี่ก็แค่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้น แต่อย่างน้อยนายก็กล้าพอที่จะพูดกับฉันแบบนี้ ฉันต้องยอมรับเลย”

“ถ้านายสามารถสร้างอักขระทางยาได้ห้าร้อยอักษร ฉันจะยอมรับในตัวนายก็ได้ แต่ดูหน้าแล้ว กว่าจะสร้างอักขระทางยาได้สักร้อยอักษรคงต้องใช้พรสวรรค์อย่างมากเลยทีเดียว!”

คนที่ถูกเกรย์สันตำหนิโกรธจนหน้าดำหน้าแดง เขาได้แต่นิ่งเงียบ ไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก เกรย์สันพูดถูก เขาไม่สามารถสร้างอักขระทางยาได้ถึงร้อยอักษรด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงห้าร้อยอักษรเลย

ท้ายที่สุดแล้ว มรรคาแห่งโอสถก็เป็นสิ่งที่ลึกล้ำและยากจะเข้าใจมาโดยตลอด หากไร้ซึ่งพรสวรรค์สูงส่ง ก็ไม่มีทางที่จะศึกษาวิธีสร้างอักขระทางยาห้าร้อยอักษรในระยะเวลาอันสั้นได้

ความแตกต่างระหว่างพรสวรรค์ของเขากับของเกรย์สันก็เป็นสิ่งที่เห็น ๆ กันอยู่ แม้ว่าเขาจะดื้อรั้น แต่มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ในเมื่ออีกไม่นานพวกเขาก็ต้องเริ่มทำการทดสอบแล้ว

“เกรย์สันดูมั่นใจในตัวเองมากทีเดียว…” จู่ ๆ คนที่อยู่เบื้องหลังคอนสแตนซ์ก็พูดขึ้น

เฟนด์ขมวดคิ้วและมองตามเสียงไป เขาสังเกตเห็นว่าเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่มองพวกเขาด้วยสายตาเหยียดหยาม ในตอนที่พวกเขาทักทายคอนสแตนซ์ก่อนหน้านี้

รองเหรัญญิกเตือนพวกเขาที่เหลือว่าคน ๆ นี้น่าจะมีความสามารถอย่างไม่น่าเชื่อ ขณะเห็นลักษณะท่าทางของเขา นอกเหนือจากทัศนคติที่ดูมั่นใจมากของคอนสแตนซ์ก่อนหน้านี้

เฟนด์อนุมานได้ว่าพรสวรรค์ของบุคคลนั้นจะด้อยกว่าเกรย์สันเพียงเล็กน้อย ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่แสดงออกเช่นนั้น เกรย์สันขมวดคิ้วและหันกลับไปมองบุคคลนั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน