มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2447

ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่าง

พวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็น

เป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้

เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”

“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก

“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก

“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการพิสูจน์ตัวเองด้วยการบ่มเพาะโอสถ พวกเธอจะต้องบ่มเพาะโอสถระดับหกเท่านั้น เพราะสำหรับที่นี่แล้วโอสถระดับห้าก็ไม่ต่างอะไรจากขยะ”

หลังจากพูดอย่างนั้น ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือ ทุกคนรีบยืนเป็นกลุ่มของตน ส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่มตะวันออก มีประมาณสิบคนที่ยืนอยู่ตรงกลาง

ในความเป็นจริง ทุกคนนั้นรู้กันดีว่าการเข้าเป็นศิษย์ผ่านการคัดแยกวัสดุนั้นจะไม่ได้รับทรัพยากรที่ดีที่สุด เพราะอย่างไรเสีย ความสามารถของพวกเขาก็คือการบ่มเพาะโอสถ ไม่ใช่การคัดแยกวัสดุ

ริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเห็นคนทั้งสอง แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เฟนด์ก็รู้ดีว่าทั้งสองคนจะไม่ขยับ หากเขาไม่พูด

รองเหรัญญิกมองไปที่เฟนด์เมื่อเขาเห็นว่ากลุ่มต่าง ๆ เกือบจะก่อตัวขึ้นแล้ว เขากล่าวว่า "ไปต่อแถวได้เลย วันนี้ค่อนข้างกดดันมากทีเดียว แต่ฉันรู้สึกได้ว่าความสามารถที่นายแสดงออกมาในห้องรังสีโอสถยังไม่ใช่ขีดจำกัดของนาย”

“วันนี้เป็นโอกาสที่หาได้ยาก เพราะงั้นนายจะต้องคว้ามันเอาไว้ ต่อให้นายจะเทียบกับสองคนนั้นไม่ได้ แต่นายจะต้องกลายเป็นหนึ่งในห้าศิษย์แน่นอน”

ขณะที่เขาพูดคำเหล่านั้น รองเหรัญญิกก็มีสีหน้าจริงจังอย่างไม่น่าเชื่อ เท่ากับความหวังของรองเหรัญญิกทั้งหมดมาตกอยู่ที่เฟนด์ เฟนด์ขมวดคิ้วนึกอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็กลืนคำพูดกลับลงไปหลังจากคิดได้