มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 299

หลังจากที่โกรธขึ้นมาทันย่าก็หันหลังเดินกลับไปที่รถทันที “ไปกันเถอะเฟนด์” เธอบอก “อย่าไปยุ่งกับขยะพวกนี้เลย พวกขี้โกง พอเราสุภาพด้วยก็ไม่รู้จักพอ!”

ทันย่ามักจะทำถือตัวตลอด แต่ในเมื่อมันเป็นความผิดของเธอ เธอก็ขอโทษและชดใช้ความเสียหาย

เธอไม่คิดว่าคนพวกนั้นจะไม่มีเหตุผล เธอโกรธมากจนแทบจะกระอักเลือด

“ฮ่า ๆ อยากไปเหรอ? จะปล่อยคุณไปง่าย ๆ แบบนี้ได้ไงกัน ว่าไหม?”

ชายคนนั้นหัวเราะและโบกมือส่งสัญญาณให้ลูกน้องเข้ามาล้อมเฟนด์และทันย่า

“แกต้องการอะไรกันแน่? กำลังฝันเหรอว่าอยากให้ฉันเป็นแฟน ฝันลม ๆ แล้ง ๆ เข้าใจไหม? มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นแน่!”

ทันย่าโกรธจัด เธอไม่เคยโดนแกล้งมาก่อนตั้งแต่เด็ก

ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ “งั้นมาทำให้เรื่องมันง่ายมา ให้ผมจูบคุณหนึ่งที โอเคใช่ไหม? ในเมื่อคุณไม่มีแฟนนี่ก็น่าจะเป็นจูบแรก การจูบคุณเป็นหนทางหนึ่งในการชดใช้ค่าเสียหาย! ลองคิดดูนะ จูบเดียว มีค่าหมื่นล้านเหรียญ ไม่ตื่นเต้นเหรอ?”

เขาหัวเราะอย่างน่ากลัวดูเหมือนจะไม่ให้ทันย่าจริงจัง

“คุณทันย่า เหมือนว่าคนพวกนี้จะเลือกทางที่ลำบากนะ!”

เฟนด์สังเกตเห็นความผยองของชายคนนี้ ไอ้บ้านี่ทะลึ่งละที่จะให้บังคับให้เธอจูบ เขากำหมัดขณะพูดด้วยรอยยิ้ม

“เอาล่ะ กระทืบพวกมันให้ฉัน! ให้มันนอนราบไปกับพื้น!” ทันย่าหายใจหนักด้วยความโมโห แม้ว่าฝั่งนู้นจะมีคนมากกว่าแต่เธอก็มั่นใจในฝีมือของเฟนด์ เขาควรเอาชนะได้

นอกจากนี้ถ้าฮาร์วีย์อยู่ที่นี่ด้วย เขาจะไม่มีปัญหาเรื่องการจัดการคนสิบถึงยี่สิบคน ไม่ได้บอกว่าเฟนด์แข็งแกร่งกว่าฮาร์วีย์นะ

“คุณมีขยะที่ไร้ประโยชน์มากมาย แค่หมัดเดียวยังทนไม่ได้เลย”

ชายในชุดเสื้อเชิ้ตลายดอกไม้โกรธมากเมื่อเห็นคนของตัวเองลงไปนอนกองกับพื้น

โครม! เปรี้ยง!

ขณะที่พูดคนพวกนั้นก็ลดลงไปนอนกองเหมือนกับแมลงวันได้รับบาดเจ็บจนไม่สามารถสู้ได้ พวกเขาโดนเฟนด์ทำให้ลงไปนอนกองจนช่วยตัวเองขึ้นมาไม่ได้

“แม่...แม่เจ้าโว้ย!”

ชายในเสื้อเชิ้ตลายดอกไม้รู้สึกหวาดกลัวอย่างมากขณะกลับไปที่รถและขับออกไปอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ได้สนใจสภาพลูกน้อง