มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 300

“ไอ้สารเลวนั่นหนีไปแน่ ๆ!” เฟนด์หัวเราะเบา ๆ ขณะมองรถที่วิ่งออกไป

“คุณมันบ้า! ถ้าฮาร์วีย์อยู่ตรงนี้จะไม่สามารถแก้ปัญหาได้เร็วเท่าคุณแม้ว่าเขามีทักษะในการต่อสู้ก็ตาม!”

หลังจากที่ได้ระบายคนรอบ ๆ ตัวทันย่าออกไป เธอก็รู้สึกดีขึ้นมาในทันที

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ “ผมจะไม่บ้าได้ยังไง ได้เงินเยอะขนาดนี้?”

เฟนด์เปิดประตูและพูดว่า “ไปกันเถอะคุณทันย่า ไปช็อปปิ้งกันต่อ อย่าเอาไอ้ขยะพวกนี้มาเป็นผลกระทบเลย!”

ทั้งสองคนออกไปช็อปปิ้งกันต่อ

นายน้อยในชุดเชิ้ตลายดอกไม้ไปที่บ้านของเคน

“นายต้องช่วยฉันนะ!”

ชายในชุดเสื้อลายดอกไม้ร้องไห้และบ่นเมื่อเขาได้เจอเคน “ดูเอาสิ ฉันมาที่นี่เพื่อพักผ่อนที่อาณาเขตกลาง แต่ไม่คิดว่าจะโดนรังแกก่อนที่จะก้าวเท้าเข้ามาบ้านของนายด้วยซ้ำ!” เขาบ่น

เคนหงุดหงิดขณะคิดถึงหนทางที่จะได้เซเลน่า แล้วเขาก็สังเกตว่าฟลินน์ปรากฏตัวที่นี่ เขาค่อนข้างหงุดหงิดขณะพูดว่า “มีอะไรเกิดขึ้น? ใครมันกล้ารังแกนาย? ชื่อเล่นนายคือทรราชน้อยไม่ใช่เหรอ? ครอบครัวอันตรายของนายยังเป็นครอบครัวชนชั้นสองในเมืองโลน แล้วมีคนกล้าพอจะรังแกนายได้ยังไง?”

เมืองโลนเป็นเมืองใหญ่กว่าอาณาเขตกลางมาก นอกจากนี้ยังมีเหล่าผู้ทรงอำนาจมากกว่าที่นี่ แถมตระกูลชนชั้นสูงในเมืองโลนยังมีอำนาจและแข็งแกร่งมากกว่าที่นี่อย่างเห็นได้ชัด

แน่นอนว่าตระกูลชนชั้นสองที่เมืองโลนมีอำนาจมากกว่าตระกูลที่นี่เพียงเล็กน้อย แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขายังเทียบกันไม่ได้กับตระกูลชนชั้นหนึ่งที่อาณาเขตกลาง

นายน้อยฟลินน์ไม่รู้ว่าบอดี้การ์ดของเขาเจ็บมากแค่ไหน พวกนั้นอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วและอาจต้องใช้เวลารักษานานหนึ่งหรือสองเดือน

“เธอไม่ได้ไม่มีเหตุผลหรอกใช่ไหม? เธอขับรถชนแล้วก็จัดการพวกบอดี้การ์ดได้ งั้นไม่น่าเป็นไปได้หรอกที่จะไม่จ่ายเงิน แล้ววันนี้รถของนายก็ไม่แพงขนาดนั้นอีกใช่ไหม?”

เคนไม่โง่และเขาก็รู้ดีกว่าลูกพี่ลูกน้องเขาเป็นคนแบบไหน “พูดออกมาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ไม่ใช่ว่าแกไปเห็นผู้หญิงสวย ๆ จนน้ำลายไหลแล้วทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ใช่หรือไม่?”

นายน้อยฟลินน์หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “นี่ ฉันจะบอกให้นะว่าผู้หญิงคนนี้น่าทึ่งแค่ไหน มีหุ่นที่สง่างามแล้วก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้น ดูจากหุ่นแล้ว... โอ้ย การขยับเพียงธรรมดาก็มีเสน่ห์และน่ารักเหลือเกิน”

นายน้อยฟลินน์น้ำลายแทบจะสำลักขณะพูด “ความจริงก็คือ ฉันแค่เล่นกับเธอบอกให้มาเป็นแฟนกัน แต่เธอไม่แค่ปฏิเสธอย่างเดียวนะ เธอยังพูดอีกว่าฉันฝันกลางวัน!”

“แล้ว?”