มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 302

สิ่งสุดท้ายที่เฟนด์คาดหวังคือเห็นผู้หญิงเปลือยโดยไม่มีผ้าขนหนูพันรอบตัว เธอเช็ดผมที่เปียกด้วยผ้าขนหนูก่อนเดินออกไป

เธอตะลึงสักพักตอนที่ได้เห็นเขา

“อ๊า! โรคจิต!” เธอตะโกนออกมาสุดปอด

เธอเห็นเฟนด์หันหลังให้จึงเห็นว่าเป็นโอกาสที่จะเปิดประตูห้องเข้าไปและล็อก

“เหมือนว่าลูกพี่ลูกน้องคุณทันย่าจะกลับมาแล้วนะ! อีวอนน์กลับมาแล้ว!”

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ อย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นเธอเปลือยอย่างนั้น

ต้องยอมรับเลยว่ารูปร่างของอีวอนน์ช่างน่าทึ่ง ดูมีอายุมากกว่าทันย่าสองสามปี เธอดูเป็นผู้ใหญ่ ขณะที่ทันย่าดูเหมือนเจ้าหญิง

เฟนด์ตัดสินใจกลับห้องของตัวเอง ทำหน้าตาไม่ค่อยดีเพราะลำบากใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะรังเกียจหรือไม่

สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเฟนด์มาก่อน

ในสนามรบเขากล้าหาญมาก แต่นี่ล่ะ? เขาไม่รู้ว่าทำไงถึงจะควบคุมความเสียหายนี้ได้

สักครู่หนึ่ง อีวอนน์ก็เดินออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว เธอเปลี่ยนชุดเป็นชุดเดรสยาวสีขาว เดินตรงไปยังห้องของเฟนด์จ้องมองเขาอย่างเกรี้ยวโกรธ

ถ้าการจ้องมองแค่ครั้งเดียวแล้วทำให้ตายได้ เฟนด์อาจจะตายไปแล้วเป็นพัน ๆ ครั้ง

เธอถือกรรไกรก่อนชี้ไปที่เฟนด์ “แกเป็นใคร? โรคจิต? เข้ามาในห้องของตระกูลเดรคได้ยังไง? ถ้าไม่พูดมาตรง ๆ ฉันจะฆ่าแก!”

“ผมเป็นบอดี้การ์ดที่นี่ คุณทันย่าจัดห้องนี้ไว้ให้ผม เธอบอกมาผมมาพักที่นี่ได้เมื่อไรก็ตามที่รู้สึกเหนื่อย แล้วผมก็อยู่ที่นี่ได้ด้วยนะ!” เฟรนด์อธิบายหลังจากช่วยไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“บอดี้การ์ด?”

เธอมองเฟนด์อย่างสงสัยก่อนมองไปที่เตียงเขา

เฟนด์หัวเราะอย่างกระอักกระอ่วน เหตุการณ์เมื่อสักครู่ทำให้เขาเขินอาย

“ถ้าอย่างนั้นพูดมาตรง ๆ ก่อนหน้านี้เห็นหมดทุกอย่างหรือเปล่า?”

อีวอนน์ถามขณะกัดฟัน

“เห็น เห็นทุกอย่างเลย!” เฟนด์รู้สึกกระอักกระอ่วน

“นาย...ไอ้คนชั่ว นายควรจะบอกว่าไม่สิ บอกว่าไม่เห็นอะไรเลย!”

อีวอนน์กระทืบเท้าอย่างโกรธจัดกับคำสารภาพทื่อ ๆ ของเขา

“ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่ชอบการโกหก นอกจากนี้คุณพูดเองนะว่าให้บอกความจริง!”