มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 303

เฟนด์หัวเราะอย่างกระอักกระอ่วนก่อนจะเสริม “เอ้อ ผมเห็นปัญหานะตอนที่ได้เห็นคุณเมื่อกี้!”

“ปัญหาอะไรโรคจิต!”

อีวอนน์รู้สึกว่าเธอจะผ่านความโกรธนี้ไปได้ ไอ้บ้านี่จะชี้ให้เห็นถึงความบกพร่องอะไรบนร่างกายเธอ? เธอก็ไม่ได้โทรม ไม่อ้วนไม่ผอมเกินไปนี่

“ใช่ มันมีปัญหา...”

หลังจากคิดอะไรบางอย่างได้ เฟนด์ก็พยักหน้า

“อ๊าา! ฉันจะฆ่านาย!”

อีวอนน์ทนไม่ไหวอีกต่อไป ถ้าไอ้ชั่วนี่บอกว่าไม่เห็นเธอคงแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้เพราะเธอคิดว่าเขารู้วิธีที่จะแกล้งทำ เธอไม่คิดว่าไอ้นี่จะซื่อสัตย์ขนาดนี้ เขาแข็งทื่ออย่างกับโลหะ!

ทันใดนั้นเธอก็พุ่งใส่เขาด้วยกรรไกรในมือ ในความคิดของเธอการฆ่าเขาก็เหมือนกับการกำจัดบอดี้การ์ดกระจอกคนหนึ่ง และตระกูลของเธอ แม้แต่ลูกพี่ลูกน้อง ก็จะไม่ยอมพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้

โถ่เอ้ย ผู้หญิงที่อ่อนแอจะสู้กับเฟนด์ได้ยังไง?

เพื่อผลประโยชน์ของเฟนด์ เขายืนและคว้าแขนทั้งสองข้างของเธอทันที และด้วยการบีบเบา ๆ กรรไกรในมืออีวอนน์ก็ร่วงลงสู่พื้น

“อ๊ะ!” อีวอนน์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เพราะความเจ็บปวดจึงทำให้เธอสูญเสียการทรงตัวกับรองเท้าแตะ เธอจึงร่วงล้มทับเฟนด์ ทำให้ทั้งสองคนล้มลงบนเตียงด้วยกัน

“แก...ไอ้โรคจิต!”

อีวอนน์ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธออยู่บนเตียงกับคนแปลกหน้า แก้มของเธอร้อนเป็นไฟและรู้สึกพูดไม่ออก

“คุณผู้หญิง คุณต้องเข้าใจว่าคุณเป็นคนพุ่งเข้าใส่ผมเอง ผมแค่ป้องกันตัว โอเคนะ? ผมไม่คิดว่ามันจะลื่น!”

ผู้หญิงที่ไม่มีเหตุผลคนนี้กำลังทำให้เขากระอักกระอ่วนใจ ภรรยาของเขาดีกว่ามาก และจะไม่ทำตัวเหมือนผู้หญิงคนนี้ที่บิดเบือนข้อเท็จจริง

“นอกจากนี้ใครกันที่จะไม่เอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนแล้วเดินกลับห้องทันทีที่อาบน้ำ? แล้วก็นะ ผมไม่ใช่คนเปิดประตูด้วย คุณเดินออกมาเอง มาโทษผมได้ยังไง?”

เธอตะโกนก่อนลงมาจากร่างของเฟนด์ ใบหน้าเธอแดงซ่าน สิ่งที่เธออยากทำคือการบีบคอเฟนด์เท่านั้น ไม่มีอะไรอย่างอื่น

อย่างไรก็ตาม ตำแหน่งที่เธออยู่เมื่อกี้จะทำให้มีคนกระอักเลือด

“คุณกำลังเข้าใจผิดคุณทันย่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เราก็แค่ เอ่อ เล่นมวยปล้ำ!” เฟนด์ลุกขึ้นจัดการเสื้อผ้าตัวเองอย่างรีบเร่ง

“อย่าเข้าใจเราผิดนะ ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด!”

อีวอนน์อาย

“ฮิ ๆ ฉันรู้... พวกเธอตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบกันใช่ไหมล่ะ?”

ทันย่าหัวเราะอย่างสนุกสนานและเสริมว่า “ฉันไม่คิดว่าเธอจะเอาเรื่องขนาดนี้นะ ถึงอย่างนั้นเธอสองคนก็ประมาทอยู่ดี เธอควรปิดประตู มันน่าอายถ้ามีใครมาเห็น!”

อีวอนน์พูดไม่ออก เธอถูกตัดสินตั้งแต่คำว่า ‘ฉันรู้ว่าเธอทำอะไร’ เขียนไว้ทั่วใบหน้าของทันย่า การตัดสินจากรูปลักษณ์ การอ้อนวอน และการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอจะไม่ได้ผลอีกต่อไป