มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 37

เรื่องนี้ทำให้ฟีโอน่าชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ถ้าเกิดแกทำไม่ได้ ลูกเขยของฉันอาจจะต้องเปลี่ยนเป็นนายน้อยวิลสัน หรือนายน้อยคลาร์ก ก็ได้ ฮ่า ๆ!”

เฟนด์ดึงเซเลน่าออกมา เมื่อเขาเห็นเธอกำลังจะถกเถียงกับฟีโอน่า “ลืมมันไปซะ! เซเลน่า แม่ของคุณพูดถูก คุณเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุด ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังในวันเกิดของปู่ คุณจะเป็นผู้หญิงของผม และจะไม่มีใครสามารถพรากคุณไปจากผมได้!”

เมื่อเห็นแววตาที่มุ่งมั่นของเฟนด์ แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของเซเลน่าก็หายไป แทนทีด้วยความอบอุ่นเติมเต็มในหัวใจของเธอแทน

เธอพยักหน้าอย่างเขิน ๆ และพูดว่า “ค่ะ ฉันเชื่อในตัวคุณ ฉันได้ยินมาว่าในสนามรบนั้นอันตรายมาก มีผู้เสียชีวิตมากมาย แต่คุณอยู่ที่นั่นมาห้าปี และรอดปลอดภัยกลับมา ฉันเชื่อว่าคุณต้องทำได้ดีกว่าคนอื่น ๆ อย่างแน่นอน”

ใบหน้าของฟีโอน่าเปลี่ยนไปทันที เมื่อได้ยินคำหวานเลี่ยนเหล่านั้น เธอเตือนเซเลน่าอย่างรวดเร็วว่า “เซเลน่า แม่เตือนแล้วว่าอย่าตกหลุมรักคำพูดที่ไพเราะของมัน มันจะไม่มีทางเป็นลูกเขยของเราเด็ดขาด ถ้าไม่สามารถให้ของขวัญวันหมั้นมูลค่า 10 ล้านเหรียญแก่เราได้ ลูกต้องไม่ยอมให้มันแตะต้องตัวลูกจนกว่าจะถึงตอนนั้นใช่ไหม?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนั้น ฟีโอน่าก็มองไปที่ไคลี และพูดว่า “ที่ฉันไม่ได้ไล่แกออกจากบ้านเพราะเห็นแก่ไคลี ฉันยังใจดีพอที่จะให้แกอยู่ด้วยชั่วคราว!"

“ยาย ทำไมพ่อถึงถูกตัวแม่ไม่ได้"

"เขาตีแม่หรือเปล่า? พ่อห้ามทำร้ายแม่ พ่อรับปากใช่ไหม?"

ไคลีอายุเพียงสี่ขวบมองไปที่ฟีโอน่าด้วยสีหน้าสับสน เห็นได้ชัดว่าเธอดูกังวลเล็กน้อย!

“ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นไคลี พ่อเขาก็มีหัวใจ เขาจะทำร้ายแม่ได้อย่างไร”

ใบหน้าของเฟนด์ เต็มไปด้วยเหงื่อเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ไคลีพูด เขารีบอุ้มเธอแล้วเดินเข้าไปในห้อง “ไปกันเถอะ ได้เวลานอนแล้วพ่อจะเล่าให้ฟังทีหลัง”

“เย้! แม่… พ่อจะเล่าเรื่องให้หนูฟัง!”

ไคลีตะโกนเรียกเซเลน่าอย่างตื่นเต้น

รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซเลน่า เมื่อเธอเห็นไคลี กำลังจ้องมองกลับมาที่เธอ

หลังจากที่เฟนด์ อุ้มไคลี เข้าไปในห้องแล้ว เซเลน่าก็เริ่มพูดกับฟีโอน่าว่า “แม่เห็นแล้วใช่ไหมว่า ไคลีต้องการพ่ออยู่เคียงข้าง ไคลีชอบเฟนด์มาก เลือดยังไงก็ข้นกว่าน้ำ ความคิดของหนู หนูจะอยู่กับเฟนด์ ถึงแม้ว่าเขาจะหาเงินมาให้เรา 10 ล้านเหรียญไม่ได้ก็ตาม!”

“ลูกโง่หรือเปล่า ลูกต้องคิดถึงอนาคตของไคลี เด็กคนอื่น ๆ สามารถเข้าเรียนในโรงเรียนดี ๆ มีความสุขกับการศึกษาที่ดีที่สุด ได้มีของเล่นราคาแพงและสวมเสื้อผ้าสวย ๆ ใส่ ไคลีมีความคิดที่โตมากกว่าเด็กทั่ว ๆ ไป ถึงแม้ว่าเธออายุยังน้อยก็ตาม ลูกอยากเห็นไคลีทนทุกข์ลำบากไปตลอดชีวิตอย่างนั้นเหรอ?”

“แม่ไม่ได้ทำเพื่อประโยชน์ของลูกเท่านั้น แต่ยังทำเพื่อหลานอีกด้วย อะไรคือสิ่งที่ลูกต้องการ? ต้องการอยู่กับคนโง่อย่างเขา และกลายเป็นคนยากจนลำบากไปตลอดชีวิตอย่างนั้นเหรอ?”

“เวลาของผู้หญิงมีขีดจำกัด และพอพวกเราก็แก่เริ่มแก่ตัวลงเรื่อย ๆ ลูกรอเขามาห้าปี ลูกเสียเวลาในช่วงวัยรุ่นไปถึงห้าปี! ลูกไม่สามารถเสียเวลาไปแบบนั้นได้อีก”

ฟีโอน่าเริ่มโน้มน้าวใจเซเลน่า “ตอนนี้ลูกอายุ 25 แล้ว ตอนนั้นลูกอายุ 20 ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แม่ไม่โทษที่ลูกทำพลาดไป แต่ตอนนี้ลูกต้องรู้ว่าการเลือกผู้ชายนั้นสำคัญ เมื่อลูกอายุมากขึ้นลูกจะหาผู้ชายดี ๆ มาดูแลลูกไม่ได้ง่ายเหมือนตอนนี้แล้ว ถึงตอนนั้นมันก็คงจะสายเกินไปที่จะมีใครอยากมาดูแลลูกในช่วงเวลาที่แก่ตัวขึ้น”

“หนูจะไม่เสียใจ!”

เซเลน่าตะโกนขึ้นและเดินตรงกลับเข้าไปในห้องของเธอ