มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 408

“ให้ปล่อยไปงั้นเหรอ? ฉันปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้หรอกเคน!”

“นายสัญญาแล้วนะว่าจะช่วยฉัน นายรู้ไหม? ฉันจะให้ผู้หญิงคนหนึ่งกับนาย!”

สีหน้าของฟลินน์แสดงออกอย่างป่าเถื่อนในขณะที่เขาพูดพร้อมกับยิ้ม

“นายน้อยเบนอย่าพูดอะไรอีกเลย นายอยากตายงั้นเหรอ?”

สีหน้าของแดนช่างมืดมนจนดูเหมือนกับเมฆพายุฝนกำลังปกคลุมอยู่ เขาส่งสายตาเยาะเย้ยใส่ฟลินน์

“อะไรนะ? ฉันอยากตาย? ฮ่า ๆ นายหมายถึงอะไร ไม่มีทาง นายเอาชนะหมอนี่ไม่ได้งั้นเหรอ!”

ฟลินน์ยังคงไม่รู้ถึงสถานการณ์ เขาพูดพร้อมกับหัวเราะไปด้วย

“พวกเขากำลังบอกให้แกหุบปาก ไม่ได้ยินงั้นเหรอ?”

เฟนด์ไม่อยากโต้เถียงเรื่องไร้สาระกับหมอนี่ เขาเตะเท้าลงบนพื้นและพุ่งไปข้างหน้า วินาทีถัดมาเขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าฟลินน์เสียแล้ว เขาหันหลังให้กับชายอีกคน

ปั๊ก!

ฟลินน์กระเด็นถอยหลังและล้มลงกับพื้นอย่างแรง! เลือดทะลักออกมาจากปากและฟันหักไปหลายซี่

“ก-แกกล้าต่อยฉันเหรอ?”

ฟลินน์โกรธมากจนหน้าซีดไปหมด

“คุณทันย่าผมขอโทษด้วยจริง ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกพี่ลูกน้องของผมมาที่อาณาเขตกลาง เขาเลยหลงทางนิดหน่อยผมหวังว่าคุณจะเมตตาเขา”

สีหน้าของเคนมืดลงเขาปาดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผากและอ้อนวอนกับทันย่า

“ตระกูลเดรค!”

ฟลินน์สูดหายใจเข้าอย่างแรงเมื่อได้ยินเช่นนั้น ทำไมเขาถึงโชคร้ายนัก? มีไม่กี่คนที่เขาไม่ควรไปยั่วยุเขาไม่คิดเลยว่าเขาจะเจอหนึ่งในนั้น

ที่สำคัญไปกว่านั้นผู้หญิงคนนี้ปกปิดตัวตนได้ดีมาก เธอพาบอดี้การ์ดออกมาแค่คนเดียวและไม่อวดความมั่งคั่งของเธอ คงไม่มีใครเดาได้หรอกว่าเธอเป็นถึงลูกสาวของตระกูลเดรค

“ผมผิดไปแล้วคุณทันย่า ผมทำมันลงไปเพราะผมไม่รู้ว่าเป็นคุณ!”

ฟลินน์รีบอ้อนวอน “ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย! เมื่อกี้นี้ผมซื้อของให้คุณมากมาย!”

“ไม่ต้องมาแก้ตัว นั่นเป็นเรื่องของอดีต การที่นายเรียกเคนและคนอื่น ๆ มาที่นี่มันทำให้เรื่องนี้ต่างออกไป!”

ทันย่าไขว้แขนกอดอก หลังจากที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วเธอก็บอกกับเฟนด์ว่า “เฟนด์ทำให้แขนข้างหนึ่งของเขาพิการ เขาจะได้จำเรื่องนี้ไปตลอดชีวิต”