มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 407

“อะแฮ่ม ไม่ใช่ว่าฉันจะขาดเงินหรอกนะ แต่มันรู้สึกลำบากใจเหลือเกินที่จะพาสาวสวยอย่างพวกคุณไปช้อปปิ้งด้วย เพราะพวกคุณเป็นที่น่าสนใจมาก งั้นเราไปซื้อของกันอีกสักครึ่งชั่วโมงก็ได้!”

แม้ว่าเขาจะปวดใจเพราะเรื่องเงินที่ต้องเสียไป แต่สีหน้าของของฟลินน์ก็แสดงออกอย่างไม่แยแส เขาแค่อยากถ่วงเวลาพวกเขาไปอีกสักพัก

ใครจะรู้ว่าในอนาคตเขาจะได้เจอกับพวกเธออีกหรือเปล่า ถ้าพวกเธอกลับไปล่ะ?

เขากำลังรอจนกว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาจะมาและฆ่าหมอนั่นซะ แล้วเขาจะได้เล่นกับพวกสาว ๆ เพื่อที่จะได้ปลดปล่อยความแค้นออกมา

“ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากซื้อของแล้ว กลับกันเถอะ!"

อย่างไรก็ตามทันย่าและอีวอนน์ไม่ชอบเอาเปรียบคนอื่น พวกเธอทำสิ่งนั้นไปเพียงเพื่อสอนบทเรียนให้แก่ชายคนนั้น เพราะยังไงเสียพวกเธอก็ไม่ได้ขาดแคลนเงิน

หลังจากที่พวกเธอพูดจบ ทั้งสามก็เดินไปที่ชั้นหนึ่งและออกจากห้างไป

หลังจากที่ฟลินน์เดินไปที่ทางเข้า เคนและคนอื่น ๆ ก็ยังไม่มาถึง เขาวิตกกังวลจนแน่นหน้าอก

บอดี้การ์ดของเขาทั้งหมดที่อยู่บนพื้น มันบอกได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาเคยทะเลาะวิวาทมาก่อนและตอนนี้พวกเขาก็ดูสิ้นหวังอย่างมาก

เขาไม่ได้ตะโกนไล่ให้พวกมันออกไปเพราะพวกบอดี้การ์ดก็ไม่กล้าที่จะออกไปเหมือนกัน

“ทำไมพวกเขายังมาไม่ถึงอีก?”

เขามองดูขณะที่เฟนด์และสองสาวเดินไปที่รถของพวกเขา ในตอนนี้ฟลินน์รู้สึกตื่นตระหนกอย่างมากและเขาไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดี

แต่ในตอนนี้เองก็มีรถสองสามคันใกล้เข้ามาและจอดอยู่ใกล้ ๆ เคนกับแดนและคนจำนวนมากเดินลงมาจากรถ

หัวใจของฟลินน์เต้นเร็วด้วยความดีใจ เมื่อเขาเห็นว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาพาคนมามากมายซึ่งมีนักสู้ที่มีฝีมือด้วย

เขาพูดกับทันย่าและคนอื่น ๆ ทันที “หยุดอยู่ตรงนั้นนะ นังสารเลว เธอใช้เงินไปมากมายแล้วจะจากไปอย่างนี้เหรอ? ฮึ่ม! ฝันไปเถอะ!”

อีกอย่างในตอนนี้เฟนด์ยังเป็นบอดี้การ์ดนของตระกูลเดรค คุณทันย่าและคุณอีวอนน์ต่างก็อยู่ที่นี่ เขาจะกล้าทำให้พวกเขาโกรธได้ยังไง?

การทำให้ตระกูลเดรคโกรธก็เหมือนกับการขุดหลุมฝังศพตัวเอง

ฟลินน์ไม่เคยเห็นเคนดูสิ้นหวังขนาดนี้มาก่อน “ใช่แล้ว เป็นพวกเขา” เขาพูดด้วยความอวดดีตามปกติ “บอดี้การ์ดของฉันถูกหมอนี่ทำร้าย เขาเก่งมากแต่คุณก็พาแดนมาด้วยหนิ แน่นอนอยู่แล้วว่ามันจะต้องไม่มีปัญหา”

“ครั้งนี้ฉันอยากจะสอนบทเรียนดี ๆ ให้กับพวกเขา ฆ่าหมอนั่นซะส่วนผู้หญิงสองคนฉันจะพาพวกเขากลับบ้านและเลี้ยงอย่างดี ฉันจะทำให้พวกเขารู้ว่าฉันเป็นคนที่น่าทึ่งแค่ไหน!”

ฟลินน์พูดอย่างชั่วร้าย ไม่สนใจเฟนด์และคนอื่น ๆ

“ฉันคิดว่านายต้องปล่อยพวกเขาไปนะฟลินน์!”

มุมปากของเคนสั่นอย่างแรง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปจนอ่านไม่ออก