มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 406

ตระกูลเบนมีนักสู้ที่มีทักษะอยู่มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสองคนนั้นที่แข็งแกร่งกว่านักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลคลาร์กอย่างแดนนิดหน่อย

แต่ฟลินน์ไม่ได้พาพวกเขามาด้วยเพราะเขาไม่คิดว่าจะถูกรังแกแบบนี้ในอาณาเขตกลาง

ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเชื่อว่าลูกพี่ลูกน้องของเขา จะพาคนมามากพอที่จะกำจัดบอดี้การ์ดนั่นให้สิ้นซากได้

พวกเขาเดินซื้อของกันมาประมาณครึ่งชั่วโมงแล้ว ทันย่าและอีวอนน์ได้ของที่มีมูลค่ารวมประมาณ 20 ล้านเหรียญ มันทำให้หัวใจของฟลินน์เจ็บปวดอย่างควบคุมไม่ได้

เขาไม่คิดว่าผู้หญิงสองคนจะใช้เงินมากขนาดนี้ในการช้อปปิ้ง จนเขาถือของจำนวนมากนั้นแทบจะไม่หมด

ใครจะไปรู้ว่าพวกเขาจะซื้อของหรูหราอย่างนาฬิกา ต่างหู น้ำหอม และของกระจุกกระจิกอื่น ๆ อีกมากมาย ไม่เป็นไรหรอกที่พวกมันมีราคาแพงถ้าพวกมันเล็กและง่ายที่จะถือด้วย เมื่อพวกเขาซื้อของกันเสร็จ สีหน้าของเขาก็ซีดจนแทบจะเหมือนคนตาย

“ว้าว รู้สึกดีจังที่ได้ใช้เงิน!”

ทันย่าเหยียดแขนขึ้นเหนือศีรษะ รูปร่างของเธอเกือบทำให้ฟลินน์เลือดกำเดาไหล

“จริงด้วย? นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้ซื้อของมากมายขนาดนี้ รู้สึกดีจัง!”

อีวอนน์จึงยืดแขนของเธอด้วย รูปร่างของเธอดูเป็นผู้หญิงมากขึ้นและมันเกือบจะทำให้ฟลินน์เป็นลมด้วยความตื่นเต้น

ไม่ว่าพวกเขาจะดูดีแค่ไหนแต่พวกเขาใช้เงินไป 20 ล้านเหรียญแล้ว ถึงแม้ว่าฟลินน์จะไม่ได้ขาดเงินแต่เงินของเขาก็ไม่ได้หามาได้ง่าย ๆ เงินจำนวนเท่านั้นทำให้หัวใจและกระเป๋าเงินของเขาเจ็บปวด

เงิน 20 ล้านเหรียญจะไม่ไร้ค่าเลยถ้าสาวสวยสองคนนี้เป็นแฟนของเขา ทว่าไม่เพียงแต่พวกเธอไม่ใช่ผู้หญิงของเขาเท่านั้น แต่ยังมีความเป็นไปได้สูงที่บอดี้การ์ดนั่นจะเคยนอนกับพวกเธอมาก่อน เขารู้สึกไม่พอใจกับเรื่องนี้หลังจากที่เสียเงินไป 20 ล้านเหรียญ

“ลูกพี่ลูกน้องของฉันน่าจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ แต่นี่มันเกือบชั่วโมงแล้วนะ!”

ฟลินน์ขมวดคิ้วขณะคิดเรื่องนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังทางเข้าห้างสรรพสินค้า

“เป็นอะไรไปนายน้อยเบน? นายกำลังมองหาอะไร?"

ทันย่าพูดหลังจากที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ใช่ ฉันเหนื่อยมากแล้วหลังจากที่เดินมานานและเราก็ซื้อของมาเยอะแล้ว กลับกันเถอะ!"

อีวอนน์พูดตอบกลับมา

“ค-คุณกำลังจะกลับแล้วเหรอ?”

ฟลินน์รู้สึกกังวลเล็กน้อย เขายังไม่เห็นลูกพี่ลูกน้องและคนของเขาเลยจนกระทั่งถึงตอนนี้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าลูกพี่ลูกน้องของเขามาถึงหลังจากที่พวกเขาจากกลับไปแล้ว เขาคงจะพลาดโอกาสทองไป นอกจากนี้เขายังต้องเสียเงินทั้งหมดนั้นไปเปล่า ๆ อีกด้วย

“มีอะไรหรือเปล่า? คุณอยากให้เราช้อปปิ้งต่องั้นเหรอ? คุณมีเงินมากขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?”

ทันย่ามองฟลินน์ด้วยความประหลาดใจ