มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 418

ใบหน้าของคนส่งของซีดเผือด เขาถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วตัวแข็งทื่อ

เขาไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าพวกนั้นหมายถึงอะไร การปล่อยภรรยาให้อยู่กับคนพวกนั้นก็เหมือนปล่อยให้เธออยู่ที่ซ่อง!

อย่างไรก็ตาม เงินแสนสำหรับเขาเป็นจำนวนที่มหาศาลมาก เขาหามันมาไม่ได้แม้จะขายทุกอย่างที่มีอยู่

“แก...”

ผู้หญิงคนนั้นโกรธมากจนดวงตาของเธอเป็นสีแดง แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็พบว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่น

เธอได้ยินมาว่ามีหลายพรรค ที่ชอบข่มขู่ พรรคอินทรีนี้เอาแต่ใจและกว้างขวางมากกว่าพรรคเทพเจ้ามังกรเสียอีก

คนทั่วไปอย่างพวกเขาเกรงกลัวที่จะโดนคนพวกนี้รุกราน

“คุณผู้ชายครับ ได้โปรดเถอะ ผมขอร้อง ภรรยาผมไม่มีอะไรดีเลย เธอธรรมดา! เรามีลูกอายุห้าเดือน รอเธอกลับไปให้นมอยู่ ได้โปรดปล่อยเราไปเถอะ ขอร้องล่ะ! ผมให้คุณสองพัน นั่นคือทั้งหมดที่มีแล้ว...”

ชายผู้เป็นสามีคว้าแขนเสื้ออันธพาลอย่างอ้อนวอน

“ปล่อยเสื้อผ้าฉัน! แกเป็นแค่คนส่งอาหาร พระเจ้ายังรู้ว่ามือแกมันมีเชื้อโรคมากแค่ไหน ถ้าแตะต้องเสื้อผ้าฉันอีกล่ะก็ แกตายแน่!”

ลูกพี่เทมเพสร้องเสียงดังเมื่อเห็นมือคนส่งอาหาร

คนส่งของปล่อยทันที และไม่มีใครคาดว่าเขาจะคุกเข่าลงบนพื้นและอ้อนวอน

“ได้โปรดเถอะ... ผมขอร้อง! คุณเป็นคนดี!”

“ไร้สาระมาก! อย่ามาเล่นบทน่าสงสาร ฉันไม่ซื้อ!”

เทมเพสเตะไปที่คนส่งของทำให้เขาถอยไปสองสามก้าว “ลูกแกอายุเท่าไหร่มันไม่สำคัญสำหรับฉันหรอก” เขาเยาะเย้ย “แกมีสองทาง เอาเงินแสนมาให้ฉัน หรือจะไปโดยทิ้งเมียแกไว้ที่นี่ เลือก!”

“เขาจะไม่เลือกอะไรทั้งนั้น!”

เสียงทุ้มอันแสนเยือกเย็นดังขึ้น