มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 419

แต่การกลับมาของเฟนด์นั้นไม่สำคัญ เขาเป็นแค่ทหารที่กลับมาจากกองทัพ เขาไม่มีทางเอาชนะคนพวกนี้ด้วยตัวคนเดียวได้

“พี่ชายเฟนด์ ฉัน... ฉันขอโทษแต่ตอนนี้ฉันยุ่งมาก การเจอกันครั้งแรกของเราคือนายเห็นฉันคุกเข่าต่อหน้าคนอื่น!”

ไทเกอร์ก้มหัวลงราวกับชีวิตนั้นไม่ได้เมตตากับเขาเลย

เขาไม่ใช่คนที่เคยดื่มกับเฟนด์เมื่อห้าปีก่อนอีกต่อไป ผู้ชายคนที่มีความฝันอยากจะเปิดร้านอาหาร

ความเป็นจริงในชีวิตทำให้ชีวิตเขาเรื่อย ๆ ชีวิตบังคับให้เขาต้องก้มตัวลง และก็ด้อยกว่าความเป็นจริง

“ลุก!”

ความเศร้าพุ่งเข้าที่หัวใจของเฟนด์ราวกับเข็มนับพัน “ไทเกอร์ ถ้ายังเป็นผู้ชายอยู่ก็ไม่ควรคุกเข่าให้กับไอ้ขยะพวกนี้! ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้! ฉัน เฟนด์ วู๊ด ในฐานะพี่ชายของนาย ขอสั่งให้นายลุกขึ้นเดี๋ยวนี้!”

“แต่...”

ไทเกอร์เงยหน้ามองเฟนด์ด้วยสายตาอ้อนวอน “พี่ชาย ได้โปรดออกไปเถอะ ฉันไม่อยากให้นายมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้! ฉันจะจัดการมันเอง! ออกไปเถอะ!”

“นาย? นายจะทำอะไรได้? อย่าทำเป็นเข้มแข็งไปหน่อยเลย! ลุก! ลุกเดี๋ยวนี้!”

เฟนด์กัดฟันขณะกำหมัดแน่น

เขารู้ถึงความดื้อรั้นเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ไทเกอร์พูดว่าสามารถจัดการได้

ถ้าเขาจัดการได้จริง ๆ เขาก็ไม่ต้องคุกเข่าต่อหน้าไอ้คนพวกนี้

“ไทเกอร์ ครั้งสุดท้ายนะ! ลุกขึ้น เชื่อใจพี่ชายนายสิ!”

คราวนี้เป็นภรรยาของไทเกอร์ที่เดินไปดึงเขาขึ้น

ใบหน้าของทันย่าแดงขณะได้ยินเช่นนั้น เป็นอีกครั้งที่เธอและอีวอนน์โดนเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงของเฟนด์

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สนใจที่จะอธิบายเรื่องนั้นกับขยะพวกนี้

มุมปากของเขากระตุกขึ้น “คนพวกนี้? ฉันจะจัดการเอง เงินเหรอ? ไม่มีให้แกหรอก”

“แม่งเอ๊ย!”

เทมเพสดีดนิ้ว “พี่น้องของฉัน รออะไรอยู่? ในเมื่อมันร้องขอ ก็ให้สิ่งนั้นแก่มัน!” เขาตะโกน มีความรำคาญอยู่ในน้ำเสียง

“ฉันไม่คิดว่าจะมีขยะมากขนาดนี้ในโลก ในเมื่อชอบทำชั่วมากนัก ก็ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตอยู่อีกต่อไป!”

ตาของเฟนด์มองไปที่อันธพาล ดวงตาเขาเย็นยะเยือกและน่าสะพรึงกลัว ร่างกายเปล่งออร่าอันทรงพลังออกมาอย่างบ้าคลั่ง