มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 435

เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชา จิตสังหารก่อตัวขึ้นในเขา

“แกอยากตายนักรึไง? กล้าดียังไงถึงพูดกับเขาแบบนั้น?” เดนนิสโกรธมากจนเกือบจะสติแตก เขาตบควิล “ไอ้สวะ! ถ้าฉันอยู่ในสนามรบ ตอนนี้แกคงถูกตัดหัวไปแล้ว!”

เพี๊ยะ! มันเป็นตบที่แรงและเสียงดังมาก

เดนนิสคิดว่าการที่เฟนด์ไม่ตอบโต้มีสาเหตุอยู่สองประการ ประการแรกเขารู้สึกว่าไม่ควรให้ค่ากับคน ๆ นี้ ส่วนประการที่สองคือเขาไม่อยากเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง อย่างไรก็ตาม ควิลเป็นลูกชายของพี่คนสนิทของราชาแห่งสงครามเจ็ดดารา และมันอาจเป็นปัญหาได้ถ้าเฟนด์ไม่ให้เกียรติราชาแห่งสงคราม

มันคงเป็นเรื่องยากที่เฟนด์จะปิดบังตัวตนของเขาหากเขาสติแตกในตอนนี้

เฟนด์เพิ่งกลับมาได้ไม่นาน แม้แต่ภรรยาของเขายังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาอยากใช้ชีวิตแบบปกติ

ในทางกลับกัน เขา เดนนิส ไม่สนใจแม้แต่น้อยและเขาไม่มีอะไรต้องกลัว อย่างไรก็ตาม เฟนด์ช่วยชีวิตเขาไว้

เขาจะยืนเฉยได้ยังไงเมื่อเห็นอีกฝ่ายพูดกับเฟนด์แบบนั้น?

“แกกล้าดียังไงมาตบนายน้อยของพวกเรา?” พวกบอดี้การ์ดเข้ามาทันทีหลังจากเห็นนายน้อยของพวกเขาถูกตบ บอดี้การ์ดสองคนกำหมัด เตรียมจู่โจมอีกฝ่าย

ผัวะ ผัวะ!

เดนนิสหันไปต่อยพวกนั้นอย่างรวดเร็ว จนบอดี้การ์ดสองคนกระเด็นไปกระแทกพื้นจนเลือดกลบปาก

“อะไรเนี่ย? น-นี่คุณต่อยผมเหรอ? เขาก็แค่ทหารธรรมดานี่ ทำไมผมจะพูดแบบนั้นไม่ได้?” ควิลยังตั้งตัวไม่ได้หลังจากโดนตบ เขาพูดอย่างชัดเจนแล้วนะว่าเขาคือลูกชายของพี่คนสนิทของแม็กนัส ตราบใดที่พวกนั้นไม่ใช่คนโง่ พวกเขาก็ควรจะสุภาพกับเขาสิ

เพราะยังไงเสีย มันก็เป็นการฉลาดที่จะทำดีกับเขา เพราะเขาอาจจะพูดถึงพวกเขาในแง่ดีกับแม็กนัสก็ได้ในอนาคต

“ค-คุณลุง คนพวกนี้ไม่เคารพคุณลุงเลย เขากล้าดียังไงมาตีผม ก็เห็น ๆ อยู่ว่าผมเรียกคุณว่าคุณลุงน่ะ?”

ควิลโกรธจัดเพราะเหตุนั้น แต่เขารู้ว่าบอดี้การ์ดของเขาที่ไร้ประโยชน์ไม่สามารถสู้เดนนิสที่เป็นจอมพลได้อย่างแน่นอน เขาทำได้เพียงแค่ฝากความหวังไว้ที่แม็กนัส หวังว่าแม็กนัสจะช่วยเขาได้

“ช่างมันเถอะ มันเป็นความผิดของหลานผมเองที่พูดจาไร้สาระ อย่างไรก็ตาม คงไม่ต้องขอโทษแล้วสิเพราะคุณต่อยเขาไปแล้ว คิดซะว่าเป็นคำขอโทษแล้วกัน”

“เรามาจบเรื่องนี้กัน เห็นแก่ผมหน่อยได้ไหม? เราโดนคนอื่นหัวเราะเยาะเพราะยืนอยู่ตรงประตูนี่ เข้าไปข้างในกันเถอะทุกคน” แม็กนัสคิดและพูดขึ้นมา

ควิลโกรธมาก แต่เขารู้ว่าแม็กนัสเป็นคนที่รักในชื่อเสียงของตนเอง เขาเป็นคนจัดงานนี้ขึ้นและผลที่ตามมาคงไม่ดีนักหากเขาสร้างปัญหา และคงทำให้คนอื่น ๆ ไม่ประทับใจอีกด้วย

‘ช่างมัน ฝากไว้ก่อนเถอะ!’ เขาสาบานกับตัวเองแล้วกัดฟัน