มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 487

มุมปากของอีวานกระตุกขึ้นแรง ๆ อย่างควบคุมไม่ได้ ฝูงชนที่อยู่ในเหตุการณ์รู้อย่างแน่นอน ว่ากำลังมีการต่อสู้เกิดขึ้นระหว่างชายสองคนนี้ เพราะพวกฝูงชนนั้นกำลังจับตาดูพวกเขาอยู่ ว่าพวกเขาคุยอะไรกันบ้าง

อย่างไรก็ตาม ตอนที่อีวานกับเฟนด์พนันกัน เขาประกาศกฏในการลงโทษด้วยเสียงที่ดังมาก ๆ ราวกับว่าแขกคนอื่น ๆ หูหนวกอย่างไรอย่างนั้น เขาอยากจะให้ทุกคนเห็นจริง ๆ ว่าเฟนด์มันก็แค่ไอ้ขยะไร้ประโยชน์ มันเท่านั้นที่จะต้องคุกเข่าต่อหน้าเขา และขัดรองเท้าของเขาจนกว่าจะสะอาด

แต่ตอนนี้ สถาณะการณ์ได้เปลี่ยนไปแล้ว เงินจำนวน 60 ล้านที่เฟนด์ได้ตะโกนออกไป ทำให้เขาต้องใช้สมองอันน้อยนิดของเขา เพื่อวางแผนใหม่อีกที “บ้านหลังนี้คุ้มค่าสำหรับเงินหกสิบล้านไหม?” เขาได้แต่คิดแล้วก็สงสัย

เขาคิดอย่างหนักว่าเฟนด์ตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ เฟนด์จงใจเพิ่มราคาให้สูงขึ้น เพื่อล่อเขาให้ติดกับดักหรือเปล่า?

แต่ทว่า ถ้าเขาหยุดตอนนี้ มันก็จะหมายความว่าเขาแพ้การพนันครั้งนี้ ในทางกลับกัน เขาเองนั่นแหละที่ต้องเป็นคนเช็ดรองเท้าให้เฟนด์ นายน้อยแห่งตระกูลชนชั้นสูงระดับสองอย่างเขา จะคุกเข่าต่อหน้าไอ้ขยะ แล้วขัดรองเท้าให้มันได้ยังไง? ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปล่ะก็ ชื่อของเขา อีวาน เทย์เลอร์ คงจบเห่แน่!

ดวงตาของเคนเบิกกว้าง ราวกับว่าเขาเพิ่งจะได้ความคิดดี ๆ จากสมองอันน้อยนิดของเขา เขาโน้มไปหาอีวานแล้วกระซิบบอกเขาว่า “นายน้อยเทย์เลอร์ อย่าไปกลัวคนอย่างมันเลย! สู้ต่อไปสิ! นายก็แค่ต้องจ่ายเงินออกไปก่อนหกสิบล้าน ส่วนที่เหลือฉันจะจัดการเอง! ฉันมั่นใจว่า ไอ้สารเลวนั่นมันจ่ายมากกว่านี้ไม่ไหวแล้ว เพราะฉะนั้น เพิ่มเงินไปหนึ่งล้าน แล้วเอาชนะมันซะ!”

เขาหยุดพูดก่อนที่จะสบถออกมา “บัดซบเอ๊ย! ไม่อย่างไรก็ตาม เราจะต้องสั่งสอนไอ้สวะนั่น!”

หลังจากอีวานได้ยินคำพูดของเคน เขารู้สึกราวกับยกภูเขาออกจากอก เขาฉาบรอยยิ้มลงบนหน้า แล้วตะโกน “หกสิบเอ็ดล้าน!”

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในด้านหลังของห้องประมูล ทำให้หญิงวัยกลางคนถึงกับพูดไม่ออก ชายหนุ่มสองคนนั้น แทบจะตะโกนมาจากด้านหลัง ทำให้ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ พวกเขา นักธุรกิจที่ร่ำรวย และคนบางกลุ่มจากตระกูลชั้นสูงระดับสาม ตะลึงจนพูดไม่ออก เหล่าฝูงชนกลายเป็นผู้ชมที่คอยตั้งตาดูในการใช้เงินสู้กันครั้งนี้

พวกเขาได้แย่งหน้าที่ของหญิงวัยกลางกลางคนในการเป็นผู้ทำการประมูล รวมถึงการกำกับควบคุมการประมูลด้วย ทั้งสองคนผลัดกันตะโกนราคาเพื่อประมูลบ้านหลังนั้น เพิ่มราคามากขึ้น ๆ จนกลายเป็นราคาที่แพงเกิดเหตุ

“น-นายน้อย เทย์เลอร์ ห-หกสิบเอ็ดล้าน!”

เสียงของเธอสั่นสะท้านด้วยความประหม่า เธอเพิ่งจะกลับมาควบคุมการประมูลได้ หลังจากที่ตระหนักได้ว่าราคาของบ้านหลังนั้นสูงขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งนั่นจะนำไปสู่โบนัสกองเท่าภูเขาเช่นกัน

นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่เจอเรื่องราวแบบนี้ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจด้วยความยินดี

ก่อนที่เธอจะพูดออกมา เฟนด์ก็ได้ขัดจังหวะ “อะไรกัน? ทำไมนายน้อยแห่งตระกูลเทย์เลอร์ถึงขี้เหนียวขนาดนี้ล่ะ? นายคิดว่าเงินแค่ล้านเดียวจะกลายเป็นมายากล ทำให้ฉันยอมแพ้อย่างงั้นรึ? เหอะ! ผมให้เจ็ดสิบล้าน!”