มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 489

สมองอันน้อยนิดของอีวานไม่สามารถเข้าใจได้ เฟนด์ไปเอาเงินมาจากไหนกัน? 95 ล้าน? เขาบ้าไปแล้วเหรอ?

อีวานขบกรามแล้วกัดฟันแน่น เขาหยุด ก่อนที่จะพูดว่า “ก็ได้ วันนี้ฉันโชคไม่ดี คราวนี้ฉันจะยอมแพ้แก อย่างไรก็ตาม ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าแกจงใจเพิ่มราคาเพื่อจะหลอกฉันหรือเปล่า แกมีเงินเยอะถึงขนาดนั้นเลยเหรอ? หึ! ถ้าแกไม่เอาเงินเก้าสิบห้าล้านออกมาตอนนี้ ทุก ๆ คนในนี้ รวมถึงฝ่ายบริหารระดับสูงของโรงประมูล จะไม่มีทางปล่อยให้แกหนีไปแน่!”

“เก้าสิบห้าล้าน! ช่างเป็นราคาที่เหลือเชื่อจริง ๆ !”

“ใช่เลย! ลูกเขยที่ถูกเก็บมาเลี้ยงยอมจ่ายเก้าสิบห้าล้านได้ยังไงกัน? มันก็แค่บ้านพัก! นั่นเกือบจะถึงหนึ่งร้อยล้านแล้ว!”

“เจ้าของบ้านพักหลังนี้ที่เอาบ้านประมูล คงตกใจจนเกือบตายแน่กับเงินที่เขาจะได้!”

นักธุรกิจที่ร่ำรวยต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน สายตาที่มองมาที่เฟนด์ไม่ลงเหลือการดูถูก หรือเยาะเย้ย แต่กลับแทนที่ด้วยความเห็นชอบ และการเคารพนับถือ

พวกเขาทุกคนรู้ว่าคงไม่มีใครกล้าถลุงเงินแบบนี้ นอกจากคน ๆ นั้น จะไม่ใช่คนธรรมดา

“ฮ่าฮ่า! ยอมแพ้แล้วสินะ? ดีเลย!”

เฟนด์เค้นหัวเราะออกมาจากใจ แล้วหันไปพูดกับผู้ประมูลว่า “เคาะ แล้วปิดการประมูลซะสิ!”

“เก้าสิบห้าล้าน ครั้งที่หนึ่ง!”

“เก้าสิบห้าล้าน ครั้งที่สอง!”

“เก้าสิบห้าล้าน ครั้งที่สาม และครั้งสุดท้าย!”

“ขาย!”

ผู้ประมูลตะโกนอย่างไร้อารมณ์ เธอทุบค้อนลงบนโต๊ะ มีเพียงคนกลุ่มน้อยเท่านั้น ที่รู้ว่าผู้ประมูลยังคงตกใจอยู่

“เอาล่ะ อีวาน เทย์เลย์ นายน้อยที่เป็นที่รักของพวกเรา มันถึงเวลาที่นายต้องเฉิดฉาย ในฐานะคนขัดรองเท้าแล้วล่ะ! ฮ่าอ่า!”

“แต่ที่นี่ไม่มีเศษผ้า หรือผ้าขี้ริ้วเลยนี่นา แล้วนายจะเช็ดรองเท้าให้ฉันยังไงล่ะ? อืมม อย่าบอกนะ ว่านายจะเลียจนกว่ามันจะสะอาดน่ะ?!”