มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 544

“นายแน่ใจนะว่ามันเชื่อถือได้น่ะ? ไอ้โง่นั่นมันชั่วร้ายมาก คงไม่ง่ายแน่ที่จะจัดการมัน!”

ฟลินน์เห็นว่า ในที่สุด ลูกพี่ลูกน้องของเขากำลังจะแก้แค้นไอ้เวรนั่น และจิตใจของเขาก็สดชื่นขึ้นมาทันที เขารู้สึกราวกับว่าเขาจะตายเช่นกัน ถ้าไม่ได้แก้แค้น

เขาเป็นลูกของตระกูลชนชั้นสูงระดับที่สอง ในเมืองโลน เขามาจากครอบครัวที่สูงส่ง! ไอ้บอดี้การ์ดนั่นกล้าดียังไงมาหักแขนของเขา ขณะที่เขากำลังเที่ยวเล่นอยู่ที่อาณาเขตกลาง มันเทียบไม่ติดเลยกับด้วยซ้ำ กับเมืองโลน

มันต้องอับอายขายขี้หน้ามากแน่ ๆ ถ้าต้องกลับไปที่เมืองโลนในสภาพแบบนี้!

และไม่ต้องพูดถึง ว่าคนร่ำรวยในเมืองโลนจะคิดกับเขาว่าอย่างไร? คิดว่าเขาเกือบจะเป็นชายพิการไงล่ะ!

เคนบอกกับฟลินน์เกี่ยวกับแผนการแก้แค้นของเขา ตั้งแต่เริ่มจนจบ “เราไม่ได้เริ่มก่อนหน้านี้ เพราะว่าอีวานกลัวอะไรบางอย่าง เขาตั้งหน้าตั้งตารองานเลี้ยงวันเกิดของนายใหญ่เทย์เลอร์ ขณะที่เขาต้องการพยานหลักฐานว่าเฟนด์โดนไล่ออกจากตระกูลเทย์เลอร์ อย่างไรก็ตาม เราไม่ได้คิดเลยว่า เฟนด์จะนำความรุ่งเรืองมาให้กับตระกูลเทย์เลอร์ และเพื่อให้นายใหญ่เทย์เลอร์ยอมรับเฟนด์! ในคราวนี้ อีวานมุ่งมั่นมากที่จะกำจัดไอ้นี่ออกไปจากโลก!”

“ดีเลย ฉันแค่ไม่มีความสุขน่ะ ที่ต้องเห็นไอ้เวรนั่นมีชีวิตไปอีกเดือน นอกเหนือจากนี้ ดูไม่เหมือนว่ายานั่นจะทำให้มันทรมาน และตายอยากพิกลพิการสักหน่อย!”

ฟลินน์เค้นกรามของเขา เขายังรู้สึกหนักใจ

“ใครบอกนายล่ะ ว่ายาพิษนั่นจะไม่ทำให้เขาทรมาน? ในตอนแรก คนที่กินยาพิษนั่น จะไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด ซึ่งมันก็ไม่เจ็บหรอก แต่อย่างไรก็ตาม สองวันก่อนที่มันจะตาย นายคิดไม่ออกเลยล่ะว่ามันจะต้องเจ็บปวดขนาดไหน มันจะรู้สึกราวกับว่ากระดูกและหัวใจ กำลังถูกกัดกร่อน และละลายไปเรื่อย ๆ ความรู้สึกนั้น คงทำให้มันอยากฆ่าตัวตายแน่ ๆ และมันจะตายภายในสองวัน! พอถึงตอนนั้น ก็จะไม่มียาถอนพิษตัวไหน ช่วยมันไว้ได้!”

เคนหัวเราะออกมาอย่างเสียงดัง ก่อนจะพูดเสริมว่า “ฉันอยากจะจัดการไอ้เวรนี่มานานแล้ว ฉันบอกให้มันออกไปจากเซเลน่าซะ แต่มันปฏิเสธ ฉันไม่น่าปล่อยให้มันมีชีวิตมาถึงวันนี้ และแข็งแรงมากขึ้นขนาดนี้เลย เพราะมันยังดื้อด้านอยากจะอยู่กับเซเลน่า อย่าหาว่าฉันใจร้ายแล้วกัน!”

“ก็ได้ งั้นฉันจะยังไม่กลับไปที่เมืองโลนแล้วกัน ฉันจะอยู่นานกว่านี้อีกหน่อยที่คฤหาสน์ของนาย และรอฟังข่าวดี!”

“บ้านพักหลังนี้ดีมาก ๆ ! ตอนที่พวกเราอยู่ในคณะหาสน์ของตระกูลเทย์เลอร์ ฉันมองมาที่บ้านพักหลังนี้ ฉันแอบอิจฉาคนที่ได้อยู่ในบ้านหลังนี้นิดหน่อย ฉันไม่คิดเลยว่าความฝันที่จะได้อยู่ในบ้านหลังนี้ เป็นจริงแล้ว!”

แอนดรูว์ระเบิดหัวเราะออกมา หน้าของเขาเผยให้เห็นถึงความพอใจ

อย่างไรก็ตาม มีคน ๆ นึงที่ทำหน้าตาเบื่อหน่าย และเย็นชาตลอดเวลา ดูไม่มีความสุขเอาซะเลย

“แม่ เป็นอะไรไปคะ? ทำไมหนูรู้สึกเหมือนแม่ไม่มีความสุขเลยในวันนี้? พวกเรากำลังจะได้อยู่ในบ้านพักหลังใหญ่ แม่ไม่ความสุขเหรอคะ?” เซเลน่าขมวดคิ้วแล้วถาม พลางสังเกตุท่าทีของฟีโอน่า

“แม่มีความสุขสิ แน่นอนอยู่แล้ว ได้อยู่ในบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ จะไม่มีความสุขได้ยังไงกัน? บ้านสามชั้น ที่เต็มไปด้วยห้องมากมาย”