มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 548

“ก็ได้ ก็ได้ อีกไม่กี่วันฉันจะโทรหาพวกเขาให้!”

ซีน่ายิ้มอย่างอึดอัด เธอคิดในใจและเลือกที่จะตกลงกับสิ่งที่เธอคิดเป็นอันแรก และทำในสิ่งนั้นภายหลัง

ทั้งหมดรีบขึ้นไปที่ชั้นสองอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ชมรอบ ๆ เสร็จแล้ว พวกเขาก็เลือกห้องของตัวเอง

หลังจากเลือกห้องแล้วเซเลน่าก็ชวนเฟนด์ว่า “ไปกันเถอะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว กลับไปเก็บของกันเถอะ จะได้รีบไปกินข้าวเย็นกัน หลังจากมื้อเย็นเราพาไคลี่ไปที่สวนสาธารณะและเดินเล่นรอบ ๆ ละแวกบ้านได้”

“เป็นความคิดที่ดี! ที่นี่มีชีวิตชีวากว่าที่ที่เคยอยู่เยอะเลย!”

เฟนด์ยิ้มให้เธอ จับมือของเธอแล้วลงไปที่ชั้นหนึ่งด้วยกัน

ไม่นานเฟนด์และคนอื่น ๆ ก็กลับไปที่บ้านหลังเล็กที่ทรุดโทรมซึ่งเป็นบ้านที่พวกเขาเคยอาศัยอยู่ เก็บเสื้อผ้าและสิ่งของจำเป็น และกำลังจะย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์หลังใหม่

เซเลน่ายืนอยู่ที่สนามหน้าบ้าน สายตาของเธอมองไปยังบ้านที่ทรุดโทรมและสนามเล็ก ๆ ในบ้าน หวนนึกถึงอดีต

“ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเราจะอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้มาห้าปีแล้ว ตอนแรกฉันก็ไม่ชินกับการใช้ชีวิตในบ้านแบบนี้!”

“แต่หลังจากนั้นไม่นานฉันก็ชินกับมัน ผ่านห้าปีแล้ว… เฮ้อ ฉันรู้สึกเศร้าที่จะต้องจากไป!” เซเลน่าสะอื้นออกมาอย่างขมขื่น น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อยู่ในใจ

“เราต้องข้ามผ่านมันไป มันเป็นความผิดของผมเองที่ทำให้คุณและไคลี่ต้องทนทุกข์ทรมานมามากมายในช่วงห้าปีที่ผ่านมา จากนี้ไปผมสัญญาว่า ผมจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก!”

เฟนด์ส่งยิ้มอบอุ่นให้เธอ เขาหันไปหาฟีโอน่าแล้วพูดว่า “แม่ครับ อีกหนึ่งเดือนจะเป็นวันเกิดของเซเลน่าใช่ไหม? ผมจะจัดงานฉลองวันเกิดให้เธอ เอาให้ทั้งเมืองตกตะลึง! มันจะเป็นวันเกิดที่ลืมไม่ลง!”

“พ่อคะ มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น ตอนนี้จอมพลเดนนิสก็เป็นบอดี้การ์ดของเรา ดังนั้นไม่มีอะไรที่จะต้องกลัว นายน้อยพวกนั้นและบอดี้การ์ดของพวกเขาเป็นแค่คนธรรมดา อีกอย่างพวกเขาจะไม่คิดให้ดีก่อนที่จะมาสู้กับเราเหรอ? เพราะยังไงซะ เฟนด์ก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเทพีแห่งสงคราม ถ้าพวกเขาทำให้เทพีแห่งสงครามโกรธ ตระกูลของพวกเขาจบแน่!” เซเลน่าตอบหลังจากครุ่นคิดแล้ว

“ยังไงก็ตาม ก็พยายามทำตัวเงียบ ๆ ไว้ พวกเขาคงไม่กล้าสู้กับเฟนด์ตรง ๆ อยู่แล้ว แต่ถ้าพวกเขาเจอกับคนที่ลอบฆ่าล่ะ? เพราะยังไงซะทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างลับ ๆ ได้ และถ้าถึงตอนนั้นพวกเขาปฏิเสธบอกว่าไม่ได้เป็นคนทำ ก็คงจะไม่มีหลักฐานให้เทพีแห่งสงครามกำจัดพวกเขา ใช่ไหม?”

แอนดรูว์ยิ้มอย่างขมขื่น “ไม่ควรคิดร้ายต่อผู้อื่น แต่ก็ควรระวังคนไม่ดีที่คิดร้ายกับเราไว้บ้าง?”

เซเลน่าพยักหน้าเห็นด้วย พ่อของเธอพูดถูก จากนั้นเธอก็หันไปหาเฟนด์และพูดว่า “อนาคตข้างหน้า ช่วยสร้างปัญหาให้น้อยที่สุดเพื่อฉันกับลูกสาวของเรา โอเคไหม? พยายามทำตัวเงียบ ๆ ไปทำงานและเลิกงานตรงเวลาทุกวันโดยไม่ก่อเรื่อง สิ่งสำคัญที่สุดคือเราอยากอยู่อย่างสบายและสงบสุข!”

เฟนด์ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีกับคำพูดของภรรยา “ที่รัก คุณไม่คิดว่าผมก็อยากให้มันเป็นแบบนั้นเหมือนกันเหรอ? ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากอยู่เงียบ ๆ นะ แต่มันทำไม่ได้! ผมเตือนพวกเขาแล้วให้อยู่ห่าง ๆ จากพวกเรา แต่เด็กพวกนั้นยังเอาแต่คิดถึงคุณและต้องการที่จะต่อสู้กับผม เฮ้อ ผมก็หมดหนทาง!”