มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 558

“คิดให้ดีนะเบ็น ว่าช่วงนี้เธอทำตัวแปลก ๆ หรือเปล่า? เธอไม่กล้าแม้แต่จะรับโทรศัพท์เมื่อคืนนี้ด้วยซ้ำ น้องคิดว่าเป็นสายก่อกวนจากตัวแทนอสังหาริมทรัพย์จริงเหรอ? พี่คิดว่ามีบางอย่างน่าสงสัยนะ!”

“อีกอย่างเธอซื้อกระเป๋าแบรนด์หลายในช่วงนี้ มันต้องมีราคาอย่างต่ำใบละหนึ่งหมื่นเหรียญและเสื้อผ้าของเธอก็แพงมากด้วย เธอซื้อของพวกนั้นมาหลายอัน ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยซื้อมาก่อน”

เซเลน่าก้าวไปข้างหน้า “ถ้าน้องอยากแต่งงานกับเธอจริง ๆ น้องควรคิดเรื่องนี้ให้ดี” เซเลน่าบอกกับเบ็นอย่างจริงจัง “แต่จำได้ไหมว่าซีน่าบ่นและบิดเบือนคำพูดไปเมื่อคืนนี้ตอนที่น้องบอกว่าน้องอยากรีบแต่งงานเร็วขึ้น? พี่คิดว่าเธอดูไม่ค่อยดีใจเลย พี่ถึงได้สงสัยว่าเธออาจจะมีผู้ชายคนอื่นอยู่ข้างนอก”

“ผมไม่สนใจ ผมแค่ต้องการหลักฐาน พี่สองคนจะมาใส่ร้ายเธอไม่ได้ถ้าไม่มีหลักฐาน!”

เบ็นโกรธมาก เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ผมเพิ่งซื้อโทรศัพท์เครื่องนี้มา มันมีค่าหลายพันเหรียญ!”

“มันราคาแค่เจ็ดหรือแปดพันเหรียญ ไปซื้อโทรศัพท์ใหม่สิ แต่อย่าพูดเกี่ยวกับเรื่องที่เราสงสัยเธอให้เธอรู้ เข้าใจไหม? และนายต้องร่วมมือกับเราตอนที่เราบอกด้วย! นั่นเป็นวิธีที่เราจะได้หลักฐานมา!”

เฟนด์หยิบเงินสดจำนวนหนึ่งออกจากกระเป๋าเงินแล้วส่งมันให้เบ็น หลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ไม่ต้องห่วง ผมเชื่อว่าพี่หาหลักฐานมาไม่ได้หรอก!”

เบ็นยิ้มอย่างเย็นชาและเดินออกไปหลังจากที่ได้เงิน

“ชิ ดูเหมือนว่าน้องชายของคุณจะหลงผู้หญิงคนนั้นมากจริง ๆ!”

เฟนด์ถอนหายใจ รู้สึกหมดหนทาง เขาไม่คิดว่าเบ็นเกือบจะต่อยเซเลน่าเพราะเห็นแก่ซีน่า ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นพี่สาวของเขา

“ฉันรู้สึกเสมอว่าเธอไม่ใช่คนดีนัก แต่ฉันไม่กล้าพูดออกมาตรง ๆ ฉันได้แต่พูดเป็นนัย ๆ ให้น้องชายของฉันฟัง แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เคยคิดเกี่ยวกับมันจริงจังเลย”

เซเลน่าก็ถอนหายใจออกมาเช่นกัน “ฉันหวังจริง ๆ ว่าเราจะจับได้ว่าผู้ชายที่ซีน่ากำลังคบอยู่ตอนนี้เป็นใคร น้องชายของฉันคงจะต้องอกหักแน่ เขาก็หล่อมากอยู่นะและมันคงไม่ยากสำหรับเขาที่จะหาผู้หญิงดี ๆ ถ้าดูจากครอบครัวของเราตอนนี้!”

“อืมม เราหาทางกำจัดเธอออกไป ผู้หญิงคนนั้นมันเลวมากจริง ๆ เธอกล้ามากและมีพิษสง! เธอมีไหวพริบมาก พ่อแม่ของคุณแทบจะถูกชักจูงให้ทำตามที่เธอต้องการ”

เดวิดส่ายหัว “เทพีแห่งสงครามไม่ได้ติดค้างอะไรเขาอีกต่อไป เธอได้จ่ายหนี้ของเธอไปแล้ว แต่เราควรจะจ้างนักฆ่าเพื่อความปลอดภัย!”

“แล้วเมื่อไหร่ถึงจะเหมาะที่จะจ้างนักฆ่าครับ?”

บอดี้การ์ดถามขึ้นมา

“เราจะรอไปก่อน อีกไม่กี่วันค่อยว่ากัน รอให้ลูกชายของฉันอาการดีขึ้นก่อน”

เดวิดมองไปที่ลูกชายของเขาและเดินไปที่ข้างเตียง ดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง เขาจับมือลูกชายของเขาเอาไว้แน่น “ไม่ต้องห่วงลูกพ่อ ลูกจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานโดยเปล่าประโยชน์ พ่อจะทำให้ไอ้สารเลวนั่นชดใช้ด้วยชีวิตแน่”

“ฮื่อ พ่อ…”

ไมเคิลร้องไห้ออกมาอีกครั้ง