มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 566

ขณะเดียวกัน เซเลน่าก็กำลังไปที่ทำงาน

แต่ทันใดนั้น ก็มีรถออดี้สีดำเข้ามาจอดขวางรถของเธอและหยุด

“เฮ้! ดูทางมั่งสิ!”

เธอมีความขุ่นเคือง รีบปลดเข็มขัดนิรภัยเพื่อลงจากรถ ความโกรธเดือดปุดขึ้นมาบนใบหน้า

จากนั้นเธอก็รู้สึกหวาด ๆ ทันทีที่ได้ลงจากรถ เธอเห็นว่ามีรถอีกคันจอดอยู่ต่อท้ายเธอ และทำให้ไม่สามารถถอยรถออกไปได้ ชายร่างใหญ่แปดคนในชุดดำล้วนลงจากรถและกรูกันเข้ามาหาเธอ ใบหน้าของพวกเขานิ่งเฉย

“ทำอะไรน่ะ?"

เซเลน่าตกใจจนหน้าถอดสี

“นี่! เราทำอะไรกันอยู่? มันไม่โจ่งแจ้งไปหน่อยเหรอ? เรามาที่นี่เพื่อพาตัวเธอไป!”

ชายร่างใหญ่คนหนึ่งเยาะเย้ย เขามองเธอเขม็ง และก็ปรากฏรอยยิ้มชั่วร้ายขึ้นมา “ไม่แย่นี่! เธอคือ ‘สาวสวยแห่งอาณาเขตกลาง’ แล้วการแต่งงานก็ช่วยให้เธอเพิ่มเสน่ห์และความสวยเข้าไป เธอทำให้ฉันอยากจะชิมเธอเสียเหลือเกิน!”

ชายคนหนึ่งแทรกขึ้นมาว่า “เธอคือคนที่นายน้อยกำลังสนใจ รีบพาตัวเธอไปหาเขาเถอะ! อย่าไปยุ่งเลย!”

“พ-พวกแกไปให้พ้นนะ! ถ้าไม่ไปฉันจะแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้!”

เซเลน่าตกใจมาก เธอได้ยินเสียงหัวใจเต้นดังขึ้นมา เธอพยายามมีสติและประเมิณสถานการณ์ จากนั้นก็พูดว่า “สามีฉันแข็งแร่งและทรงพลังมากนะ! ฉันจะบอกให้นะ ถ้ากล้าแตะต้องแม้แต่ปลายเส้นผมเส้นเดียวพวกแกจะโดนฉีกเป็นชิ้น ๆ ถ้าสามีฉันมา!”

“ฮ่า! ฉันไม่กลัวหรอก สามีเธอก็จะตายเหมือนกัน! แล้วจะโทรแจ้งตำรวจ? นี่! คิดว่ามันจะช่วยได้เหรอ?”

ชายร่างใหญ่คนหนึ่งเยาะเย้ยด้วยความยิ้มร้ายบนใบหน้า “นอกจากนี้ เราคงไม่ให้โอกาสเธอโทรหาตำรวจหรอกนะ!”

"ปล่อยเธอไป!"

เสียงทุ้มดังขึ้นมา ชายคนหนึ่งยืนห่างจากความวุ่นวายตรงนี้ไม่ไกลนัก เขาเดินเข้าไปหาพวกนั้น

หนึ่งในคนพวกนั้นเดินขึ้นมาอย่างกล้าหาญและเชิ่ดหน้าขึ้น “ฮึ่ม! ผู้หญิงคนนี้ฉลาดมาก! เธอพยายามทำให้พวกเรากลัว ใช่ไหม? ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่จอมพล! จอมพลปรากฏตัวขึ้นมาขณะที่เรากำลังจะลักพาตัวเธอเนี่ยนะ? มันไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก! เธอโกหกแน่!”

“เออจริง! เกือบโดนหลอกแล้วไหมล่ะ!”

อีกคนส่ายหน้า “แกทำให้ฉันนึกบางอย่างออก ได้ยินมาว่าไอ้เวรนั่นเป็นหัวหน้าผู้บังคับบัญชา แค่หัวหน้าผู้บังคับบัญชานะ แล้วนี่มาบอกว่าจอมพลมาเพื่อปกป้องภรรยาเขา? เพื่อเป็นบอดี้การ์ด? โคตรไร้สาระ! ถ้าคนที่ถูกเรียกมาที่นี่โดยบังเอิญเป็นจอมพลจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้คงไม่รู้จักชื่อเขา!”

"ใช่ใช่ใช่! หญิงคนนี้ตอกย้ำคำว่า 'จอมพล' ด้วย! เห็นได้ชัดเลยว่าพยายามทำให้เรากลัว! ทำไมเธอไม่เรียกชายคนนั้นว่าเดินนิสแทนจอมพลเดนนิส?” อีกคนพูดขึ้นราวกับว่าสถานการณ์มันเปลี่ยนไปโดยไม่กลัวอีกต่อไปแล้ว

เดนนิสหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขา และคำรามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ใครเป็นนายน้อยของพวกแก? กล้าดียังไงมาสั่งให้ลักพาตัวเซเลน่า!”

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่เขาว่างและมาที่นี่ในวันนี้ ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่กล้าเผชิญหน้ากับเฟนด์ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเซเลน่า