มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 6

“ถูกต้อง คุณพูดได้ถูกจริง ๆ พูดตามตรงฉันไม่ค่อยชอบสาวน้อยคนนี้อยู่แล้ว!”

ฟิโอน่า พยักหน้าตอกย้ำ ๆ “สุดท้ายเธอไม่ควรที่จะมีตัวตน”

เมื่อได้เฟนด์ได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขารู้สึกอยากจะฆ่าพวกเขาทั้งหมดให้ตายในการลงมือเพียงครั้งเดียว

ยังไงซะลึก ๆ แล้วเขาพยายามเตือนตัวเองให้สงบสติอารมณ์ ท้ายที่สุดฟีโอน่า ก็คือแม่ของเซเลน่าแม่ภรรยาของเขา

สถานที่แห่งนี่ไม่ใช้สนามรบที่เขาต้องสังหารฆ่าฟัดตามที่เขาต้องการอีกต่อไป ฟีโอน่าและแอนดรูว์อย่างน้อยก็ไม่ใช่ศัตรูของเขา

ขาของแอนดรูว์ที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ในปัจจุบัน เกิดจากการกระทำที่บุ่มบ่ามของเขา ในคืนงานแต่งงานของเซเลน่า

ความเกลียดชังของพวกเขา ที่มีต่อเขานั้นสมเหตุสมผล

มีบุคคลภายนอกเข้ามากำลังเข้ามา

เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วจ้องมองไปที่นายน้อยคลาร์ก “ไคลีเป็นลูกสาวของฉัน เธอไม่ใช่ภาระและเธอก็ไม่ใช่เด็กนอกคอก แกต้องคุกเข่าและขอโทษสำหรับคำพูดของแกเมื่อกี้!”

เมื่อถึงจุดนั้น เฟนด์หยุดอยู่ชั่วขณะแล้วพูดต่อว่า “ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าฉันไม่อยากทำให้บ้านต้องมาแปดเปื้อน ของการกลับวันแรกของฉัน แกก็คงจะได้ตายแล้วตอนนี้!”

“ฮ่า ๆ บัดซบ! ฉันได้ยินแกกำลังขู่ฉันอยู่หรือเปล่า? แกรู้ไหมว่าแกกำลังคุยกับใคร”

นายน้อยคลาร์ก หัวเราะเยาะแล้วชี้ไปที่รถเบนท์ลีย์ ที่จอดอยู่ด้านนอก “ฉันเคยได้ยินมาว่าแกเคยเป็นเด็กส่งของ ช่วงสองสามปีของสงคราม ในฐานะทหารมันทำให้แกเป็นคนแกร่งขึ้นอย่างนี้? แต่แกไม่มีค่าอะไรในสายตาของฉัน แกรู้ไหมว่ารถนั่นราคาเท่าไหร่? คนอย่างแกทั้งชีวิตก็ไม่มีปัญหาหาซื้อได้”

“ถูกต้อง เฟนด์ นายหยุดยุ่งสักที พาลูกสาวของนายของไป!”

ฟีโอน่าก้าวไปข้างหน้าจากนั้นกล่าวเสริมว่า “หยุดยุ่งวุ่นวาย ขัดขวางความสุขของลูกสาวฉัน!”

“แม่ เว้นแต่ว่าเซเลน่าจะขอให้ผมจากไปด้วยตัวของเธอเอง ไม่อย่างนั้นผมจะไม่มีวันทิ้งเธอเด็ดขาด!”

เฟนด์จ้องมองไปที่ฟีโอน่าด้วยสีหน้านิ่งสงบ

“แกมีอะไรที่เปรียบเทียบกับฉันได้? มีคุณสมบัติอะไรพอที่จะอยู่กับเธอ? คนเราต้องเข้าใจข้อบกพร่องตัวเองก่อนไม่ใข่รึไง”

นายน้อยคลาร์ก เดินก้าวเข้าไปข้างหน้าแล้วกระทุ้งที่หน้าอกของเฟนด์ “แกมันก็แค่ทหารที่ไร้ประโยชน์…”

อาจารย์หนุ่มคลาร์กก้าวไปข้างหน้าแล้วกระทุ้งที่หน้าอกของฟาเน่ “ คุณเป็นแค่ทหารที่ไร้ประโยชน์…”

พลั่ก!

ด้วยความประหลาดใจเฟนด์ผลักนายน้อยคลาร์กจนเซถอยหลังกลับไปสองสามก้าว พร้อมกับต่อยหน้าเขาจนเลือดกลบปาก เขาพ่นเลือดออกมาพร้อมกับฟันอีกสามซี่

“อุ๊บส์!”

นายน้อยคลาร์กกรีดร้องขณะที่แก้มของเขาแดงเหมือนรอยไหม้

“แก..แกกล้าต่อยฉันเหรอ? แกกำลังล้อเล่นกับความตาย! แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”

นายน้อยคลาร์กโกรธมาก เขาอยากจะตอบโต้กลับแต่ก็ไม่กล้า

คนที่อยู่ตรงหน้าเขากลับมาจากสนามรบแล้ว ถึงเขาจะเป็นผู้ชายที่ช่างเอาใจ แต่ก็ไม่สามาถเทียบกับเฟนด์ได้

“เฟนด์ นายรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร? เขาคือนายน้อยของตระกูลคลาร์ก ตระกูลคลาร์ก ร่ำรวยมีเงินทองและมีอิทธิพลมากกว่าตระกูลเทย์เลอร์ของเราเสียอีก!”

“ผมไม่สนใจว่ามันจะเป็นใคร มันกล้ามาทำร้ายลูกสาวของผมและคิดไม่ซื่อกับเซเลน่า ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ฆ่ามัน!” เฟนด์ประกาศอย่างเย็นชา

“เอาล่ะ แกเป็นคนเก่งและมีความสามารถ แกกล้าให้ฉันโทรศัพท์ออกไปไหม” เคนกล่าวอย่างข่มขวัญ

“ฉันไม่จำเป็นต้องกลัว ถึงแม้ว่าแกจะโทรสัก 10ครั้งก็ตาม!”

เฟนด์ไม่อยากที่จะสนใจเขา ขยะเช่นนี้ไม่มีค่าในสายตาของเขา

“เฟนด์...เฟนด์ วู๊ด?”

ในตอนนั้นเสียงดังไพเราะมาจากด้านหลังของพวกเขา

หัวใจของเฟนด์สั่นสะท้าน เขากลับไปเห็นเซเลน่า เธอยังสวยงามเหมือนเดิม แต่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ดูเรียบง่าย สายตาของเขาอ่อนลงทันที “เซเลน่า ผมกลับมาแล้ว”

“นี่วิเศษมาก ฉันรู้อยู่แล้ว ฉันรู้ว่าคุณต้องรอด!”

ร่างกายของเซเลน่าสั่นไหวไปทั้งตัว เธอทิ้งถุงที่เต็มไปด้วยขยะลงบนพื้น “ดีแล้วที่คุณกลับมา ลูกของเราจะต้องอยู่