มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 643

ในตอนนี้ ชายทั้งสามคนที่อยู่ที่กรีน ฮอลล์ในวันนั้น ได้กลับมาแล้ว หลังจากที่ส่งชายคนที่แกล้งตาบอดที่โรงพยาบาล และหาคนมาดูแลเขา

ขณะที่พวกเขาเดินเข้ามาในลานบ้าน หนึ่งในพวกเขาหันไปหาคนที่ผอมกว่าใครในกลุ่ม แล้วพูดว่า “มังกี้ ไอ้นักเลงนั่นบอกว่าจะมาในวันพรุ่งนี้ คิดว่าเขาจะมาจริง ๆ ไหม? เขาก็แค่บอดี้การ์ด แต่เขาต้องมีความสามารถแน่ ๆ ถึงได้เป็นบอดี้การ์ดของตระกูลเดรค ฉันว่าเราจะประเมินเขาต่ำไปไม่ได้!”

ชายอีกคนมองไปที่มังกี้แล้วพูดว่า “พี่มังกี้ ไอ้นักเลงนั่นชื่อเฟนด์ เขาเป็นลูกเขยของตระกูลเทย์เลอร์ พี่จะประเมินเขาต่ำไปไม่ได้จริง ๆ เมื่อก่อนนี้ เขาช่วยชีวิตเทพีแห่งสงครามเอาไว้ เขามีความสัมพันธ์ดี ๆ กับเหล่าตำนานต่าง ๆ เช่นเทพีแห่งสงคราม พี่คิดว่า…”

มังกี้พูดแทรกขึ้นมา ด้วยน้ำเสียงที่ปนไปด้วยความกลัวของเขา “ก็ได้ ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ได้แล้ว นอกจากจะต้องตรงไปตรงมากับเขา แล้วดูว่าเขาจะตัดสินใจทำอะไรต่อ!”

“ใช่ คราวนี้เราต้องตรงไปตรงมากับเขา และให้รูปเขาไปซะ ถ้าเขาต้องการ!”

ชายอีกสองคนในกลุ่มพยักหน้าเห็นด้วย และทั้งสามก็เดินเข้ามาข้างในต่อ

“โอ้ มังกี้ พวกนายกลับมาแล้วเหรอ? ของดีวันนี้เป็นไงบ้างล่ะ? ได้รูปมาเยอะรึเปล่า? หึหึ ฉันจะได้ขายได้เยอะ ๆ !” มูซัคร่าเริงมาก เขาเป็นผู้จัดการของคนพวกนี้

ท่าทีของมังกี้ดูซึมไป “จริง ๆ แล้ว เราได้ของดีมา วันนี้มีสาว ๆ ที่ใส่กระโปรงสั้นเยอะกว่าปกติในสวนสนุก แต่โชคไม่ดี พวกเรากำลังจะเลิกงาน และเตรียมตัวกลับ พวกเราดันบังเอิญเจอทันย่าจอมสอดรู้ กับอีวอนน์ เดรค!”

ท่าทีของชายที่มีหนวดก็ซึมไปเหมือนกัน เมื่อเขาได้ยินชื่อทันย่า เขาเดาไ้ด้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง “นายบังเอิญเจอพวกเขาจริง ๆ เหรอ? โอ้ ทันย่านี่เป็นนักสู้เพื่อความยุติธรรมเลยนะ”

เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เขาพูด ก่อนจะพูดเสริมอีกว่า “โอ้ อย่าบอกนะ ว่าเธอพาบอดี้การ์ดมาหลายคนด้วยน่ะ? อย่างไรก็ตาม ฉันบอกพวกนายแล้วให้แกล้งเป็นคนตาบอด กล้องเราก็ซ่อนไว้ดีแล้วช่างเป็นนวัตกรรมที่ทันสมัยเสียจริง เป็นไปได้เหรอที่เธอจะดูนายออกน่ะ?”

“ทำไมผมจะไม่พูดล่ะ? ผมคิดว่าพวกเขาจะปล่อยเรื่องนี้ไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น คาดไม่ถึงเลยว่า พวกเขาจะไม่ยอมหยุด แถมยังหาเรื่องเราต่อหลังจากที่ได้ยินอีกด้วย!” มังกี้คร่ำครวญ เขารู้สึกโกรธและหมดหนทาง

อย่างไรก็ตาม หัวหน้าของกรีน ฮอลล์ เคยพูดไปแล้วว่า เราควรรักษาความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลชนชั้นสูงต่าง ๆ ไว้ และรักษาความสงบสุขเอาไว้

แน่นอน โดยสถานการณ์ปกติแล้ว ตระกูลชนชั้นสูงอื่น ๆ คงจะกลัวตระกูลที่ทรงอำนาจที่ใช้ชีวิตบนเส้นทางที่ไม่ธรรมดา และคงไม่กล้าเกินเส้นแน่ ๆ

“ทันย่า เดรค กล้ามากจริง ๆ เธอคิดว่าเธอเป็นผู้รักษาความยุติธรรมรึยังไงกัน? เธอพยายามจะสร้างสงครามระหว่างตระกูลเดรค กับกรีน ฮอลล์อย่างงั้นเหรอ? เธอไม่กลัวคิงส์ตัน ฮอลล์ที่อยู่เบื้องหลังเราเลยหรือไง?” มูซัคเดือดจัดด้วยความโกรธ

“ไม่ มันไม่ใช่เพราะเธอ ทันย่าเองก็กลัวนิดหน่อย และเธอไม่อยากยั่วโมโหเราด้วย” มังกี้หัวเราะก่อนจะพูดอีกว่า “มันคือบอดี้การ์ดของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เราคงไม่จบแบบนี้”