มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 644

มูซัคดูอึ้งมาก เขาพูด “อะไรนะ? นายจะบอกว่าไม่ใช่ทันย่าที่อยากจะมีเรื่องอย่างงั้นเหรอ แต่จริง ๆ แล้ว คือบอดี้การ์ดของเธอที่ต้องการหาความจริงน่ะนะ? ทันย่าเห็นด้วยกับเรื่องนั้นได้ยังไง? เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน ที่จะมาหาเรื่องเรา?”

“ใช่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้นักเลงนั่นมันหมายความว่ายังไง มันพูดอีกด้วยว่ามันจะมาหาพวกเราในวันพรุ่งนี้ และบอกอีกด้วยว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว เพราะฉะนั้นมันจะมาคนเดียว!”

มังกี้รู้สึกว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ “ผมไม่รู้ว่าไอ้นักเลงนั่นมันโกหกรึเปล่า แต่ไอ้นักเลงนี่ไม่ควรไปยุ่งด้วยอย่างยิ่งเลย เขาเป็นลูกเขยของตระกูลเทย์เลอร์!”

“เขาน่ะเหรอ?”

ท่าทีของมูซัคซึมลง เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “ฉันคงไม่ห่วงอะไรเลย ถ้าเขาเป็นแค่บอดี้การ์ดธรรมดาน่ะ แต่ฉันได้ยินมาว่าไอ้อาชญากรนั่น เขาเป็นคนหัวร้อน ฉันคิดว่าพวกอาจจะเรากำลังจะมีปัญหา!”

“คนหัวร้อน? หมายความว่าไง?”

“นี่พี่หมายถึงว่า เขาชอบก่ออาชญากรรมอย่างงั้นเหรอ?” มังกี้ถามพร้อมขมวดคิ้ว

มูซัคพยักหน้า “ฉันไม่มีหลักฐานมากนัก แต่ฉันคิดว่าการล่าพรรคเทพเจ้ามังกร ต้องเกี่ยวอะไรกับไอ้เฟนด์นี่แน่ ๆ ”

“ไม่มีทาง พรรคเทพเจ้ามังกรเก่งจะตาย พวกเขาจะกลัวเฟนด์ได้ยังไง?”

มังกี้ส่ายหน้าด้วยความไม่เชื่อ “มันเป็นไปไม่ได้ เขามีตัวคนเดียว เขาจะครอบครองความแข็งแกร่ง หรือความสามารถอะไรเทือกนั้นได้ยังไง? ผมได้ยินมาว่าพรรคเทพเจ้ามังกรรีบหนีออกไป ถึงขนาดที่ว่า ทิ้งข้าวของและเงินทองไว้ พวกเขารีบจนไม่ได้ขายพวกมันเลยด้วยซ้ำ และที่สำคัญไปมากกว่านั้น มีชายปริศนาที่มีพละกำลังมากมาย ฆ่าคนในตระกูลไปหลายคนเลยด้วยในคืนเดียว แม้แต่เทพเจ้ามังกรก็ไม่รอด ปรมาจารย์ทั้งหลายก็ถูกฆ่า หัวหน้าฮาร์วีย์ไม่มีทางเลือก นอกจากหนีไป”

จู่ ๆ มังกี้ก็คิดอะไรออกขึ้นมา และอุทานออกมา “พระเจ้า พี่มูซัค พี่คิดว่าเฟนด์ฆ่าพวกปรมาจารย์ทั้งหมดรึเปล่า?”