มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 647

กลุ่มชายอันธพาลรวมตัวกันที่ทางเข้าร้านอาหารและล้อมเฟนด์ไว้อย่างรวดเร็ว

ไทเกอร์รู้ว่าเฟนด์สามารถทำอะไรได้บ้างจึงไม่รู้สึกกังวลเลย แต่ภรรยาของเขายังกังวลอยู่นิดหน่อย เธอจึงถามขึ้นมาว่า “ไทเกอร์ พี่ใหญ่จะสู้กับพวกมันทั้งหมดได้เหรอ? เราควรจะจ่ายเงินให้พวกมันดีกว่าไหม? ไม่งั้นพวกมันก็อาจจะยังมารบกวนเราอีกหลังจากที่พี่ใหญ่ของคุณจากไป”

“ไม่ต้องห่วง พี่ใหญ่รู้ว่าต้องทำยังไง แค่เขาแสดงออกมาเพียงครั้งเดียว พวกมันก็คงต้องคิดให้ดีก่อนที่จะมายุ่งกับเราอีกในอนาคต!” ไทเกอร์เชื่อมั่นใจตัวเฟนด์สุด ๆ

“เด็กน้อย แกมีเงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ? อย่าแค่อวดดีนะ!” ชายผมสั้นหักนิ้วของเขาและถามเฟนด์ในขณะที่เขากำลังหักนิ้ว

สิ่งเดียวที่เขากังวลคือเด็กนี่จะแค่อวดดีและไม่มีเงินจ่ายให้พวกเขาในภายหลัง

“พวกแกไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก” เฟนด์พูดอย่างไม่ใส่ใจแล้วพูดต่อว่า “ฉันไม่จำเป็นต้องใช้มือเลยด้วยซ้ำก็เอาชนะพวกแกทุกคนได้!”

“ฮ่าฮ่า แกนี่ชอบพูดอวดดีจังนะ แกคิดว่าจะเอาชนะพวกเราได้โดยที่ไม่ต้องใช้มืองั้นเหรอ? ฉันคิดว่าแกคงทำอย่างที่พูดมานั้นไม่ได้หรอก!”

ชายผมสั้นหัวเราะและพูดต่อว่า “ถ้าแกทำได้จริง ฉันจะคุกเข่าต่อหน้าแกและเรียกแกว่าคุณปู่เลย!”

“อย่าเสียใจกับคำพูดของแกในภายหลังนะ!” เฟนด์โต้กลับ

ชายผมสั้นเริ่มรู้สึกตื่นเต้น เขาคิดว่าไอ้โง่ที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นโง่มาก ถ้าเด็กนั่นไม่แม้แต่จะใช้มือ พวกเขาก็คงจัดการเด็กนั่นได้เร็วขึ้นไปอีก

“แ-่งเอ๊ย เข้าไปพร้อมกันทุกคน! ล้อมรอบเขาไว้ ให้ฉันดูซิว่าเขาจะจัดการพวกเรายังไง!” ชายผมสั้นตะโกนออกมาหลังจากที่ครุ่นคิดแล้ว

เห็นได้ชัดว่าไอ้บ้านี่ไม่ได้โง่ เฟนด์ไม่ได้ใช้มือเลยและกลุ่มผู้ชายก็ล้อมเขาไว้อยู่ คราวนี้มันคงไม่ง่ายสำหรับเฟนด์แล้วแหละ

“ปัง ปัง ปัง!” ชายทุกคนที่พุ่งเข้าไปล้มลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวด พวกเขาจับที่หน้าอกหรือท้อง ซึ่งแต่ละคนมีสีหน้าบิดเบี้ยวจากความเจ็บปวด

“ไงล่ะ? พวกแกแพ้กันหมดแล้ว งั้นก็ถึงเวลาที่ต้องชดใช้แล้ว!” เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชาและพูดต่ออีกว่า “อย่าบอกนะว่าแกจ่ายเงินแค่ล้านเดียวไม่ได้!”