มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 666

เฟนด์ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินว่าทันย่าห่วง “ผมว่าไม่เป็นอย่างนั้นนะ ยังไงซะ เฮคเตอร์ก็เป็นหัวหน้าของกรีนสกาย ฮอลล์ในฐานะหัวหน้าของกลุ่มที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ เขาจะกลับไปทำตามคำสัญญาได้ยังไง?”

ในทางกลับกัน ทันย่าก็อดไม่ได้ที่จะมองเฟนด์อย่างเยาะเย้ย “แน่นอน เขาเป็นหัวหน้าของกรีนสกาย ฮอลล์ แต่พลังที่แท้จริงของพวกเขาไม่ใช่แค่ที่เห็นอย่างผิวเผินนะ สำหรับทั่วโลก พวกเขากำลังจะเปิดสปาและศูนย์สุขภาพ แต่ภายใต้ธุรกิจเช่นนั้น พวกเขาทำข้อตกลงมากมายเกี่ยวกับธุรกิจสกปรก ๆ เราควรจะไว้ใจคนแบบนั้นจริง ๆ เหรอ?”

เฟนด์พยักหน้าเห็นด้วย “มาดูกันว่ามันจะเป็นยังไง ถ้าไม่ได้เรียนรู้แล้วจะมาเสียใจทีหลัง!”

“เอาล่ะ นี่มันก็สายเกินไปแล้ว เราไปช้อปปิ้งกันเถอะ!” ทันย่าแนะนำ

เฟนด์ดูนาฬิกาที่ข้อมือ เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงแล้ว หลังจากครุ่นคิดมาเขาก็เสนอไปว่า “โอเค! ผมมีเงินห้าหมื่นเหรียญจากกรีนสกายฮอลล์ ผมจะเลี้ยงอาหารกลางวันกับพวกคุณทั้งสามคน!”

"ฮิฮิ! ขอบคุณ!"

ทันย่าหัวเราะ “โอ๊ะ จริงด้วย! เกือบลืมเลย! วันนี้คือวันจ่ายเงิน แล้วก็เป็นครั้งแรกที่คุณจะได้รับเงิน การเงินจะโอนเงินเดือนของคุณให้ไม่เกินบ่ายนี้!”

เฟนด์ไม่ได้สนใจคำพูดของทันย่า “จริงเหรอ? ถ้าคุณไม่พูดมาผมคงลืมไปแล้ว ฮ่า ๆ!”

“อะไรกัน? นี่เงินเดือนยี่สิบล้านเหรียญเลยนะ! พนันได้เลยว่าตัวเลขนี้มันสูงสุดในบรรดาบอดี้การ์ดแล้ว! คุณไม่ตั้งตารอหรือตื่นเต้นเลยได้ยังไง? แถมยังเกือบลืมด้วยเนี่ยนะ!”

อีวอนน์เป็นคนปากแข็ง แม้ว่าเฟนด์จะมีเงินอยู่หลายล้าน แต่จำนวน 20 ล้านก็ถือว่าเป็นจำนวนเงินที่มาก! แต่ก็ไม่มีความตื่นเต้นเลยบนใบหน้าของเขา

ดูเหมือนเงินจะไม่ใช่ความสนใจของชายคนนี้

“แค่ก แค่ก! อะแฮ่ม! แค่ขำ ๆ น่า โอเค ไป...ไปกินข้าวกันเถอะ!”

เฟนด์ไออย่างกระอักกระอ่วน เขินอายอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเขาก็เดินไปที่รถด้วยท่าทางจริงจังเพื่อปกปิดความเขินอาย

ชารอนรู้สึกไม่สบายใจเมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขา เธอบึนปากและพึมพำอยู่กับตัวเอง “เจ้าคนโรคจิตนี่ไม่แม้แต่จะสบตาฉันด้วยซ้ำ ตอนนี้จะมาตีก้นทันย่าเนี่ยนะ!”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ชารอนพูด ทันย่าก็เงียบไป เธอจับมือชารอนและพูดว่า “ซาซ่า อย่าบอกนะว่าเธอหึง? เขาแค่ล้อเล่นน่ะ เขาจะมาชอบผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉันได้ยังไง? นอกจากนี้เขาก็มีภรรยาแล้วนะ!”

อย่างไรก็ตาม ชารอนดูไม่พอใจกับคำอธิบายนั้น เธอพึมพำด้วยน้ำเสียงที่สิ้นหวัง “ฉันยังอารมณ์ไม่ดีอยู่! ทำไมเขาไม่มาล้อเล่นแบบนั้นกับฉันบ้าง!”