มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 667

อีวอนน์พูดไม่ออก เธอเดินอยู่ข้างหลังชารอนและตบหลังเธอ แล้วเดินออกไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"อ๊า!"

ความเจ็บปวดแผ่ซ่านทั่วหลังของชารอนทำให้เธอตะโกนออกมาดัง ๆ ดวงตาเบิกกว้างราวกับจานรอง “อีวอนน์ เดรค เธอทำอะไรเนี่ย!”

อีวอนน์ยิ้มอย่างไร้หัวใจและส่ายหน้า “ก็เพิ่งบอกว่าอยากโดนตบไม่ใช่เหรอ? ก็เลยทำเป็นว่าเป็นเฟนด์ที่ตบยังไงล่ะ”

ชารอนตกตะลึง เธอไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี เธอกำลังโกรธจัด “มัน มันจะเหมือนกันได้ยังไง?” ถ้าเป็นเฟนด์จริง ๆ มันก็อาจจะหมายความว่าเขาสนใจในตัวเธออยู่บ้าง หากเป็นเช่นนั้น แม้ว่าจะถูกตีจนช้ำแต่หัวใจเธอก็เต็มไปด้วยความยินดี อย่างไรก็ตาม เธอต้องอยู่ในความเป็นจริงที่ว่า เฟนด์ ไอ้โง่นี่ไม่เคยให้โอกาสเธอเลย เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงอีกต่อไปแล้ว

“ไปกันเถอะ นี่เป็นครั้งแรกที่เฟนด์เลี้ยงข้าวเราเลย เพราะงั้นก็เร็วเข้าเถอะ!”

ความรักและความภักดีของชารอนที่มีให้เฟนด์ทำให้ทันย่าถอนหายใจ เธอไม่คิดว่าความรักจะเป็นแบบนี้ มันคือความหลงใหล ครอบงำจนสูญเสียความรู้สึกของตัวเอง

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในปัจจุบันก็คือความรักที่ไม่สมหวังอยู่ดี

สุดท้ายแล้ว ด้วยความสวยงามและหุ่นที่ดีของชารอน จะมีผู้ชายจำนวนมากพร้อมที่จะคลั่งไคล้เธอ!

ชารอนก็ยังคงไล่ตามเฟนด์อย่างมั่นคง แม้เฟนด์จะไม่สนใจที่จะตอบสนองอะไรเธอและไม่เคยให้โอกาสเธอเลย!

เมื่อนึกถึงลูกชายคนนี้ สีหน้าของเจมส์ก็แข็งขึ้นมาในทันที “ทิโมธี ไอ้เด็กนี่ทำให้ฉันเป็นห่วงเสมอ! ได้ยินมาว่าเขาเล่นบิลเลียดกับเกรย์สันจากตระกูลมอนท์ทุกครั้งที่ว่าง นอกจากนี้จำนวนเงินเดิมพันในแต่ละเกมก็ค่อนข้างมาก เกมนึงอาจจะเสียมากได้เลย!

สเปคเตอร์เฟซขมวดคิ้ว เขามองเจมส์แล้วค่อย ๆ พูดออกมาว่า “นายท่านเดรค มีสิ่งหนึ่งเกี่ยวกับนายน้อยเดรคที่ผมไม่แน่ใจว่าควรจะรายงานดีหรือไม่”

เมื่อเห็นสเปคเตอร์เฟซลังเล เจมส์ก็ไม่สบายใจทันที เขาอุญาตพลางขมวดคิ้ว “ว่ามา!”

“ได้ยินมาว่านายน้อยเดรคไปบาร์บางแห่งเมื่อไม่นานมานี้ เขากำลังคบหาอยู่กับเพื่อนของไมเคิล วิลสัน เพื่อนคนนั้นเป็นนายน้อยจากตระกูลชนชั้นสาม ชื่อเสียงเรียงนามก็แย่มาก”

สีหน้าของเจมส์นิ่งลง “ทิโมธี ไอ้เด็กนี่! ต่อหน้าทำเป็นเชื่อฟัง ไม่คิดว่าจะไปคลุกคลีกับคนพวกนี้นะ ถ้ายังทำอย่างนี้อยู่ฉันจะทิ้งมรดกของตระกูลเดรคให้เขาในอนาคตได้ยังไง!”