มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 674

“โอ๊ย!” ไวท์ตี้ร้องด้วยความเจ็บปวด หน้าผากของเขาปรากฏเส้นเลือดขึ้นมา

“กระทืบมัน!” ไวท์ตี้สั่งเสียงดังสนั่นขณะกัดฟัน

“ลูกพี่แองกิส นี่มัน...” ลูกน้องของเขาตกใจมากเมื่อดูจากการโจมตีของเฟนด์แล้ว เขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ๆ แม้ว่าพวกเขาจะมีคนมากกว่า แต่ก็อาจจะต่อกรด้วยไม่ได้

“ออกไป อย่ามากวนอารมณ์ฉัน” เฟนด์บ่นเมื่อเห็นว่ามีคนเข้ามามากขึ้น ลูกค้าที่เข้ามาใหม่ก็พากันมองพวกเขา

ฟีลิกซ์มองไปที่เฟนด์ทันทีที่ได้ยิน “น-นายท่าน แล้วพวกเราล่ะ? ไปได้หรือยัง?”

“ไสหัวไป! พวกแกทุกคนออกไปซะ! เห็นพวกแกแล้วปวดหัว!” เฟนด์มองอย่างเหลืออดและโบกมือ

“ตกลง! งั้นผมไปแล้ว!” ฟีลิกซ์มีความสุขมากเมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาพยักหน้าทันทีและยืนขึ้นพร้อมกับลูกน้อง

ไวท์ตี้ไม่กล้าอืดอาดอีกต่อไป เขาวิ่งเร็วกว่ากระต่าย กลุ่มคนเกือบ 20 คนหายตัวไปจากสายตาของเฟนด์และคนอื่น ๆ

เฟนด์หันไปหาเซเลน่าอย่างไม่สนใจอะไรและยิ้มให้เธอ “ทานข้าวกันต่อเถอะ!”

"ตกลง!"