มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 71

“นอกจากนี้เรายังได้รับการแจ้งร้องเรียนว่าสถานที่แห่งที่สร้างขึ้นอย่างไม่ถูกต้องตามกฎหมาย คุณเข้าใจไหม? โชคดีแค่ไหนแล้วที่พวกคุณไม่โดนปรับ เรากำลังเจรจาเพื่อจะให้คุณออกไปโดยสมัครใจ อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าจะมีค่าชดเชย?”

ชายวัยกลางคนมีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า แต่คำพูดของเขานั้นกลับทำให้คนที่เหลือและฟีโอน่านั้น รู้สึกอารมณ์เสียทันที การรื้อถอนครั้งนี้ไม่มีค่าชดเชย?

“มันเป็นไปไม่ได้ ที่นี่คือคฤหาสน์เก่าแก่ของครอบครัวเทย์เลอร์ ถูกปล่อยทิ้งไว้โดยไม่มีใครอยู่เป็นเวลาหลายปี ปู่ของฉันเป็นคนบอกให้เราอยู่ที่นี่ ไม่ว่าอย่างไรก็ควรมีการชดเชยการรื้อถอน แล้วที่นี่จะเป็นอาคารที่ผิดกฎหมายได้อย่างไร? เราอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว!”

เซเลน่ารู้สึกโกรธมาก แต่เดิมที่ตั้งใจไว้ว่าจะกลับบ้านมาอาบน้ำอาบท่า แต่ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์นั้นอีกแล้ว

แผนเดิมของเธอคือการกลับบ้านเพื่ออาบน้ำ แต่ในขณะนี้เธอไม่มีอารมณ์ อีกฝ่ายนั้นทำตัวช่างไร้เหตุผล

“ฉันคิดว่าเงินคงอยู่กับแก แต่แกตั้งใจที่จะวางแผนเพื่อจะเก็บเงินเอาไว้ใช้เองใช่ไหม? ฮ่า ๆ แกรู้ไหมว่าเรามาจากครอบครัวเทย์เลอร์ แกควรจะตรวจสอบรายละเอียดอย่างรอบคอบก่อนที่จะมา แกคิดว่าแกจะรื้อถอนที่แห่งนี้โดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยงั้นเหรอ? แกฝันไปเถอะ!”

ท่าทีของฟีโอน่าเปลี่ยนแปลงไปทันที รอยยิ้มที่เคยปรากฏนั้นหายไปจากใบหน้าของเธอ

“เฮ้! เรามาที่นี่เพื่อแจ้งให้คุณทราบ ถ้าหากคุณแสดงอาการไม่พอใจแบบนี้ เราสามารถให้ทีมงานรื้อถอนของเรา โทรเข้ามาจัดการได้ตลอดเวลา!”

“คุณบอกว่า คุณมาไม่ผิดกฎหมาย งั้นคุณมีใบอนุญาตมาด้วยหรือเปล่า?” ชายชราถามขึ้นพร้อมกับหัวเราะ

ฟีโอน่าสีหน้าคล้ำลงทันที “ที่นี่ไม่ใช่ตึกพาณิชย์ ที่นี่เป็นที่อยู่อาศัยของครอบครัวเทย์เลอร์ เราจะมีใบอนุญาตได้ยังไง? คุณควรจะจ่ายค่าชดเชยให้กับเราบ้าง ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะรื้อถอน!”

“เฮ้! ผิดกฎหมายหรือไม่เป็นเรื่องที่เราต้องตัดสินใจไม่ใช่คุณ คุณไม่สามารถแสดงหลักฐานการอนุญาตให้เราเห็นได้จากนั้นจะถูกรื้อถอนในวันนี้เอง!”

ชายวัยกลางคนหัวเราะเบา ๆ จากนั้นก็โทรออก

หลังจากวางสายเสร็จเขาก็หัวเราะ “แน่นอนฉันรู้ว่า พวกคุณมาจากครอบครัวเทย์เลอร์ เพราะคนที่รับผิดชอบโครงการนี้คือ นายน้อยคลาร์ก หรือ เคน คลาร์ก! พวกเขาเป็นผู้รับผิดชอบในการสร้างบ้านพักคนชราเหล่านี้ พวกคุณกล้าที่จะทำให้พวกเขาไม่พอใจได้หรือไม่ล่ะ?”

“ฉันกำลังสงสัยว่ามันคือใคร ที่แท้ก็ไอ้สวะ!”

ในที่สุดเฟนด์ก็เข้าใจ ครั้งที่แล้วเขาปล่อยให้ไอ้เด็กนั่นตี เขายังรู้สึกขุ่นเคืองกับเหตุการณ์ในครั้งนั้น แต่เฟนด์ไม่ได้คิดว่าเขาจะใช้วิธีนี้เพื่อที่จะแก้แค้นพวกเขา

“เขา?”

ใบหน้าของฟีโอน่าซีดลงทันที ครอบครัวเทย์เลอร์ในปัจจุบันไม่สามารถทำให้ตระกูลคลาร์กไม่พอใจได้ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็ถูกไล่ออกจากครอบครัวเทย์เลอร์แล้ว นายใหญ่อาจจะไม่สนใจที่จะช่วยเหลือพวกเขา และอาจจะยังตำหนิพวกเขาที่ดันไปทำให้พวกจัณฑาลนั้นไม่พอใจ

เธอหันมาที่เฟนด์แล้วผลักเขา “ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของแก แกคนเดียวที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น เป็นเพราะแกไปตีเขา ตอนนี้พวกเขามาที่นี่เพื่อแก้แค้น เราจะถูกไล่ออกในไม่ช้า แล้วเราจะไปพักที่ไหนกัน”

“แม่ไม่ต้องกังวล จะไม่มีใครกล้าแตะต้องเรา!”

เฟนด์ยิ้มอย่างเยือกเย็น แล้วมองไปที่เซเลน่าที่เปื้อนโคลนจนมอมแมม เขาพูดด้วยความรักต่อเธอว่า “ที่รัก คุณเข้าไปซักผ้า และอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ ผมจะรอพวกเขาที่นี่เอง!”

“ตกลงค่ะ!”

เหตุผลบางอย่างทำให้เธอจ้องมองเฟนด์อย่างมั่นใจ เฟนด์ช่วยทำให้หัวใจของเธอนั้นสงบลง เธอคว้าเสื้อผ้าของเธอแล้วเดินไปซักมัน

ทันทีที่ได้ยินว่าเซเลน่ากำลังจะไปอาบน้ำนั้น คนงานสองสามคนก็กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก พวกเขาต่างสงสัยกันว่า ฉากที่สาวงามกำลังจะอาบน้ำนั้น มันจะมีเสน่ห์มากแค่ไหน

น่าเสียดายที่พวกเขาไม่มีโอกาสได้เห็นสิ่งนั้น และสามารถจินตนาการได้ในหัวเท่านั้น

ผู้ขายเหล่านั้นเริ่มรู้สึกอิจฉาเฟนด์ ‘ไอ้เด็กสวะคนนี้ โชคดีที่ได้พบสาวงามที่สวยขนาดนี้ จนมีลูกคลอดออกมา นั่นเป็นความใฝ่ฝันของผู้ชายนับไม่ถ้วน’

หลังจากที่เซเลน่า อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินกลับมาที่ลานบ้าน ด้านนอกตอนนี้นั้นมีรถแม็คโครจอดอยู่สามคัน และกลุ่มคนรวมถึงนายน้อยคลาร์ก

“ฉันได้ยินว่า มีคนดื้อด้านที่จะอยู่ที่นี่ ไม่ยอมฟังผู้บริหาร!”

เคนยิ้มเยาะ ขณะที่เขาเดินเข้าไปช้า ๆ ภายในลานโดยมีคนสองสามคนอยู่ข้างหลังเขา