มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 8

“แม่ไม่ว่าแม่จะพูดยังไงเขาก็ยังคงเป็นพ่อของไคลีและลูกเขยของแม่ อย่าไปเยาะเย้ยเขาแบบนั้นอีกได้ไหม!”

“เรื่องมันผ่านไปแล้ว มันกลายเป็นอดีตไปแล้ว เราควรจะหยุดพูดถึงมัน!”

เซเลน่าเป็นคนใจดีและเข้าใจคนอื่นเหมือนเดิม

“พอกันที! เราไม่มีความจำเป็นต้องนับเขาเป็นลูกเขยของเรา!” ฟีโอน่าตอบโต้กลับ

“ถูกต้อง ถ้าไม่ใช่เพราะแก ขาของฉันก็คงไม่อยู่ในสภาพแบบนี้!” แอนดรูว์กลั้นความเสียใจที่เกิดขึ้นไว้ในแบบเดียวกัน

“แต่เขาทำผิดอะไร? ย้อนกลับไปหนูนอนกับเขาทั้ง ๆ ที่ไม่คิดว่าตัวเองจะมาท้อง!”

เซเลน่ารู้สึกทำอะไรไม่ถูก มันเป็นการกระทำที่หน้าไม่อายของเธอเองที่ทำให้เกิดสิ่งนี้ขึ้น แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะไปทำแท้งเด็กได้

สถานการณ์ที่พวกเขาเผชิญจนถึงจุดนี้ถือเป็นการชดเชยความผิดพลาดที่เธอทำในตอนนั้น

“แกไม่ต้องมาอุ้มเด็ก แก...แกกำลังพยายามทำให้ฉันหัวใจวายจริง ๆ”

ฟีโอน่ากระแทกเท้าด้วยความหงุดหงิด

“ไม่เป็นไร มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้ว ตอนนี้เขากลับมาจากสงครามแล้ว มาดูกันว่าเขาจะหาอะไรทำในอนาคตได้ไหม ไม่แน่ชีวิตเราอาจจะดีขึ้นในที่สุด!”

“แอนดรูว์หยิบบุหรี่ออกมาแล้วจุดไฟ เขาโกรธมากเมื่อเห็นเฟนด์ แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้ สุดท้ายไคลีก็ยังคงเป็นหลานสาวของเขาเนื้อและเลือดของลูกสาวของเขาเอง

“มันจะดีขึ้นแค่ไหนกัน? เปรียบเทียบได้กับเหมือนตอนที่เราอยู่ทาวน์เฮาส์หรือไม่”

ฟิโอน่ายังคงโกรธเกรี้ยว

“เซเลน่าแม่ของผมอยู่ที่ไหน ทำไมผมไม่เห็นเธอ”

เฟนด์ขมวดคิ้ว เขากลับมาได้สักพักแล้ว แต่เขาก็ยังไม่เจอแม่ชาวน่าบอกกับเขาว่า แม่อยู่กับพวกเขา

“แม่ยังทำงานอยู่ เราไม่สามารถช่วยเธอได้มาก แม่ของคุณไม่มีศึกษาแถมอายุก็มากแล้ว เธอทำได้เพียงเป็นพนักงานทำความสะอาดเท่านั้น รายได้ของเธอค่อนข้างน้อยมาก แต่เธอก็มีแบ่งให้เราบ้างบางส่วน ในฐานะครอบครัวเราทำได้แค่นี้!” เซเลน่าพูดอย่างเศร้าใจ

“มา! พาผมไปหาเธอ! คุณคงรู้ว่าเธอเป็นคนดูแลทำความสะอาดถนนเส้นไหนใช่ไหม”

เมื่อได้ยินว่าแม่ของเขาทำงานเป็นคนทำความสะอาดและรายได้ของครอบครัวทั้งหมดขึ้นอยู่กับการเก็บขยะของเธอ เฟนด์รู้สึกอึดอัดมาก

“ไอ้สารเลว ฉันบอกให้แกหย่ากับเซเลน่าซะ ยิ่งไปกว่านี่นฉันจะไม่ปล่อยให้แกไปโดยไม่มีเงินอย่างน้อยสิบล้านดอลล่าร์สำหรับค่าตอบแทนที่ลูกสาวฉันเสียความบริสุทธิ์ไป!”

ขณะที่พวกเขากำลังจะจากไป เขาได้ยินเสียงระเบิดที่รุนแรงของฟิโอน่าจากด้านหลัง

…

ดวงอาทิตย์ที่กำลังแผดจ้าอยู่บนท้องฟ้า ในวันฤดูร้อนที่ร้อนแรงทำให้อุณหภูมิบนพื้นดินสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ที่ข้างถนนหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งถือหมวกขณะทำความสะอาดถนน

พึมพำ!

ขวดน้ำแร่ที่หมดแล้วถูกโยนลงตรงหน้าหญิงวัยกลาง

หญิงวัยกลางคนเงยหน้าขึ้นและเห็นเด็กสองคน มาพร้อมกับเด็กผู้หญิงในชุดเดรสสั้นสุดเซ็กซี่ เธอส่ายหัวอย่าเบื่อหน่าย “เฮ้อเด็ก ๆ สมัยนี้...พวกเขาไม่รู้ว่าควรทิ้งขยะลงในถังขยะได้ยังไงด้วยซ้ำ”

อีกฝ่ายได้ยินเสียงบ่นพึมพำของคนทำความสะอาดโดยไม่คาดคิด

“บ้ารึไง แกมันก็แค่คนทำความสะอาด ทำไมถึงต้องมาพูดเพ้อเจ้อไร้สาระมากมาย”

“ฉันขว้างมันทิ้งต่อหน้าแก แล้วยังไงล่ะ? ถ้าฉันไม่ทิ้งขยะที่นี่คนทำความสะอาดแกจะได้รับค่าจ้างโดยที่ไม่ต้องทำไรอะไรใช่หรือไม่” เจ้าหนูที่ขว้างขวดเมื่อสักครู่ ก็เริ่มปาข้าวของ ๆ เขาทันที

เขาถมน้ำลายลงบนพื้นตามไปด้วย “พวกชนชั้นต่ำอย่างแกก็สามารถทำได้เพียงแค่เท่านี้!”

“ใข่ ถ้าเราไม่สร้างขยะคนอย่างพวกเขาจะตกงานไม่มีงานทำ!”