มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 811

รอยยิ้มเย็นชาและไม่สนใจอะไรปรากฏออกมาบนใบหน้าของเฟนด์ เขาพลิกฝ่ามือ เข็มเงินหลายสิบอันปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา เขาเหวี่ยงแขนไปทางศัตรู กลุ่มคนจำนวนมากล้มลงบนพื้นทันที เข็มเจาะทะลุกระโหลกศีรษะของคนพวกนั้น ชายมากกว่าสิบสองคนตายทันที ซึ่งในนั้นมีนักสู้ชั้นยอดจำนวนหนึ่งรวมอยู่ด้วย

“ดูไม่ค่อยดีและ ถอยก่อน!”

ยายเฒ่าคาสเตลลาโนรู้สึกทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ การเหวี่ยงแขนของเฟนด์ฆ่านักสู้ที่แข็งแกร่งมากสองคนจากคิงส์ตันฮอลล์ได้ในชั่วพริบตา ความสามารถในการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนั้นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะต่อสู้กลับได้

เพียงไม่กี่วินาที คนของพวกเขาถูกฆ่าตายไปมากกว่าร้อยคน จำนวนศพที่ล้มลงยังคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว พวกเขานำคนมาห้าร้อยคนเพื่อต่อสู้กับพระเจ้า!

“ตึง!”

การกระทืบขาของเฟนด์ทำให้เขาไปอยู่ที่หน้าประตู ขวางทางออกไว้ ลาน่าและควีนนี่ก็ขวางทางออกอีกสองทางไว้ พวกเขาปิดกั้นทุกเส้นทางหลบหนี โดยไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายมีโอกาสหนีรอดไปได้

“ปัง! ปัง! ปัง!”

เลือดกระจายไปทั่ว ไม่ว่าคนพวกนั้นจะมาจากพรรค หรือ ตระกูลไหนก็ตาม ไม่ว่าจะกรีนสกายฮอลล์ หรือ ตระกูลวัตสันก็ตาม จุดจบของคนพวกนั้นทั้งหมดเหมือนกัน นั่นก็คือ นรก

“เฟนด์ ได้โปรด ข้อร้องเถอะ ปล่อยพวกเราไปเถอะ! ภรรยาของฉันและแม่ยายของนายเป็นเพื่อนสนิทกัน จริงไหม? ยังไม่รวมถึงที่นายกับฉันเพิ่งทานอาหารเย็นร่วมกันไปเมื่อคืนนี้ด้วย!”

ลอว์เรนซ์ที่ยังมีชีวิตอยู่มองดูคนของเขาแต่ละคนล้มลงกับพื้นไปอย่างรวดเร็ว เขาเริ่มอ้อนวอนขอความเมตตาจากเฟนด์ เขาตกอยู่ในภาวะหวาดกลัวมากจนคุกเข่าลงต่อหน้าเฟนด์

เจย์เดนก็เหมือนกัน คุกเขาลงบนพื้นและพูดขอร้องออกมาว่า “เฟนด์ เราผิดไปแล้ว เรารู้ว่าเราผิดไปแล้วจริง ๆ เมื่อคืนเราเพิ่งเจอกันไปไม่ใช่เหรอ? นายอยากได้เงินไหม? ฉันให้นายได้ทุกอย่างเลย ได้โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วย!”

เฟนด์กอดอกทันทีที่ได้ยินคำขอร้องของพวกเขา เข็มเงินที่พุ่งผ่านสายลมและฝังลงไปบนกำแพงก่อนหน้านี้ ได้ลอยออกมาจากผนังอย่างเหลือเชื่อและกลับเข้ามาอยู่ในฝ่ามือของเฟนด์

“ไว้ชีวิตงั้นเหรอ? นายไม่ได้บอกว่าอากาศที่ต่างประเทศนั้นหวานและสดชื่นกว่าอากาศที่นี่เหรอ? แค่หายใจในอากาศของแคทธีเซียนายก็รู้สึกรังเกียจแล้วไม่ใช่เหรอ?”

เฟนด์หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา สายตาของเขาค่อย ๆ เคลื่อนออกจากเจย์เดนไปยังลอว์เรนซ์แทน “ไอ้เลวอย่างแกที่วางยาพิษได้แม้กระทั้งกับพ่อของตัวเอง ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ ไม่ต้องพูดถึงการ 'ใช้' อากาศหายใจเลย ฉันต้องปกป้องสิ่งแวดล้อมไม่ให้สิ้นเปลืองอากาศ โอเค?”

“ฉัน ฉันไม่ได้...”

“จริงเหรอ? โอ้พระเจ้า พวกเขามาเพื่อช่วยเรา! ขอบคุณค่ะ!”

ผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มนั้นก้าวออกมาข้างหน้าและล้มลงกับพื้น เธอคุกเข่าต่อหน้าพวกเขาทั้งสามแล้วก้มหัวโค้งคำนับให้ “ขอบคุณค่ะ! ขอบคุณมาก! คุณคือผู้ช่วยชีวิตของพวกเรา!”

“ขอบคุณ ขอบคุณค่ะผู้มีพระคุณ!”

คนอื่น ๆ ก็เลียนแบบผู้หญิงคนนั้น พวกเธอก็คุกเข่าลงต่อหน้าพวกเขาทั้งสามแล้วก้มหัวขอบคุณพวกเขา

“ไม่เป็นไร พวกเธอเป็นอิสระแล้ว กลับบ้านไปเถอะ!”

เฟนด์โบกมือให้ แล้วผู้หญิงพวกนั้นก็ลุกขึ้นยืน จากนั้นพวกเธอทีละคน ๆ ก็ออกจากสถานที่อันน่าสยดสยองแห่งนี้ไป

เฟนด์ ลาน่า และควีนนี่ เดินออกไปข้างนอกโรงงานร้าง จากนั้นเฟนด์ก็จุดไฟเผาโรงงานทั้งหลังให้กลายเป็นเถ้าถ่าน