มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 812

“เราควรไปกำจัดคนที่กรีนสกายฮอลล์ด้วยไหม?”

ลาน่าถามเฟนด์ ขณะที่เปลวไฟกำลังลุกไหม้อย่างรุนแรงต่อหน้าพวกเขา

หลังจากที่คิดเรื่องนี้อยู่สักพัก เฟนด์ก็ส่ายหัว “พวกเขาสูญเสียไปมากแล้วในครั้งนี้ คนของพวกเขาตายไปหลายคน รวมทั้งนักสู้ชั้นยอดพวกนั้นด้วย สิ่งที่เหลืออยู่ของพวกกรีนสกายฮอลล์ก็เหลือแต่พวกกุ้งแห้งไร้ประโยชน์และพวกหัวหน้าเท่านั้น มันแน่นอนแล้วว่า กรีนสกายฮอลล์ถูกทำลาย พวกเขาก็เหลือแค่เปลือกแต่วิญญาณของพวกเขาหายไปแล้ว! เหตุการณ์ในวันนี้จะสอนบทเรียนให้พวกเขา จับตาดูพวกเขาไว้และค่อยมาดูกันว่าปฏิกิริยาของพวกเขาจะเป็นยังไงหลังจากนั้น!”

เฟนด์หยุดไปพักหนึ่งและพูดต่อว่า “เพราะยังไงซะ ก็ยังมีพวกคิงส์ตันฮอลล์หนุนหลังกรีนสกายฮอลล์อยู่ ถ้าเราฆ่าหัวหน้าของกรีนสกายฮอลล์และคนที่เหลือ ฉันเกรงว่าคิงส์ตันฮอลล์จะไม่ยอมง่าย ๆ พวกเขาคงเข้ามาแทรกแซงอย่างแน่นอน!”

ลาน่าโบกมือเพื่อที่จะแสดงความเห็น “จริง ๆ แล้ว วันนี้ก็ไม่มีหลักฐานอะไรเหลือแล้ว ดังนั้นอย่างมากพวกเขาก็จะแค่สงสัยคุณ มาดูกันว่าพวกเขาจะหยุดแค่นี้หรือเปล่า แต่ถ้าพวกเขาอยากหาเรื่องมาตายเองก็ไม่ใช่ความผิดของเรา!”

“ทำได้ดีมาก! พวกเธอสองคนทำได้ดีมาก!”

เฟนด์ส่งยิ้มอบอุ่นและจริงใจให้ลาน่าและควีนนี่ขณะที่เขาชมพวกเธอ

“ไม่เป็นไรเลย! เป็นเกียรติของฉันอย่างยิ่งที่ได้รับใช้ท่านนักรบสูงสุด ได้โปรดพาฉันไปด้วยถ้าหากท่านมีงานอย่างวันนี้อีก!”

ควีนนี่มองไปที่เฟนด์ด้วยสายตาที่เคารพและชื่นชม

เฟนด์ยิ้มนิด ๆ และหยิบขวดยาครีมเล็ก ๆ ออกมาจากกระเป๋า “เอานี่ไป แขนเธอบาดเจ็บ! ทาบริเวณแผลของเธอ ไม่นานเดี๋ยวมันก็หายดี ส่วนที่เหลือเธอก็เก็บเอาไว้ใช้ยามจำเป็นเลยแล้วกัน!”

“โอ้โห! เยี่ยมไปเลย! ขอบคุณมากค่ะนายท่าน!”

ควีนนี่แทบจะปกปิดความตื่นเต้นของเธอเอาไว้ไม่อยู่ “ท่านเป็นอาจารย์ด้านการแพทย์ของคุณอีธาน อายส์ ดังนั้นยานี้ต้องมีประสิทธิภาพและมีค่ามากแน่ เป็นเกียรติอย่างยิ่งของฉันที่ได้รับยาจากท่านนักรบสูงสุด แม้ว่าฉันจะต้องตายมันก็คุ้มค่าแล้ว!”

นายใหญ่วัตสันก็ดีขึ้นมากหลังจากที่อาบน้ำยาเมื่อวานนี้ ดูเหมือนว่ายาที่เฟนด์จ่ายให้นั้นได้ผลจริง ๆ บางทีอีกไม่กี่วันเขาอาจจะพูดได้

ผ่านไปหลายนาทีวันรุ่งขึ้นก็มาถึง คนหลายคนจากตระกูลวัตสันที่ออกไปยังไม่กลับมาเลย เมลินดายิ้มที่มุมปาก

“แปลก ทำไมพวกเขายังไม่กลับมาอีก?”

ไอรีนขมวดคิ้วมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง “พวกเขาคุยธุรกิจอะไรกัน? แถมพวกเขายังปิดบังฉันอีก แล้วทำไมพวกเขาถึงยังไม่กลับบ้านทั้ง ๆ ที่ผ่านมาทั้งคืนแล้ว”

เมลินดาเดินไปข้างหลังไอรีน “ไม่ต้องห่วงนะคะแม่” เธอพูดยิ้ม ๆ “บางทีพวกเขาอาจจะกลับมาในตอนบ่าย!”

แม้ว่าเธอจะปลอบไอรีนด้วยคำพูดพวกนั้น แต่เมลินดารู้ดีว่าเจย์เดนและคนอื่น ๆ จะไม่มีวันได้กลับมา