มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 948

ในสายตาของคนอื่นนายน้อยแชฟฟ์แมนอ้วนอย่างกับหมู เขาหนักประมาณ 200 ปอนด์เลย

แต่เขากลับดูเบาราวกับขนนกตอนที่เขาถูกเฟนด์เตะเข้าจัง ๆ เขากระเด็นถอยหลังไปหลายเมตรแล้วร่วงลงบนพื้น

ปัง!

คาเลบทนความเจ็บปวด กัดฟัน และลุกขึ้นยืน แต่เขาก็ล้มลงอีกครั้ง เพราะพีซที่กระเด็นลอยมานั้นชนเขาจนล้มลงกับพื้นทำให้เขาบาดเจ็บอีกครั้ง เลือดก็ทะลักออกมาจากปาก มันเป็นภาพที่น่าเวทนามาก

หลังจากที่สอนบทเรียนให้อีกฝ่ายแล้ว เฟนด์ก็เดินไปและมองที่นายน้อยทั้งสองคนที่นอนอยู่บนพื้นอย่างเจ็บปวด “ฉัน เฟนด์ วู๊ด ไม่ใช่คนเลว ฉันใจดีมาก แต่ไอ้อ้วนอย่างแกที่น่าเกลียดแบบนี้ ยังฝันที่จะมาจับมือภรรยาของฉันอีกงั้นเหรอ? แกที่เหมือนคางคกโหยหาเนื้อหงส์ หวังมากเกินไปจนไม่ได้ดูตัวเองเลย แกกล้าดียังไงจะมาจับตัวภรรยาของฉัน แกอยากตายมากเหรอ!”

หลังจากที่พูดจบ เฟนด์ก็หยุดไปพักหนึ่งเพื่อครุ่นคิดเรื่องนี้ แล้วเขาก็พูดขึ้นมาอีกครั้งว่า “จำเหตุการณ์วันนี้เอาไว้เป็นบทเรียนนะ ฉันหวังว่าต่อจากนี้ไปแกจะประพฤติตัวดี ๆ ไม่งั้นมันอาจจบไม่สวยแน่ และแกอาจจะลากครอบครัวของแกลงไปในโคลนนี้ด้วย ฉันเข้าใจว่าการใช้ชีวิตเป็นเรื่องยากและฉันก็เป็นคนประเภทที่พร้อมจะให้โอกาสคนเป็นครั้งที่สอง แต่ถ้าแกไม่หวงแหนโอกาสครั้งที่สองนี้ไว้ ก็อย่ามาโทษฉันนะ ตอนที่แกและครอบครัวของแกหายไปจากโลกนี้!”

“พระเจ้า! เด็กบ้านี่เป็นใคร? ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ เขากล้าทำร้ายนายน้อยแชฟฟ์แมน! เขาไม่รู้หรือไงว่านั่นคือนายน้อยแห่งตระกูลชนชั้นสอง!”

“นายพูดถูก! แม้แต่นายน้อยของตระกูลชนชั้นสองด้วยกันยังต้องเคารพนายน้อยแชฟฟ์แมนเลยเมื่อเจอเขาข้างนอก พวกเขาทุกคนรู้ว่านายน้อยแชฟฟ์แมนคนนี้โหดเหี้ยมและไร้ความปราณี แต่หมอนี่กลับกล้าทำร้ายเขาอย่างรุนแรง!”

คนจำนวนมากที่ร่ำรวยและมีอำนาจแสดงความคิดเห็นออกมาเสียงดัง ปกติแล้วพวกเขาจะจำนายน้อยสองคนนี้ได้ เพราะพวกเขาต่างก็กลัวนายน้อยสองคนนี้ โดยเฉพาะนายน้อยแชฟฟ์แมน เขาเป็นคนที่พวกเขาไม่กล้าไปทำให้โกรธเคืองและไม่ลังเลเลยที่จะอยู่ให้ห่างจากเขา

พวกเขาไม่คิดว่าจะมีคนที่ใจร้อนและยังโหดเหี้ยมกว่าที่กล้าสอนบทเรียนให้เขา

“ไปกันเถอะที่รัก!”

เฟนด์ยิ้มอย่างอบอุ่นให้เซเลน่า จับมือเธอ และเดินออกไปจากที่เกิดเหตุ

หลังจากนั้นไม่กี่นาที พวกเขาก็มาหยุดอยู่ที่สถานที่ที่ดูเหมือนร้านขายยาจีน โดยที่ประตูมีติดป้ายประกาศไว้ว่า 'ขาย'

“ก็ได้ งั้นเข้าไปดูรอบ ๆ กันเถอะ!”

เซเลน่าพยักหน้าและเดินเข้าไปในร้านพร้อมกับเฟนด์

ร้านขายยาจีนแห่งนี้มีชื่อว่า ร้านขายยาปรารถนา การตกแต่งภายในได้รับการดูแลอย่างดีและมีลานภายในที่มีห้องแถวอยู่ด้านหลังร้าน

เห็นได้ชัดว่ามันคงราคาไม่ถูก

เมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาในร้านก็ได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างหมดหวังเฮือกใหญ่ดังขึ้นมา ซึ่งมันมาจากเจ้าของร้าน “ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้มากแล้ว นี่คือเงินเดือนของเดือนนี้ และตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปพวกคุณไม่ต้องมาที่ร้านแล้ว ทุกวันนี้ร้านแพทย์แผนจีนอยู่รอดได้ยากมากเพราะทุกคนเชื่อแต่แพทย์แผนตะวันตกเท่านั้น และผมคิดว่ามันก็ยากที่จะขายร้านขายยาปรารถนาให้คนอื่น เพราะร้านนี้มันใหญ่เกินไป!” เจ้าของร้านพูดออกมาอย่างหมดหวังกับหมอชราคนหนึ่ง

หมอชราคนนั้นที่เป็นแพทย์แผนจีนก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับเจ้าของร้าน “นั่นสิ อันที่จริง ความรู้ทางการแพทย์แผนจีนนั้นกว้างขวางและลึกซึ้งมาก มีโรคมากมายที่แพทย์แผนตะวันตกรักษาไม่ได้ แต่แพทย์แผนจีนสามารถรักษาได้ ยิ่งไปกว่านั้น ยาจีนยังส่งผลข้างเคียงต่อร่างกายของเราเพียงเล็กน้อยหรือไม่ส่งผลข้างเคียงเลย น่าเสียดายที่ความรู้ด้านนี้กำลังค่อย ๆ ลดลงและหายไป คนเราจะไปโรงพยาบาลใหญ่ก็ต่อเมื่อป่วยเท่านั้น!”