มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 949

“หมอคนนั้นพูดถูกและมีความคิดดีมาก!”

เฟนด์พยักหน้าอย่างพอใจและพูดพึมพำออกมา

“คุณสองคนมาหาหมอเหรอ?”

หมอชราคนนั้นเดินออกมาต้อนรับเฟนด์กับเซเลน่าทันที ตอนที่เขาเห็นเฟนด์กับเซเลน่าเดินเข้ามาในร้าน

“เปล่า เราเห็นป้ายประกาศที่ติดอยู่หน้าประตู ร้านแห่งนี้ไม่ได้ประกาศขายเหรอ? ผมสนใจร้านนี้ ขายราคาเท่าไหร่?”

เฟนด์ตอบกลับหมอราคนนั้นด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

“คุณครับ ร้านแห่งนี้อยู่ในทำเลดีและข้างในยังกว้างขวางมาก! เข้ามาข้างในก่อน แล้วผมจะพาคุณเดินดูรอบ ๆ ดีไหม?”

เจ้าของร้านขายยาปรารถนาเดินเข้ามาหาพวกเขาทันทีหลังจากที่รู้ว่าเฟนด์สนใจร้านแห่งนี้ แม้ว่าเจ้าของร้านจะคิดว่าคงเป็นไปได้ยากที่พวกเขาจะมาซื้อร้านนี้ต่อก็ตาม แต่เจ้าของร้านก็ยังยิ้มอย่างอบอุ่นและต้อนรับพวกเขาอย่างดี เพราะยังไงซะก็หาได้ยากมาที่จะมีคนมาสนใจร้านแบบนี้

“เป็นความคิดที่ดี! ไปดูรอบ ๆ กัน”

เฟนด์พยักหน้าเห็นด้วยและเดินตามเจ้าของร้านไปเดินดูบริเวณรอบ ๆ ของร้านขายยา

เมื่อพวกเขาเดินดูกันเสร็จแล้ว เฟนด์ก็ถามออกมาตรง ๆ ว่า “ร้านนี้ขายราคาเท่าไหร่? แล้วคุณช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมว่าจะติดต่อผู้ขายวัตถุดิบยาจีนได้ที่ไหน?”

“ไม่ต้องห่วงครับ ข้อมูลติดต่อของผู้ขายทั้งหมดถูกบันทึกไว้ในสมุดบันทึกเล่มนี้!”

เจ้าของร้านยื่นสมุดบันทึกให้เฟนด์ แล้วพูดต่อว่า “สำหรับราคาของร้านแห่งนี้ ผมไม่ได้ต้องการกำไรมาก ผมจะขายมันให้คุณในราคาหนึ่งล้านเหรียญ ผมเสียค่าใช้จ่ายไปมากกว่านั้นในการปรับปรุง แต่คุณดูจริงใจมาก ดังนั้นผมจะไม่เรียกร้องมากไปกว่านี้ ขายให้คุณแค่หนึ่งล้านเหรียญก็พอ ผมอยากบอกคุณว่าร้านแห่งนี้อยู่ในทำเลดีจริง ๆ และทุก ๆ ตารางนิ้วมีค่าดั่งทองคำ ผมจ่ายค่าเช่าล่วงหน้า 3 ปี ตอนที่ผมเช่าร้านนี้ครั้งแรกซึ่งเป็นเงิน 10 ล้านเหรียญต่อปี สมุนไพรจีนพวกนี้ก็มีมูลค่ามากด้วย ดังนั้นราคารวมทั้งหมดอาจจะมากกว่า 30 ล้านเหรียญ!”

อดัมซึ่งเป็นเจ้าของร้านกระโดดโลดเต้นดีใจพร้อมกับกลืนน้ำลายอย่างแรง

“มันไม่สำคัญหรอกว่าผมจะสามารถหารายได้ 100 ล้านเหรียญกลับคืนมาในอีกหนึ่งหรือสองวันข้างหน้าได้หรือไม่ แต่สำหรับผมเงิน 100 ล้านเหรียญก็เป็นแค่เงินก้อนเล็ก ๆ!”

อย่างไรก็ตาม เฟนด์ตอบกลับมาอย่างไม่กังวล “นอกจากนี้ สำหรับผมคุณดูเป็นคนดีเพราะงั้นผมถึงยินดีเสนอราคาให้คุณ 100 ล้านเหรียญ!”

เจ้าของร้านรู้สึกซึ้งใจมากจนเสียงของเขาสั่น “พ่อหนุ่ม 100 ล้านเหรียญนั้นมากเกินไป ผมเข้าใจว่าคุณจากครอบครัวที่ร่ำรวย และเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับคุณ แต่คุณจะมาบอกว่าคุณสามารถหาเงินคืนได้ภายในหนึ่งหรือสองวันเพื่อทำให้ผมสบายใจได้ยังไง? คุณไม่จำเป็นต้องพูดโกหกในแง่ดีแบบนั้นหรอก ผมเข้าใจสถานการณ์ดี”

“ช่วยส่งเลขบัญชีธนาคารของคุณให้ผมด้วย”

เฟนด์ยื่นมือออกไป “คุณเจ้าของร้าน ผมไม่ได้โกหกคุณ คนทั่วไปคงไม่จ่ายเงิน 100 ล้านเหรียญเพื่อรักษาโรคหรอก แต่สำหรับกรณีอื่น ๆ อย่างเช่น มะเร็ง โรคที่รักษาไม่หาย หรือโรคอะไรก็ตามที่ทำร้ายชีวิตของพวกเขา ไม่ต้องพูดถึง 100 ล้านเหรียญ พวกเขาคงยินดีจ่ายแม้ว่าค่ารักษาราคาจะเป็นพันล้านเหรียญก็ตาม”