มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1000

“สามีเหรอ?” พวกอันธพาลทั้งสามพูดขึ้นพร้อมกัน ขณะที่พวกเขาหันไปมองกันและกัน ทันใดนั้นความสับสนงุนงงของพวกเขาก็กลายเป็นการมุ่งร้ายอย่างรวดเร็วขณะที่พวกเขาเริ่มถลึงตามมองคนหนุ่มคนนั้น

“เดี๋ยวนะ ฉันไม่ใช่สามีของเธอ!” คนหนุ่มคนนั้นตอบกลับขณะที่เขาโบกมือของเขาอย่างรวดเร็วด้วยความหวาดกลัว

เมื่อได้ยินแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็พบว่าตัวเองกำลังกรอกตาอยู่ ขณะที่เธอคิดกับตัวเอง ‘แม่งเอ้ย! ใครจะขี้ขลาดได้มากขนาดนี้กัน?’

พวกอันธพาลเองก็หัวเราะลั่นขึ้นมาทันที ขณะที่หนึ่งในพวกเขากล่าว “ปรากฏว่าเธอก็ค่อนข้างฉลาดนะ สาวน้อย! พวกเราจะทำให้มั่นใจได้เลยว่าจะสอนบทเรียนที่ดีให้เธอในภายหลัง!”

และในขณะที่พวกเขากำลังจะพุ่งเข้าใส่ทั้งสองคน คนหนุ่มคนนั้นก็หันหลังกลับ ทันใดนั้นเขาก็ชี้ไปยังทางเข้าของซอยก่อนจะตะโกนขึ้นมา “ตำรวจ!”

ทันทีที่พวกเขาได้ยินแบบนั้น พวกอันธพาลที่กำลังเมาอยู่ทั้งสามคนก็หยุดชะงักทันทีและหันหลังให้ทั้งสองคน โดยนั่งยอง ๆ ลงหลังจากนั้นทันที พร้อมกับยกมือไว้หลังหัวของพวกเขา!

“พ พวกเราจะไม่ทำอีกแล้วดังนั้นโปรดปล่อยพวกเราไปเถอะครับ!”

เมื่อเห็นว่าพวกอันธพาลกำลังถูกทำให้วอกแวกในตอนนี้ คนหนุ่มคนนั้นจึงเริ่มลากแขนผู้หญิงไป ขณะที่เขาพูด “ตอนนี้ก็เป็นโอกาสของพวกเราแล้ว! วิ่งเร็ว!”

เฉพาะไม่กี่ก้าวต่อมาเมื่อเขาตระหนักได้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่สามารถวิ่งต่อไปได้แล้ว ขอบคุณพระเจ้า เขาสังเกตเห็นฝาท่อระบายน้ำอยู่ใกล้ ๆ

เมื่อดึงเธอไปที่นั่น เขาก็ใช้แรงเล็กน้อยบนเท้าของเขา เพื่อเอียงฝาท่อระบายน้ำขึ้น ทันทีที่พวกอันธพาลทั้งสามก้าวออกมาจากซอยนั้น คนหนุ่มคนนั้นจึงเตะฝานั้นใส่พวกเขาได้อย่างง่ายดายในทันที!

โดยการหมุนด้วยความเร็วสูง ฝาท่อระบายน้ำส่งเสียงหวีดผ่านอากาศไปก่อนที่ในที่สุดจะปะทะเข้ากับพวกอันธพาลทั้งสามคนที่ยืนใกล้กัน! เป็นผลให้พวกอันธพาลทั้งหมดล้มลงกับพื้น

ด้วยเหตุนี้คนหนุ่มจึงหันหลังกลับเพื่อไล่ตามผู้หญิงคนนั้นให้ทัน และยังคงช่วยเธอหลบหนีต่อไป ผู้หญิงคนนั้นเองก็ค่อย ๆ วิ่งเหยาะ ๆ ห่างออกไปจากที่เกิดเหตุแล้วในตอนนั้น ซึ่งหมายความว่าเธอไม่ได้เห็นความสามารถที่น่าทึ่งของคนหนุ่มคนนั้นด้วยการใช้ฝาท่อระบายน้ำเลย

สุดท้ายพวกเขาทั้งคู่ก็มาถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ตรงนั้นผู้หญิงคนนั้นจึงพูดขึ้นมา “หยุด ฉันวิ่งไม่ได้อีกต่อไปแล้ว…”

ขณะที่คนหนุ่มหันไปมองเธอ เขาก็เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังหายใจอย่างหนักหน่วง มือของเธอวางไว้ตรงเข่าขณะที่เธอค่อย ๆ หยุดพักหายใจอีกครั้ง

แน่นอน คนหนุ่มที่ว่าก็คือเจอรัลด์นั่นเอง

ขอบคุณที่มีเพียงกระเป๋าเดินทางของเขาเท่านั้นที่ต้องถือมาด้วยในรูปของกระเป๋าสะพายไหล่ เจอรัลด์ใช้โอกาสนี้ในการสังเกตคนงามคนนี้อย่างเหมาะสม เมื่อพวกเขาปลอดภัยกันแล้วตอนนี้

อย่างไรก็ตา เนื่องจากผู้หญิงแต่งกายด้วยชุดเครื่องแบบก้มตัวลงเพื่อพักหายใจ เจอรัลด์จึงเห็นหน้าอกขาว ๆ ของเธอแวบ ๆ เขาจึงเบี่ยงสายตาหนี เพราะไม่รู้ว่าจะมองที่ไหนด้วยซ้ำ ไม่นานผู้หญิงคนนั้นจึงเข้าใจได้และจับคอเสื้อของเธออย่างรวดเร็ว ขณะที่เธอหน้าแดงอย่างมาก

หลังจากความเงียบสั้น ๆ ผู้หญิงคนนั้นจึงยิ้มอย่างค่อนข้างกระอักกระอ่วนก่อนจะพูดขึ้น “…ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันจากที่นั่น…ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ใครจะไปรู้ว่าจะฉันจะเป็นยังไงเมื่อสิ้นสุดคืนนี้!”