“เฮ้ หวัดดี! พวกเราพบกันอีกแล้ว!” ฮาเวน เลิฟเวลล์ หนึ่งในผู้หญิงที่มีเสน่ห์กล่าว ขณะที่เธอโบกมือให้คนหนุ่มคนั้น
“ใช่ แน่นอน…” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ขณะที่เขาปิดประตูด้านหลังเขา โดยวางกระเป๋าของเดินทางเขาไว้ตรงบริเวณที่กำหนดไว้เป็นพิเศษสำหรับนักท่องเที่ยว จากนั้นเจอรัลด์ก็มุ่งหน้าไปยังโต๊ะว่างที่บังเอิญอยู่ติดกับโต๊ะของฮาเวนพอดี
ขณะที่เจอรัลด์นั่งลง ฮาเวนก็พูดเสริม “คุณจำบทสนทนาเล็ก ๆ ของพวกเราบนรถไฟก่อนหน้านี้ได้ไหม? มันดีมากจนฉันอยากจะขอเบอร์ไลน์ของคุณด้วยซ้ำในที่นี้! ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่มีเคยคาดคิดเลยว่าจะพบคุณอีกครั้งเร็วขนาดนี้…ฉันคิดว่าการพบกันของพวกเราต้องถูกกำหนดมาจากฟากฟ้าแล้ว!”
“พอได้แล้ว ฮาเวน เขามาที่นี่เพื่อทานอาหาร ดังนั้นอย่าไปรบกวนเขาอีกต่อไปเลย” ซารีนา พี่สาวของฮาเวนกล่าว ขณะที่เธอเตะเท้าของฮาเวนเบา ๆ โดยเตือนให้เธอมีมารยาทบ้าง
“เธอพูดถูก ฮาเวน ทำไมเธอถึงจะขอเบอร์ไลน์ของเขาด้วยล่ะ?” ควินตินกล่าวเสริม
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็เพียงแค่ส่ายหัวของเขาก่อนจะยิ้มขบขันแกมเหน็บแนม
อย่างที่ฮาเวนพูดไป เจอรัลด์บังเอิญพบกับพี่น้องเลิฟเวลล์ทั้งสามคนก่อนหน้านี้ ในขณะที่พวกเขายังคงอยู่บนรถไฟกัน ตอนนั้นพี่น้องเลิฟเวลลนั่งอยู่ตรงข้ามกับเจอรัลด์พอดี
อย่างไรก็ตาม ควินตินไม่พอใจกับที่นั่งข้างหน้าต่างของเขา เนื่องจากชายชราคนหนึ่ง ที่ดูอายุประมาณแปดสิบปีได้ ซึ่งนั่งอยู่ข้างเจอรัลด์นั้นเป็นสิ่งที่น่ารำคาญสำหรับเขา ชายชราคนนั้นเองก็นอนหลับโดยเอาหัวพิงหน้าต่างมาตลอดการเดินทางเป็นส่วนใหญ่ และควินตินก็ทนไม่ได้ที่ต้องมองใบหน้าที่กำลังหลับของเขาไปนานกว่านั้น
เป็นผลให้ ควินตินขอให้เจอรัลด์เปลี่ยนที่นั่งกับเขา แม้ตอนแรกเจอรัลด์ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรื่องนั้น แต่ควินตินกลับโยนเงินหนึ่งร้อยดอลลาร์ให้เจอรัลด์ ในขณะที่ถาม
ถ้าเขาสุภาพกว่านี้เล็กน้อยและมีมารยาทมากขึ้น เจอรัลด์ก็คงจะเปลี่ยนที่นั่งกับเขาแล้ว แต่หลังจากนาทีที่เงินร้อยดอลลาร์ถูกโยนมาทางเขา เจอรัลด์ก็เพิกเฉยต่อคำขอของควินตินไปโดยสิ้นเชิง
ถ้าฮาเวนไม่ได้เข้ามาแนะนำควินติน เขาก็คงจะเริ่มทะเลาะกันกับเจอรัลด์อย่างแน่นอน
ภายหลังฮาเวนเองก็เริ่มพูดคุยกับเจอรัลด์ เนื่องจากเจอรัลด์เคยเดินทางมากมายในปีที่ผ่านมา เขาจึงไม่ใช่คนเดิมที่รู้จักเพียงมณฑลเงียบสงบกับเมืองเมย์เบอร์รี่เท่านั้นอีกต่อไปแล้ว
เนื่องจากความรู้ที่กว้างขวางของเขาในสถานที่ต่าง ๆ มากมาย ไม่นานฮาเวนจึงพบว่าตัวเองกำลังเริ่มหลงในในตัวเขาแล้ว
ในทางกลับกัน ซารีนากลับไม่เคยพูดกับเจอรัลด์แม้แต่คำเดียว โดยที่เป็นพี่คนโตในหมู่พวกเขาสามคน เธอจึงเย็นชากว่าเล็กน้อย และดูห่างเหินมากโดยทั่วไปแล้ว
นั่นคือประเด็นของการปฏิสัมพันธ์กันของพวกเขาบนรถไฟ
“เช่นนั้น คุณจะมุ่งหน้าไปที่ไหนต่อล่ะ? คุณมาที่จังหวัดโลแกนเพื่อเรียนหรือทำงานคะ?” ฮาเวนถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ผมแค่มาที่นี่เพื่อท่องเที่ยวน่ะ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“โอ้ว! ถ้าคุณจะท่องเที่ยวรอบ ๆ ที่นี่ งั้นฉันขอแนะนำให้คุณไปยังสถานที่ที่เรียกว่าคฤหาสน์บาลบริคล่ะกัน! มีหลายสิ่งที่น่าสนุกสนานมากมายให้ทำที่นั่น ตั้งแต่กอล์ฟไปจนถึงการแข่งม้าเลยด้วยซ้ำ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน