มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1010

ในท้ายที่สุด เคเลปก็เคาะแก้วไวน์ของเขาเบา ๆ โดยบ่งบอกให้แซนเดอร์คุยกับเจอรัลด์

อย่างไรก็ตาม แซนเดอร์ก็ค่อนข้างไม่เต็มใจที่จะทำแบบนั้น ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าเขาจะมองเจอรัลด์มากแค่ไหนก็ตาม คนหนุ่มคนนั้นก็ยังคงดูเหมือนเป็นคนธรรมดาทั่วไป เมื่อรู้ว่าเขาจะต้องขอร้องคนธรรมดาสำหรับความช่วยเหลือ แน่นอนว่ามันทำให้แซนเดอร์ค่อนข้างลำบากใจ

ขณะที่เขาครุ่นคิดว่าจะทำอะไรต่อ ก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมาขณะที่ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ซึ่งนั่งอยู่ข้างแซนเดอร์ กระแทกแก้วไวน์ของเขาลงบนโต๊ะ

จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็พูดขึ้น “ผมไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าอะไรคือแรงจูงใจเบื้องหลังมื้ออาหารของวันนี้ ประธานเลิฟเวลล์ คุณกำลังพยายามที่จะให้ความบันเทิงใครกันแน่?”

มันชัดเจนว่าคำถามของชายวัยกลางคนคนนั้นหมายถึงเจอรัลด์โดยตรง ซึ่งนั่งอยู่ตรงที่นั่งอันทรงเกียรติตลอดเวลามานี้

แม้คน ๆ นั้นรู้สึกรำคาญกับข้อเท็จจริงนั้น แต่ความรำคาญใจของเขาก็เพิ่มเป็นสองเท่าตั้งแต่ที่เขารู้ว่าแซนเดอร์กำลังพยายามที่จะทำให้เจอรัลด์พอใจเช่นกัน

“ฮึ่ม! งานเลี้ยงวันนี้ถูกจัดขึ้นเพราะพวกเราเชิญคุณคลอฟอร์ดมาที่นี่ได้สำเร็จไงล่ะ!” เคเลปตอบกลับด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

“ยกโทษให้ความหยั่งรู้ของผมด้วย แต่แม้หลังจากอยู่มานานแล้ว ผมก็ไม่เคยได้ยินชื่อของ ‘คุณคลอฟอร์ด’ มาก่อนเลย! ฮึ่ม! โปรดเข้าใจไว้ด้วยว่าพวกเราทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ตกลงที่จะให้ความช่วยเหลือเลิฟเวลล์ในการต่อสู้ของพวกเขา! พวกเราก็มีคุณอยู่แล้ว นายท่านเมอร์ริตต์ ปรมาจารย์ในหมู่ปรมาจารย์! ราวกับว่านั่นยังไม่พอ ผม ธีโอ ซาบินสกี้ ก็ยังเป็นส่วนหนึ่งในเรื่องนี้เช่นกัน เพราะเช่นนั้น ผมไม่สามารถเข้าใจได้เลยจริง ๆ ว่าทำไมเลิฟเวลล์ถึงยังเชิญคนหนุ่มคนนี้มาตั้งแต่แรกด้วย!” ธีโอพูดเยาะเย้ย

“ผมขอร้องคุณว่าอย่าอวดดีขนาดนี้เลย ธีโอ!” เคเลปที่ตอนนี้รู้สึกประหม่าเล็กน้อยทำหน้าบึ้งตึงใส่ เมื่อรู้ว่าเจอรัลด์ได้ยินทั้งหมดนั้นแล้ว

ในขณะที่แซนเดอร์ไม่ได้พูดอะไร แต่มันก็ชัดเจนว่าเขาเห็นด้วยเล็กน้อยกับคำกล่าวของธีโอเช่นกัน

หลังจากได้ยินทั้งหมดนั้นแล้ว เจอรัลด์เองตอนนี้ก็กำลังมองไปที่เคเลป อย่างที่คาดไว้ ไม่มีมื้อเที่ยงฟรี ๆ เช่นนั้นหรอก

เมื่อสังเกตเห็นแบบนี้ เคเลปจึงเพียงก้มหน้าลงด้วยท่าทางขอโทษก่อนจะพูดขึ้นมา “…คือ สถานการณ์เป็นแบบนี้ครับ คุณผู้ชาย…ผมพบกับแซนเดอร์เมื่อสองสามปีก่อน และในตอนนั้น ผมสัญญากับเขาว่าผมจะให้ความช่วยเหลือเลิฟเวลล์ ถ้าพวกเขาตกอยู่ในอันตราย อันที่จริง เหตุผลเดียวที่ผมอยู่ที่นี่ในตอนนี้ ก็เพราะผมอยากจะรักษาสัญญานั้นเท่านั้น! น่าเศร้าผมต้องยอมรับว่าศัตรูพวกนั้นแข็งแกร่งมากเกินไปสำหรับผม ผมเกรงว่าด้วยกำลังในปัจจุบันของพวกเรา พวกเราจะไม่มีโอกาสสู้เลยด้วยซ้ำ! พูดตรง ๆ นะครับ คุณเต็มใจที่จะช่วยเหลือพวกเราหรือไม่ครับ?”

หลังจากได้ยินคำขอของเคเลป เจอรัลด์ก็เพียงตอบกลับด้วยโทนเสียงที่ค่อนข้างเย็นชา “ขอโทษด้วย แต่ผมไม่อยากก้าวก่ายในการวิวาทของคุณจริง ๆ”

เมื่อได้ยินแบบนั้น แซนเดอร์เองก็พบว่าตัวเองกำลังขมวดคิ้ว ขณะที่เขาลดแก้วไวน์ลง

ในทางกลับกัน ธีโอพูดขึ้นมา “แม้คุณพูดว่าคุณไม่อยากก้าวก่าย แต่ความจริงก็คือคุณแค่ไม่กล้าพอที่จะช่วยเหลือพวกเรา ใช่ไหม? มาสิ แสดงให้พวกเราดูหน่อยว่าคุณมีกลยุทธ์และทักษะอะไรซ่อนอยู่! แต่ให้ดีกว่านั้น สู้กับผมเดี๋ยวนี้เลยดีกว่า เพื่อที่ประธานเลิฟเวลล์จะได้เห็นว่าคุณทักษะที่แท้จริงยังไงเช่นกัน!”

“ไม่สนใจในการต่อสู้เหมือนกัน” เจอรัลด์ตอบกลับอย่างค่อนข้างขวานผ่าซาก