มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1176

หลังจากที่หนีออกมาจากเกาะมอนท์ฮอล์มได้ เจอรัลด์ก็ใช้ทางเดินในทะเล เพื่อมุ่งหน้าสู่ภูเขาแลงเวิร์นในเมืองฮาลิมาร์ค

ไม่นานนัก เขาก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกำลังพยายามติดตามรัศมีพลังของเขาอยู่! ถึงแม้เขาจะพยายามอยู่หลายต่อหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่สามารถกำจัดคนที่แอบสะกดรอยตามเขามาได้เลย!

‘มันเป็นความประสงค์ของพระเจ้า ที่จะทำให้ฉันตามหามิล่าและลุงอีกคนไม่เจอจริง ๆ เหรอ…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองอย่างวิตกกังวล

ควีนน่าใช้เวทย์มนต์เหนือธรรมชาติอะไรกับเขากันแน่…? ถ้าจะให้พูดตามตรง นอกจากฟินน์เลย์แล้ว เธอคือสุดยอดปรมาจารย์ฝีมือเก่งกาจที่สุดเท่าที่เขาเคยพบเจอมาเลยก็ว่าได้ ช่างน่าพิศวงเหลือเกิน!

ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่าพลังลึกลับที่กำลังจู่โจมเขานั้น มีความแกร่งกล้ามากเพียงใด แต่เขาก็ยังพยายามรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่ เพื่อที่จะสู้ต่อไป ตราบใดที่ยังพอจะมีความหวังให้เห็นอยู่เลือนลาง

เจอรัลด์เดินทางมาถึงเชิงเขาของภูเขาแลงเวิร์นประมาณตอนตีสามของเช้าอีกวัน

ในตอนนั้นเอง คนที่กำลังสะกดรอยตามรัศมีพลังของเขาก็รู้สึกได้ว่า เธอกำลังเข้าใกล้เขามากกว่าเดิม เจอรัลด์คิดว่า หากเขายังคงอ้อยอิ่งอยู่แบบนี้ เธอคงจะตามเขาทันอย่างแน่นอน เขาจึงรีบเดินขึ้นเขาไปในทันที

แต่พอเขาขึ้นไปถึงยอดเขา เจอรัลด์ก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น โบสถ์ทั้งโบสถ์ว่างเปล่า!

เนื่องจากก่อนหน้านี้ พื้นที่ตรงนี้ก็เคยเต็มไปด้วยฝุ่น เจอรัลด์จึงพยายามคิดในแง่ดีว่า ผู้คนที่มาเข้าร่วมพิธีกรรมต่าง ๆ ในโบสถ์อาจจะแค่เคลื่อนย้ายสถานที่ไปอีกที่หนึ่งเท่านั้น เขาพยายามค้นหาพลังงานที่ยังหลงเหลืออยู่ภายในโบสถ์ แต่เขาก็ไม่เจออะไรเลย นอกจากพลังงานของตัวเอง

‘...มันจะเป็นไปได้อย่างไร…!’ เจอรัลด์พูดกับตัวเองด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยวและสับสน ในขณะที่เขากำลังยืนอยู่ในห้อง ที่ตั้งอยู่ด้านหลังของโบสถ์ที่เจ้าแห่งวิญญาณเคยพาเขามา

สถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขาในตอนนี้ เปรียบเสมือนกับฉากที่คนคนหนึ่งเพิ่งจะก่อกองไฟได้สำเร็จ หลังจากที่พยายามอยู่นาน แต่ก่อนที่คนคนนั้นจำได้สัมผัสถึงไออุ่นจากกองไฟ ก็ดันมีคนเอาน้ำถังใหญ่มาราดจนกองไฟนั้นดับมอดลง

อีกนัยหนึ่งคือ หลังจากที่ผ่านเรื่องราวเลวร้ายมามากมาย นี่คือภาพของความท้อแท้ใจที่กำลังเกิดขึ้นกับเขาอย่างแท้จริง

และสิ่งที่ทำให้เแปลกใจที่สุดก็คือ เขาได้รู้ว่าผู้นำวิญญาณและคนของเขาได้ออกไปจากที่นี่อย่างกะทันหัน! ทำไมพวกเขาต้องไปจากที่นี่ด้วย?

“ในที่สุดนายก็มาจนได้! ฉันรอนายมานานแสนนาน จนแบตเตอรี่ของฉันเกือบจะหมดอยู่แล้วเนี่ย!” หุ่นยนต์น้อยตอบ

“ว่าอย่างไรนะ? เธอกำลังรอฉันอยู่เหรอ? นี่เธอมีชีวิตจริง ๆ เหรอเนี่ย?” เจอรัลด์ถามด้วยความแปลกใจ

“แน่นอนสิ! เจ้าแห่งวิญญาณทิ้งฉันไว้ที่นี่ เพื่อให้เฝ้ารอนาย รู้หรือเปล่าล่ะ? ฉันเป็นผลงานชิ้นเอกที่แสนจะพิเศษ และลึกลับของเขาเลยก็ว่าได้! ความจริงแล้ว ฉันน่ะ ฉลาดกว่าคอมพิวเตอร์ทั่วไปเกือบทุกตัวเลยนะ! นายเรียกฉันว่าเซนนี่ก็ได้!”

“...ยินดีที่ได้รู้จักนะ เซนนี่! ฟังจากที่เธอพูดเมื่อกี้แล้ว ฉันเดาว่าเจ้าแห่งวิญญาณคงจะพยากรณ์เอาไว้ล่วงหน้าแล้วว่า ฉันจะมาที่นี่…เขาได้ฝากข้อความอะไรเอาไว้หรือเปล่า?”

“มีสิ! ตอนที่นายมาพบเขาคราวที่แล้ว เจ้าแห่งวิญญาณต้องการที่จะพยากรณ์ดวงชะตาชีวิตให้กับนาย แต่นายก็ปฏิเสธเขา ด้วยเหตุนั้น เขาจึงบังคับนายไม่ได้ แต่หลังจากที่นายกลับไปแล้ว เขาได้แอบอ่านคำพยากรณ์ของนายจากลายมือที่นายทิ้งไว้ โดยใช้วิธีการพยากรณ์แบบมังกรเก้าชีวิต และหลังจากที่เขามองเห็นถึงเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต เขาก็ได้รู้ว่า เหตุการณ์นั้นจะมีผลกับผู้คนนับร้อยที่อาศัยในโบสถ์แห่งนี้ มันจึงเป็นเหตุให้เจ้าแห่งวิญญาณ และคนของเขาต้องออกจากโบสถ์นี้ไปได้สักระยะหนึ่งแล้ว อย่างไรก็ตาม เขาได้ตัดสินใจทิ้งฉันเอาไว้ที่นี่ เพื่อที่จะได้บอกบางอย่างกับนาย! เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่า คำพูดของเขาจะช่วยให้นายผ่านพ้นวิกฤติที่นายกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้ไปได้อย่างราบรื่น!” เซนนี่อธิบาย

“เขาช่างเป็นคนที่เห็นอกเห็นใจคนอื่น…มาคิดดูแล้ว ตอนนั้นฉันคงจะเย่อหยิ่งและทนงตัวจนเกินไป…ว่าแต่ว่า เจ้าแห่งวิญญาณต้องการจะบอกอะไรกับฉันเหรอเซนนี่?"